Van het Vassfaret, vorst en ommekeer

Woensdag 16 november
De mist lijkt volledig verdwenen uit het mij omringende berglandschap; het is mooi helder weer, de zon schijnt bij een temperatuur van ongeveer -5 graden. Vannacht vroor het wat meer, een graad of 9... In Friesland waren de rayonhoofden al een paar keer bijeen gekomen...
Na de husmøte 's morgens vroeg en het schoonmaken en opruimen der appartementen, besloten we 's middags om på tur te gaan naar het Vassfaret, een natuurgebied bij Hedalen. Niet alleen omdat het koud doch prachtig weer was, maar een subdoel was om benodigdheden te verzamelen voor kerstdecoraties, die de beide bewoonsters dit weekeinde konden maken.

Eerst geparkeerd bij de hut van een goede vriend, waarvan ik de naam niet zal zeggen omdat het Jaap is; naast de nodige mooie plaatjes leverde dat ook al aardig wat materiaal op. Maar graven in de sneeuw -of eigenlijk moet ik zeggen de rijp- levert aardig koude handen op dus hebben we ons naar iets warmer oorden begeven, in de zon!

Teruggekeerd op Fekjærtunet bleken we een behoorlijk verzameling mos, takken, dennenappels en afvalhout te hebben verzameld. 

Donderdag 17 november

Vanochtend eerst naar Norskkurs, zoals zo vaak is dat al weer een paar weken geleden... We waren eerst maar met twee leerlingen, zodat we rustig konden doorspreken hoe wij een route konden uitstippelen die tot het examen in januari zal leiden. Het kwam goed uit dat wij samen net diegenen zijn die daar aan toe zijn... Ik kreeg daar ook nog een vraag van iemand uit de andere groep; deze had in Nederland(bij de mediamarkt) een fototoestel gekocht en dit bleek niet te werken... Ik heb beloofd hem daar dinsdag even mee te helpen.

's Middags lijm gekocht voor de decoraties; wellicht gaat het nog beter met het morgen te kopen lijmpistool.
Vooralsnog maken de bewoonsters nog geen aanstalten om aan de slag te gaan; dit zal wel een project worden waarbij Anny en ik het voortouw nemen...

Vrijdag 18 november
Om 10 uur begonnen in plaats van 12 uur... Een van de bewoonsters gaat vandaag theorie-examen doen voor haar autorijbewijs. het blijkt wel dat dit heel anders in elkaar zit dan in Nederland. Wij zijn gewend via de rijschool te oefenen, er wordt een datum aangevraagd en dan moet je er staan/zitten. Hier dus niet..
We vertrokken uiteindelijk om 10.30 uur richting Statens Vegvesen in Hønefoss, 75 km verderop. Om half twaalf moest er een nummertje gepakt worden, je meldt je bij de balie, betaalt 550 kronen en even later kun je je theorie halen... gewoon een soort inloopexamen.
Je mag ook gewoon oefenen samen met je familie, niks rijschool... Vaak doen ze wel een paar lessen maar elke week en zo gestructureerd als in Nederland is het niet... Helaas, net iets teveel fouten. Nu mag ze niet eerder dan over twee weken weer een poging wagen.
Daarnaast nog naar de Sparkjøp(LeenBakker, Blokker zeg maar) om het lijmpistool en spuitsneeuw te halen.

Zaterdag/zondag
Een volledig weekeinde in Tollefsrud; lekker relaxt. het meest opzienbarende was wel de intreding van de dooi op zaterdag... Om een uur of 11  in de ochtend was het nog 3 garden onder nul, vier uur later was het één graad boven nul en om 23 uur was het nog steeds 2 graden dooi...
Verder beetje opruimen, vertalen en wat WB schaatsen kijken; al is er veel meer skien op dan schaatsen...
Maar zoals gezegd een relaxt weekend.

Maandag 21 november
Toen ik vanochtend de rolgordijnen omhoog deed -die ik overigens bij gebrek aan buren niet naar beneden doe tegen de inkijk, maar om warmte binnen te houden- keek ik onder de laaghangende bewolking naar de rivier. Als je het in Nederland hebt over plaatselijk mist, is dat anders dan hier; in Noorwegen is de mist naast horizontale plaatselijkheid ook onder invloed van verticale plaatselijkheid... ter verduidelijking: Op Tollefsrud was het uitzicht helder en ver,

weer boven de wolk uit...

maar vanaf het moment dat ik de berg op reed, reed ik de mist in om vervolgens op de berg in de zon te rijden met uitzicht op het wolkendek. Ook Fekjærtunet lag boven de mist en dus in de zon, maar een half uur later nam de mist ook bezit van Hedalen om even snel weer te verdwijnen. Laat de foto's voor zich spreken...
Terugrijdend naar huis is de lucht helder, en net als ik dan denk dat het weer kan verkeren in Norge, rijd ik een bocht om, zo weer een grijze brij van mist in. Gelukkig reed ik sowieso al rustig, want het vocht in de lucht slaat neer op de weg en maakt het aardig glad... leve de spikes in mijn banden!
Overigens verbaas ik me er over dat ik helemaal bij ben met de blog...

Purmerend, mist en meer...

Zondag 13 november
Gisteren weinig te doen op het werk, dus ben ik ergens op gaan broeden. Corrie had wat officiële zaken af te handelen maandag waardoor ze mijns inziens wel wat steun kon gebruiken en ik besloot om half tien 's avonds om de boot van Larvik naar Hirtshals te boeken voor: 8 uur zondagochtend. Ticket uitgeprint en hoppa, half elf in bed!
Na een half nachtje rust, dat dan weer wel, stapte ik om 3.15 uur mijn bed uit... Er zijn dagen dat ik dan nog niet eens lig!! Na wat koffie en een lekkere douche rijdt ik de auto om 4.07 uur in de ochtend de oprijlaan af om te beginnen met wat een verrassingsbezoekje moet worden... Het is donker, maar vanuit het holst van de nacht word ik door een helder schijnsel van de maan op weg begeleid. Ik voel me door de absolute rust op de weg 'King of the Road', naar een van de weinige liedjes die ik op mijn sax heb leren spelen voor ik 'm verkocht... Ook luisteren? Klik de link aan: http://youtu.be/YbXapBdTT4o
En zo zie ik, luisterend naar de zoetgevooisde tonen van Meat Loaf's Bat out of hell, tijdens mijn rit de witte middenstrepen van de weg onder mijn auto verdwijnen, als heerser van de weg. Pas na 53 kilometer kom ik een auto tegen... Overigens had ik dit al verwacht, want ik nader Hønefoss, het Purmerend van Noorwegen... Misschien behoeft dit een nadere uitleg; nog niet zo lang geleden, als je naar Amsterdam reed(over de Afsluitdijk) reed je heerlijk rustig en je wist: na Purmerend begint de drukte. Je kon er vroeger vergif op innemen, dat dit het geval zou zijn... Inmiddels is die grens verder noordwaarts gelegd, maar het gevoel blijft. Vandaar. En ook nu blijkt de stelling waar, want rondom Hønefoss kom ik in 35 km maar liefst 8 auto's tegen!!!
De volgende 35 km trouwens wederom niks...
De rust op de wegen zorgt ervoor dat ik ruim op tijd bij de boot in Larvik ben, en 8 uur varen we uit. Ik heb mijn kussen mee en val bijna direct in slaap... om een uur of elf weer wakker te worden, drie kwartier voor het einde van de overtocht. Goed gepland haha.
Eenmaal in Denemarken zet ik de sokken er goed in, tot ik vlak voor Bremen de dichte mist in duik... Ik laat me echter niet kennen en volg gewoon elke snelheidsduivel die me inhaalt en volg deze op gepaste afstand. Als de mist afneemt en ik bijna thuis ben, blijkt dat ik er ruim een uur sneller over heb gedaan dan andere keren... naarmate ik dichter bij huis kom, merk ik dat ik begin te hopen dat de reactie is die ik verwacht; blijkbaar ben ik bang dat dit niet het geval is! Maar gelukkig, de verrassing van Corrie is groot, en deze groeit nog als ze hoort dat ik maandagmiddag al weer weg ga...
Ach ja, a man's gotta do what a man's gotta do, nietwaar?

Dinsdag 15 november
Gisteravond(maandag) na het overigens vervroegde avondeten weer op weg gegaan naar het Noorden; overigens niet zonder mee eerst 500 kilometer oostwaarts te begeven... Omdat de boot vanuit Hirtshals door dit tijdstip geen optie was, heb ik de keuze gemaakt via Puttgarden te gaan. Het gevolg is dan wel dat ik meer dan 1300 kilometer moet rijden, maar soit...
Een groot deel van de reis werd wederom in de mist afgelegd, in Duitsland een paar stukken helder weer, en ook in Denemarken -tussen Rødby en Helsingborg- kon ik aardig doorrijden. De oversteken gingen met een beetje geluk gepaard, want ik kon direct op de boot en we vertrokken. Zo werd er iets van de vertraging door de mist goedgemaakt. Echter eenmaal in Zweden trok al snel de mist weer een gordijn voor me dicht, zodat rustig rijden het devies was.
Uiteindelijk maar besloten om, nog ruim voor Gøteborg, een parkeerplaats op te zoeken en een uur of vier te slapen. Dit lukte wonderwel... en om 8.15 ging de wekker. Het bleek een goede keus, want de mist was opgetrokken en de lucht was mooi helder waardoor ik in de zon verder kon...
Al snel bleek, dat ik de vergadering van 12 uur niet zou halen, dus maar even een sms-je verstuurd. Werk ik vanavond wel iets langer door...
Saillant reisdetail: Op het moment dat ik maandagavond vertrok, schoot er op de Leijen bij Gorredijk een rat voor me de weg over; toen ik vanavond na het werk de oprit van Tollefsrud opreed, schoot er een vos voor me langs... Zou dat nu het verschil zijn tussen Nederland en Noorwegen???

Diepvrieslandschap

Donderdag 10 november
Wat een eentonig leven lijkt dit: Hartstikke vroeg op! Al om een uur of zes zelfs. Met goede moed naar het vliegveld, want twintig over tien vliegen... dus inchecken om uiterlijk 9.50 uur... Uiteraard zijn we weer prachtig op tijd, dus eerst nog aan de koffie.
Eenmaal in het vliegtuig realiseer ik me dat ik tijdens mijn vrije dagen niet echt tot rust ben gekomen, en ook de komende negen dagen werk ik er acht. Ook Corrie had vandaag haar 11de achtereenvolgende dag van vroeg op... hier maar wat meer bij stilstaan.
In Noorwegen merk ik dat de sneeuw nog steeds op zich laat wachten; in stilte had ik gehoopt dat bij mijn terugkeer in het Noorse ik door de sneeuw zou moeten ploegen met mijn piggdekks(banden met spikes). Helaas...

Overigens vriest het wel overdag, waardoor het landschap een bevroren status aanneemt, terwijl de zon als een volleerd schilder met een paar luttele stralen naarstig poogt om een beetje kleur in het witte landschap te brengen, wat wonderwel lukt... Op de plek waar ik de foto's neem is het inmiddels -8 graden... Om 3 uur in de middag!

Vrijdag 11 november
De bank zegt af wegens ziekte, dus ik kruip nog maar even mijn bed in.
Als ik later op de dag naar mijn werk rijd, valt me de witheid van de omgeving op. De rijp bedekt de loofbomen en kleurt ze mooi wit. En ze steken zoals zo vaak mooi af tegen de groene naaldbomen. Wederom merk ik dat het landschap me raakt, zoals bijna elke dag in al haar gedaantes...

een dun laagje sneeuw op de berg

bevroren boomtoppen zorgen
voor grijze berg

Drukte in het thuisland

Zaterdag 5 november
Terug naar huis, dus weer vroeg op... Maar geen probleem, ik heb ruim de tijd om op het vliegveld te komen, wat ik dat ook op mijn elf-en-dertigst doe. Boodschapje hier, koffie daar... en op het eind toch nog even versnellen. Op het vliegveld bijna de instaptijd gemist, omdat ik in alle rust aan het lezen was...
Aangekomen in Bremen stond Corrie al te wachten, en in een mooie ondergaande herfstzon huiswaarts gereden.

Zondag 6 november
Vroeg op... het moet geen gewoonte worden! Nu om naar de informatiedag te gaan voor Ondernemen in Noorwegen in Diepenveen(bij Deventer). Een overigens zeer informatieve dag, waarbij we ook nog een paar contacten opdoen. Netwerken, belangrijk...
 Aan het eind van de middag gaan we met een gepland bezoek aan Stichting Les Vaux -op maandag- richting Abcoude, alwaar we in een allercharmantste B & B overnachten.

B&B 'De Vink' ligt aan Het Gein, een mooi riviertje. De eigenares weet ons te vertellen dat de mensen bij wie we moeten zijn,  aan de overkant van het Gein wonen en dat er een brug naast de B & B ligt. Over toeval gesproken...
We eten in een klein, maar desalniettemin uitstekend, chinees restaurant in Abcoude(Jasmijn).

Maandag 7 november

Na een verrukkelijk ontbijt wandelen we in alle rust langs en over Het Gein naar de mensen van Les Vaux, een stichting die therapie en ontspanning biedt aan mensen met kanker. De vriendelijkheid en het enthousiasme van deze mensen werken absoluut inspirerend, dus terwijl we huiswaarts rijden zitten we vol ideeën. 
Terug in het Friese zet ik Corrie even af in Jonkerslan en ga met een stapeltje vragen nog even  bij de Kamer van Koophandel langs... Ze adverteren ermee dus moet je er gebruik van maken nietwaar?
's Avonds vergaderen we met zijn drieën over de oprichting van de stichting. De neuzen staan aardig dezelfde kant op, dus dat is mooi om mee te beginnen. 

Woensdag 9 november
Nadat ik gisteren de hele dag bezig ben geweest 'in de vaart der volkeren' met het zoeken van een notaris die de oprichting gestalte kan geven voor ik terug naar Norge ga, ben ik gisteravond door feedback van mijn voorgenomen medebestuursleden enigszins afgeremd en een beetje tot bezinning gekomen. Alles wat goed is hoeft niet snel te komen... Is wel goed zo, ga nog even rustig nadenken hoe nu verder... Ik heb de neiging om flink door te rammen als ik op gang ben, net een dieseltrein. Vandaag dus maar een wat rustiger dagje gehad en nog even bij ma langs geweest om de auto, die ik gisteren even had geleend, terug te brengen. 
  

Tollefsrudkoorts

Donderdag 27 oktober
Deze ochtend begon al vroeg, want ik moest om 8 uur bij de Toyota-garage in Leira zijn om de dienstauto weg te brengen. Aansluitend ben ik voor het eerst sinds lange tijd weer bij Norskkurs; mede hierdoor een kleine communicatieve misser: Ik ben niet op de hoogte van de viering van de UN-dag, dus zijn er gerechten uit alle windstreken aanwezig maar geen Hollandse stamppot! Er is ook geen gewone les...

Het stelt me even wel in de gelegenheid om de tussentijdse test te maken, anderen hebben deze vorige week al gemaakt. Ik maak de test in hoog tempo, en kijk hem niet meer na... Voor het eten haal ik snel de auto weer op en ben prachtig op tijd terug om door de smakelijk gedekte tafel het water in de tanden te doen lopen.
Na een heerlijke maaltijd volgt dan weer een vergadering in Hedalen. Ik ben hier -aangekondigd- iets te laat. De breedsprakigheid en structuurloosheid viert weer hoogtij, maar we hebben tijd zat.
Naderhand bespreek ik met een collega-verpleegkundige het maken van een boveiledningsplan(woonbegeleidingsplan). Ik proef in haar reactie weerstand, blijkbaar had ze dit niet verwacht, een discipline die zich profileert; ik ben echter niet van plan gewoon maar klakkeloos te doen wat de zuster voorschrijft, maar heb mijns inziens het nodige in mijn bagage(en dan bedoel ik dit ten positieve haha). Wordt vast vervolgd.

Vrijdag 28 oktober
En inderdaad; blijkbaar had mijn collega iets meer verwerkingstijd nodig, want ze komt zelf en met de nodige interesse terug terug op het door de boveiledning te maken begeledidingsplan. Toch weer even een opsteker, ik baalde gisteren al even.


Maandag 31 oktober
Het afgelopen weekeinde bezig geweest met werken, uitslapen en vertalen... het laatste is het drukst en het tweede is het leukst!

Bijgebouw...

Vandaag in gesprek geraakt met Helge(de huisbaas) over Tollefsrud, en dan vooral de grotere twee gebouwen. Deze twee gebouwen worden wellicht samen verkocht in plaats van het hele object... Dit heeft door de aangepaste prijs, en de mogelijkheden die ik dan weer zie, de Tollefsrudkoorts weer bij me doen oplaaien. Een tijdje geleden al eens met Corrie gesproken over de oprichting van een stichting, waarbij bijvoorbeeld gezinsvakanties van mensen met schizofrenie of aanverwante stoornis aangeboden worden... het valt direct weer op zijn plaats!
Helge vertelde dat er iemand een bod had gedaan en deze tot dinsdag 8 november had om financiering rond te krijgen. Maar dat ik ook nog wel een poging kon wagen... dat had-ie beter niet kunnen zeggen haha!
Een uitermate onrustige nacht -nog eens gevoed door het feit dat Corrie ook enthousiast reageerde- was het niet te vermijden gevolg.

Dinsdag 1 november
De volgende ochtend op Norskkurs kon ik niet mijn kop bij de lesstof houden, maar(zo stelde hij met een vleugje arrogantie, hierin gesteund door een prachtige tussentijdse Noorse proeve) echt nodig is dat ook niet. Ook tijdens het werk bleven de mogelijkheden(ook wel de onmogelijkheden) van Tollefsrud me door het hoofd spoken.

Caesar volgens Goscinny/Uderzo

Nadat ik gisteren al een voorzichtige start had gemaakt, ben ik vandaag verder gegaan met een ondernemingsplan, gekoppeld aan ons idee en de financiering van Tollefsrud. Ik heb maar een voorsprongetje genomen op het feit dat ik toch niet kon slapen en om een uur of vier in de ochtend was ik klaar; de teerling was geworpen!(alea iacta est; betekent overigens: de teerling is geworpen, een uitspraak die wordt toegeschreven aan Julius Caesar).

Woensdag 2 november
Vandaag geprobeerd afspraken te maken met banken om de mogelijke financiering te bespreken, je ziet, van dik hout zaag ik planken op dit moment. Voorwaarts in de stroom der volkeren! Ik loop tegen een planmatig probleem aan: De meeste mensen die dit kunnen bespreken zijn voor deze week volgepland of vrij en daarbij zit ik in Nederland volgende week; ik besluit domme Nederlander te spelen en gewoon morgen iets af te geven bij de DnB Nor in Fagernes. En dan even zien hoe het loopt. Overigens lijken de laatste twee bijna slapeloze nachten me nu op te breken.

Vrijdag 4 november
Het eerder aangeleverde bedrijfsplan is bij de DnBNor toch nog even onderwerp van gesprek geweest, maar vooral door het ontbreken van eigen geld gaat dit niet door. Beetje teleurstelling. Maar ook realisme... Het meest betreurenswaardig op dat moment vind ik, dat ze het ondernemingsplan niet op een later tijdstip willen doornemen. Daar leer je altijd weer van, nietwaar? Ik besluit voor mijn werk het plan nog 'even' op te halen. Vreemd dat je dit in Norge zomaar doet, 56km heen en terug. In Nederland denk je wel drie keer na!
In Fagernes bleek er geen parkeerplaats te vinden in verband met de start van het Rakfiskfestival. Dit schijnt een groot evenement te zijn waar wel 20.000 bezoekers op afkomen. Gelukkig waren ze ergens met de weg bezig, dus de auto maar binnen de hekken gezet. Moet kunnen in Norge...
Tevens nog even binnengelopen bij de makelaar van Tollefsrud, Marrit Qvale en een bezoekje gebracht aan de Nordea Bank. Deze wilde nog wel met me in gesprek, maar kon pas volgende week! Een afspraak gemaakt voor vrijdag 10 november, waardoor ik toch niet geheel onverrichterzake huis- en werkwaarts keerde.
De nacht die hierop volgde was wat rustiger... en ik was eraan toe!