maandag 13 augustus
In een vlaag van zelfkastijding heb ik besloten om vandaag een vroege boot te nemen; we vertrekken met de boot van 18.00 uur naar Kristiansand. Deze Fjordlineboot doet twee uur en een kwartier over de overvaart, dus zijn we voor middernacht in Noorwegen... aldus gepland. Het logische, maar daardoor niet minder onaangename gevolg echter is, dat ook het vertrek veel vroeger plaatsvindt dan ik -zeker gezien mijn gebruikelijke bioritme- gewoon ben: Kort na zes uur in de ochtend rijden we al. 'We' behelst in dit geval Jildou, Esther en mijzelve.
De reis verloopt voorspoedig en in uitermate (te?) goede omstandigheden; ook Esther, in het bezit van een rijbewijs, neemt een stuk van het chaufferen voor haar rekening.
We zijn al om half vier in Hirtshals, dus nemen we de gelegenheid te baat om het dorp/stadje nog even in te gaan. Overigens is dit een halve waarheid, want ik zoek, vergezeld van een boek, een bankje aan de zeezijde op terwijl de meiden Hirtshals nader verkennen. Uiteindelijk blijk ik dit bankje te delen met een Nederlands sprekende, behoorlijk aangeschoten zijnde, vergezeld van de met overmatig alcoholgebruik gepaard gaande kegel Deens staatsburger... Lezen wordt hierdoor op zijn minst wat moeilijker.
Eenmaal bij de boot checken we keurig een uur van tevoren in, doch blijkt de boot zelf niet voorzien van deze punctualiteit, waardoor we meer dan een uur te laat vertrekken. Hierdoor komen we ook een uur later aan in Kristiansand... met mooi weer, dat dan weer wel...
Op de boot claimen we een stoel aan het gangpad, met zicht op de trap waar 'Popeye' gewichtig de mensen al dan niet toelaat op het dek met de tafels... Dit uitzicht bezorgt ons af en toe de nodige hilariteit en doet denken aan de VOPO's in Oost-Berlijn: Werkverschaffing voor hen die onmachtig zijn...
Door de late aankomst -die ons overigens de nodige mooie uitzichten bezorgt- zijn we helaas ook veel later dan gepland thuis, en rijden we het landweggetje naar mijn nieuwe huis omhuld door het nachtelijk duister... pas om half een zoeken we ons bed op.
dinsdag 14 augustus
Ik kan nu niet zeggen dat vandaag een uitermate actieve dag was; na lekker uitgeslapen te hebben zijn we met zijn allen even boodschappen gaan doen in Bø. Vervolgens ben ik bij de buurman het huurcontract gaan regelen. Er moesten eerst papieren rond zijn, wilde ik het contract kunnen tekenen en dit was nu het geval...
Later op de dag heb ik voor vandaag en morgen even gekookt(we eten deze week vegetarisch). Voor morgen staat de pan chili vast klaar, die is na een dag in de wacht toch altijd lekkerder...
Aan het einde van de middag, dan wel het begin van de avond, zien we een rode pluimstaart op de tak van de belendende naaldboom in volle actie... Hij of zij is druk bezig met de voorraad en laat zich rustig op de gevoelige plaat zetten...
woensdag 15 augustus
Het stond al een hele tijd gepland, en ik heb er zelf om gevraagd, maar toch voelde het weer als een bezoeking om erg vroeg op te staan voor het bezoek aan de huisarts in Bagn. Ik had de afspraak om 10.20 uur, dus rekening houdend met 3,5-4 uur rijden moest ik nog voor half zeven op... De kleine chirurgische ingreep -er moest een vetbultje van mijn schouderblad verwijderd worden, dus even snijden, leegdrukken, schoonmaken en dichtnaaien- was zomaar klaar, dus daarna via de apotheek naar Tollefsrud gereden, waar ik zowaar nog een paar laatste -vergeten- spullen moest ophalen. Overigens ontmoet ik op het parkeerterrein in Bagn een paar Nederlanders op de terugreis van vakantie naar woonplaats Bergum; onee, Burgum moet ik zeggen. Op de rivier zie ik voor het eerst rafters... dat zag ik nog niet eerder op de Begna!
Tegelijkertijd heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt bij de Joker in Hedalen langs te rijden voor enkele vleesvervangers. Want zover is duidelijk: Vegetariërs moeten zichzelf hier maar een beetje redden; alleen deze Joker heeft een wat uitgebreider assortiment door de aanwezigheid van commune Dharma Mountain...
Op Tollefsrud nog even met Helge zitten praten, onder meer over de ook op dat moment dominante grenzeloosheid van een van boer Heins kinderen, Andreas. We waren het er beiden over eens: in dit door claimende kinderen 'vervuilde' Tollefsrud zouden we beiden niet meer willen wonen. Overigens wordt er hard gewerkt op Tollefsrud om de schuur van een paardenstal te voorzien; al heb ik boer Hein hier nog niet op kunnen betrappen, zijn 'Oostblokkers' doen het werk...
Eenmaal op de terugweg besloot ik tot het onzalige initiatief op de terugweg langs de IKEA in Slependen te rijden. Onzalig, omdat ik dit besloot op het moment dat de Oslose spits zijn hoogtepunt naderde. Ik ben echter nog wel geslaagd in mijn opzet, edoch met de nodige(of is het in dezen onnodige) vertraging, waardoor ik om half zeven pas weer terug was.
woensdag 8 augustus
Vandaag staat in het teken van opruimen, ordening en regelzaken. Daar we morgen weer richting Nederland vertrekken, wil ik vandaag het huis op een redelijk leefbaar niveau hebben... de slaapruimten goed vrij, de huiskamer door de bank genomen vrij van dozen en de keuken aan kant. De regelzaken richten zich op de huur, de algemene voorzieningen en de bank. Ik besluit dit het eerst onder handen te nemen, want rond 14.00 uur sluit het kantoor van de gemeente alweer(beperkte openingstijden in verband met de vakantie; alsof ze anders zo lang open zijn haha).
Overigens ben ik met de jongens gisteren vanuit Bø nog even bij het Norsjø Ferieland langsgereden... De boten aan de steiger vertegenwoordigden een soort 'clash of time'; het aloude vikingskip, de drakar, tegenover de supersonische raceboot...
Met een telefoontje is de stroomrekening op mijn naam gezet, via Strøm Midt Telemark... water en afval hoef ik me geen zorgen over te maken, die zijn bij de huur inbegrepen. Ook gas is hier geen struikelblok... dat is er gewoon niet! Daarna, een beetje aan het einde van de ochtend, begeef ik mij maar naar Bø voor een bezoekje aan de bank(automatische overschrijving en borg regelen) en naar het kommunehus om mijn inmiddels ondertekende contract in te leveren...
Eenmaal terug sla ik weer fanatiek aan het opruimen; mijn bed is naar boven verplaatst door de heren(op mijn verzoek). De ruimte van de benedenslaapkamer bleek vrij beperkt, het bed kon er wel staan maar er omheen lopen bleek amper aan de orde. Daarnaast is de zolderruimte een prachtige, open en lichte ruimte...
Daarna heb ik dezelfde heren even naar buiten gebonjourd, zodat ik zelf even stevig aan de slag kon, en met resultaat... Het is soms prettiger om even alleen in huis bezig(niets ten nadele van de jongens hoor). Het resultaat neem ik 's avonds met genooegen en tevredenheid waar....
donderdag 9 augustus
We vertrekken lekker vroeg, want we rijden rijden met een omweg naar Kristiansand en vanaf daar met de boot door naar Nederland... De keuze voor Kristiansand wordt gemaakt ondanks de langere aanrijroute(Larvik 1,5 uur, Kristiansand ruim 3 uur). Niet alleen vertrekken we een uur eerder, niet slechts duurt de reis een half uur korter waardoor een tijdwinst van 1,5 uur ontstaat; de rit over de mooie, rustige binnenwegen biedt ons -zeker in het prachtige, zonnige weer- de mogelijkheid om ons nog even een ander stukje Noorwegen eigen te maken.
Foto's van Edwin en Jurgen...
De reis levert ons dan ook geen enkel probleem op; of het moet slechts de zoektocht naar een Statoil benzinestation zijn, welke ons van gratis koffie en lekkere hamburgers moet voorzien... een zoektocht die eigenlijk pas in Kristiansand tot enig succes leidt.
Helaas ontbreekt het ons aan tijd om nog even het stadje in te gaan; jammer, want ik weet uit ervaring dat Kristiansand een leuke plaats is.
De boot is mooi op tijd, waardoor de afvaart en de bootreis volgens planning verlopen. Ik zoek nog even een bankje om te slapen, iets wat wonderwel lukt... Na aankomst in Hirtshals zijn we al vlot van de boot en op weg naar Nederland. Het leuke van dit soort autoreizen is vooral, dat je veel met elkaar over elkaar praat en je de anderen beter leert kennen. Uiteindelijk arriveren we al om half vijf in Jonkerslan... Jurgen geeft aan nog vrij fit te zijn en door te gaan naar Echtenerbrug terwijl Edwin en ik snel een slaapplaats in huis zoeken. Ik val als een blok in slaap.
vrijdag 10 augustus
Corrie moet vandaag nog werken; echter het voordeel van reizen per auto is, dat ik nu ook in Nederland mijn eigen wheels heb... Uiteindelijk besluit ik tot een moederbezoek, waarbij ik Edwin dan mooi thuis kan afzetten.
Eenmaal bij ma aangekomen, ontmoet ik ook mijn oudste nicht Kim. Altijd leuk om even bij te praten, en tot mijn grote verrassing komt ook zoon Jelle nog bij zijn grootmoeder langs! Overigens loopt ons contact vrij onbeholpen, houterig haast. Ik merk dat ik mezelf moeilijk een houding geef al probeer ik dit wel. Jelle -bij wie volgens afspraak het initiatief ligt om de wederzijdse contacten te leggen c.q. te onderhouden- heeft het afgelopen halfjaar niet naar mij getaald, wat mede bepalend is voor mijn licht onzekere houding op dit moment. Soit.
Met Kim is het contact als altijd prettig en onderhoudend, die zie ik ook nog wel in Noorwegen langskomen; vooropgesteld dat haar vakantiedagen dit toelaten!
Later in de middag haal ik Corrie van het werk en rijden we naar de binnenstad met als doel het Olderock festival bij de Oldehove; hier treden verschillende tributebands op. Nadat de Stones-tribute erg tegenvalt en die van Led Zeppelin wel vrij aardig blijkt, besluiten we desondanks de rest van het programma op het zonovergoten maar door het beperkt aantal mensen vrij sfeerloze Oldehoofsterkerkhof te laten voor wat het is en onszelf over te geven aan een hangbankavond aan de Fugelsang...
zaterdag 11 augustus
De activiteitenradius van dit weekeinde ligt niet al te hoog; in de planning ligt een bezoekje aan de Media Markt, ter vervaning van het defecte toetsenbord van Corrie(althans haar computer) en de vervroegde deelviering van Jildou's verjaardag. Het heuglijke feit zelf laat nog een dag of acht op zich wachten, maar valt net ten tijde van het verblijf van Corrie bij schrijver dezes in Norge.
Niet alleen is de verjaardag gezellig, we maken ook kennis met Esther, een vriendin/collega van Jildou die samen met Jildou met mij meegaat naar Noorwegen. Uiteindelijk concluderen we dat dit een hernieuwde kennismaking is, omdat Esther de dochter blijkt van een veel te jong overleden bekende van mij van tafeltennis, waar Esther wel kwam kijken... Een bizar, onwezenlijk toeval...
Uiteindelijk blijven de gedachten aan dit toeval het gehele verdere weekeinde in mijn hoofd nagalmen; de zondag gebruik ik vooral om mij weer klaar te maken voor de thuisreis van de volgende dag. Vreemd, ik gebruik de term thuisreis als ik naar Nederland kom, maar ook als ik weer naar Noorwegen vertrek... Het zal wel een bipolair thuissyndroom zijn, of een multiple thuisvoelsyndroom...
zaterdag 4 augustus
Omdat laat in de avond nog steeds de blauwe bus, een Ford Transit, niet bij Tollefsrud geparkeerd stond, vreesde ik het ergste... Ik had gisteren al even gekeken of de wat grotere Fiat, een enorme roestbak, ook te gebruiken was maar deze bleek nog tot de nok toe afgeladen... Eerlijk gezegd was dit onzekere feit voor mij uiteindelijk de reden om mijn wekker niet te vroeg te zetten en maar eens een goede nacht te maken...
Uiteindelijk bleek de blauwe bus de volgende dag beschikbaar om 13 uur, en daar we hierdoor ook laat inlaadden konden we pas om half drie weg... on the road naar Akkerhaugen! Overigens blijkt een van de buurjongetjes erg vervelend, pikt spul uit de auto en gooit ermee... grenzeloze kinderen. Schattig, maar grenzeloos....
De rit nam -met volle bus en de nodige pauzes- ongeveer 3,5-4 uur in beslag. Even uitladen en toen ben ik weer teruggegaan naar Tollefsrud, om morgenochtend weer vroeg aan de slag te kunnen. Edwin en Jurgen, die inmiddels mijn bed weer in elkaar hebben gezet, komen dan morgen ook inpakken, maar komen zelf met de Volvo...
Uiteindelijk ben ik om een uur of elf 's avonds weer in mijn 'oude' huis...
zondag 5 augustus
We hadden de afspraak gemaakt, dat Edwin en Jurgen vandaag komen helpen met inpakken, maar ik heb gisteravond al besloten hen af te zeggen... Om ze nu 7 uur te laten rijden voor twee uurtjes inpakken... Dat moet maar niet, ik doe het vandaag wel even zelf, ben een kerel, of niet dan?
Kunnen Edwin en Jurgen mooi even een toertje maken... Ze blijken zich uiteindelijk uitstekend te hebben vermaakt, want na zaterdagavond Notodden te hebben verkend hebben ze vandaag in de auto de verdere omgeving iets uitgekamd(bijvoorbeeld naar Ulefoss) en lekker gezwommen in 'mijn' meer.
Gisteren was ik al na ampele overwegingen tot het besluit gekomen om twee banken niet mee te nemen. Dit wordt enerzijds ingegeven door ruimtegebrek in de bus, anderzijds door de erbarmelijke staat van de bank...Deze is namelijk doorgezakt en aan reparatie toe.
Ik geef toe dat ik een inschattingsfout heb gemaakt; maar achteraf is dat gemakkelijk... Het inpakken van mijn spullen en het laden van de bus is beduidend tijdrovender dan ik had gedacht, waardoor ik pas om acht uur 's avonds weer terug ben. Het uitladen, uiteraard samen met mijn verhuizers, gaat beduidend sneller, waarna het avondmaal wacht. Voor ik me -niet al te laat- naar bed begeef realiseer ik me dat het in huis al aardig vol begint te raken in huis, alles staat nog in chaos omdat we er niet aan toekomen hier orde in te scheppen... De spullen hierheen halen is echter nu even de eerste prioriteit!
maandag 6 augustus
Zoals de laatste weken bijna gewoon begint te worden, ga ik weer eens vroeg uit de veren. Ik mag wel oppassen dat ik geen A-menneske(ochtendmens) wordt, al lijkt daar gezien eerdere ervaringen slechts een zeer beperkt risico op... Ik kon echter niet bevroeden dat, toen ik tegen acht uur de bus instapte om wederom naar Tollefsrud te rijden, de dag een van schier ongekende lengte zou worden;al overdrijf ik hier wellicht enigszins. Uiteindelijk kom ik na vier uur, door een lichte vertraging vanwege de ochtendspits en wegwerkzaamheden, aan in Tollefsrud.
Ik start weer met inpakken; als de jongens later binnenkomen helpen ze me met sjouwen en stofzuigen en dweilen ze. Lekker dat we dit nu samen konden doen, want toen ik gisteren alleen bezig was voelde ik me wel een beetje zielig...
In eerste instantie was het plan om de bus achter te laten en het laatste restje in auto te vervoeren, maar dit blijkt toch moeilijker dan ik dacht; Ik had me misrekend, want vergeten dat zowel fiets als hout nog in mijn schuurtje staan, en dat wil ik toch wel mee. Buurman boer Hein biedt aan om nogmaals de bus mee te nemen, hij heeft 'm echter wel vanmiddag even nodig en morgen ook weer. Ik voorzie hierin geen probleem, dus maak ik dankbaar gebruik van het aanbod.
We moeten echter wel even wachten tot Hein terug is van boodschappen, dus gaan we voor de licht verlate lunch even naar de Statoil in Bagn en eten daar een van de ongeëvenaarde hamburgers... Uiteindelijk, na alles ingeladen te hebben, vertrekken we om half zes met de bus(gezamenlijk, want ik haal de Volvo op als ik de bus terugbreng), om kwart voor negen in de avond bij het nieuwe huis aan te komen. Minder dan een uur later ben ik weer on the road naar het Valdres om de bus te retourneren. Het weer is inmiddels wat minder geworden, het begint aardig te regenen.
'Aardig te regenen' blijkt een uur later het understatement van het jaar... als ik zo rond half twaalf in een rustig tempo -de regenbui heeft zich meer en meer gemaximaliseerd, het plenst inmiddels- Hokksund nader blijkt eerst al de weg (E134) redelijk onder water te staan. Een tegemoetkomende vrachtauto veroorzaakt een zodanige waterverplaatsing dat een ware tsunami mijn weghelft terroriseert en de auto voor mij zich genoodzaakt ziet om zich aan de wegzijde te parkeren. Ik niet dus. Eenmaal in Hokksund blijkt de tunnel onder water, waardoor de normale route afgesloten is. ik besluit om te rijden via Oslo, maar wordt ook verderop tegengehouden: Ook de weg naar Oslo(wederom de E134) is gestremd...
De tweede keer gaat de wekker om half zes... Ik ben nog amper wakker, maar fris me kort op en ga maar richting Akkerhaugen. Onderweg aanschouw ik wat de regen kan aanrichten; er is de nodige schade aan weg, opvallend genoeg is deze nu ook al weer zodanig hersteld dat het verkeer de weg weer kan gebruiken. Op de foto is een deel van de weg nog vernield, maar de andere helft al weer begaanbaar... Of het het donkere weer is, of wellicht het landschap of de vermoeidheid, ik wordt bevangen door een lichte melancholie...
'Warrige wolkenflarden strekken zich uit over de mystieke bergen, terwijl een enkele ingedaalde uitloper met vermeende tederheid voorzichtig het wateroppervlak schijnbaar poogt te beroeren. Het lijkt alsof de wolk het water kust, wellicht streelt als ware jet een naspel van beider onstuimig nachtelijke minnekozen. Voorzichtig glimlach ik, onmerkbaar... want ik ben nog niet thuis...je weet nooit.'
Rond negen uur ben ik in Akkerhaugen en duik direct mijn bed in. Ik ben thuis; hoewel, thuis? Dat voelt nog niet zo...
Om 12.23 uur ben ik ik weer uit bed; ik voel me flink gammel, maar heb het nodige voor de boeg. Al binnen tien minuten staat mijn huisbaas voor de deur om het contract te ondertekenen; ik stel dit een uurtje uit, even ontbijten en opfrissen!
Na de plichtplegingen bij buurman Huisbaas, die mij overigens vertelt dat niet alleen de wegen onder water stonden vannacht, maar ook het treinverkeer langdurig was gestremd, ga ik even met Edwin en Jurgen naar Bø. De meeste plaatsen waar ik naartoe moest, zoals bank en gemeentehuis, bleken echter alweer dicht, dus heb ik me beperkt tot het opruimen in huis en het installeren van de computer...
maandag 30 juli
Vandaag krijg ik dan eindelijk duidelijkheid over het huis in Akkerhaugen; ik ben de nieuwe huurder!!! Ik had donderdag al van Helge gehoord dat hij tijdens het referentiegesprek positief over mij had geadviseerd, maar blijkbaar moet dat dan nog een paar dagen duren. Maar ik ben definitief door de ballotage... Nu kan de planning van de verhuizing plaatsvinden, en ik vind Edwin en Jurgen bereid om de schouders hier mede onder te zetten in ruil voor een weekje Norge... Overigens houdt dit wel in, dat het huis, wat oorspronkelijk bedoeld was als vakantiewoning vanaf 1 augustus door mij wordt gehuurd en ik dus met spoed ga verhuizen om dubbele huur te ontwijken. Dat wordt dus nog even flink doorpakken.
woensdag 1 augustus
Uiteraard 'overheerst' vandaag de verjaardag van mijn moeder, waar ik 's ochtends vroeg al bij langs ga en uiteraard zus Marja ook nog even aantref. In de loop van de middag haal ik dan nog wat boodschappen voor het vertrek morgen. Daarnaast bezoek ik op uitnodiging van buurman Leo AZ-Cambuur in Jubbega; deze wedstrijd wordt georganiseerd ter ere van import-Jubbegaaster Gert Jan Verbeek, een soort van pleegzoon van Leo en Cocky, onze buren. Nadat ik met Corrie een bezoek aan het Argentijnse restaurant in Heerenveen heb gebracht pak ik de auto in voor morgen...
donderdag 2 augustus
Zoals zo vaak op een reisdag, en voor de zoveelste keer in korte tijd(en dat is met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid nog niet ten einde) zijn we vroeg uit de veren, want we vertrekken weer naar Norge via Hirtshals; In dit geval zijn 'we' naast mijzelve uiteraard Jurgen en Edwin, die meegaan als verhuishulp. De reis verloopt spoedig en zonder vertragingen, en ook zonder noemenswaardige regen.
We stappen zelfs -terwijl we vroeg genoeg aankomen om de boot naar Kristiansand te zien vertrekken etrwijl de onze net aanlegt- met een mooie ondergaande zon de boot op, waar ik nog een paar uurtjes aan dutten toekom... Jurgen en Edwin genieten tegelijkertijd van de uitzichten en de faciliteiten die de boot ons biedt(zoals veel te duur bier)
vrijdag 3 augustus
Mede door een paar pauzes bereiken we 'pas' om een uur of half zeven Tollefsrud; het is inmiddels weer aardig licht maar slapen gaat goed. het voelt heel gewoon aan dat ik weer op Tollefsrud ben, het is nog een beetje onwerkelijk dat dit over een week(en eigenlijk eerder) niet langer mijn Noorse thuis zal zijn...
Al om half elf sleep ik mezelf weer uit bed; ik ben voor mijn doen(en daar kan mijn geliefde levensgezellin van getuigen) erg snel actief, want ik sta binnen een half uur in te pakken. Ook de heren zijn aardig op tijd uit bed, en verkennen de omgeving van het huis even, gaan te zwemmen in de rivier, kortom zijn vermaken zich uitstekend.
Naarmate de dag vordert -ik ben vrij hard aan het werk tot een uur of elf 's avonds- merk ik dat er zich een onredelijke irritatie van mij meester maakt; de jongens doen niet zoveel, maar wel als ik ze iets vraag. Geen probleem als ik achteraf kijk, want ik geef ze(terecht in mijn ogen) de mogelijkheid om een beetje vakantie te vieren, te zwmmen en zo... Echter op dat moment(en in combinatie met mijn eigen vermoeidheid en het feit dat de bus welke ik mocht lenen nog niet terug is) kan ik blijkbaar eventjes niet zoveel hebben. Gaat wel weer over....
maandag 23 juli
De afgelopen dagen ben ik druk geweest met op het internet zoeken naar geschikte huizen; het nadeel is, dat ik er steeds tegenaan loop dat mensen, die hun huizen verhuren, dit bij voorkeur aan studenten doen. Dit is voor hen profijtelijker, want een huis met 3 slaapkamers levert hen dan een huur op van ten minste 900 euro, tot wel 1300 euro! Dat kan ik uiteraard nooit betalen... en het ontbreken van een woningvereniging helpt hier ook niet in. Woningverhuur in Norge is dus vooral een private markt.
dinsdag 24 juli
Vandaag een lekkere rit naar Hedmark gemaakt; over het algemeen mooi weer en dan is zo'n tripje een genot. En uiteraard zoeken de schapen het door de zon opgewarmde asfalt weer op:
Het tripje had echter ook een ander karakter: mijn buurman, boer Hein, heeft me om hulp gevraagd want hij wil twee huisjes slijten aan Nederlanders. De huisjes, gelegen aan het Osenmeer, zijn in slechte staat maar de prijs is dan ook navenant. Ik heb vandaag dan ook wat foto's gemaakt en ga hier later verder mee.
Als ik terugkom ga ik nog even bezig met het huizen zoeken; in de loop avond stuur ik nog een sms-je met de vraag voor een bezichtiging van een huis in Akkerhaugen, dit kost ongeveer 5000 kronen per maand en zit meer in mijn budgethoek de meeste huizen die ik tot dit moment heb gezien. Ik ben benieuwd...
woensdag 25 juli
Als ik opsta blijkt mijn sms-je beantwoord, ik heb een afspraak vanmiddag, om drie uur. Ik rijd even met een omweggetje, op mijn dooie akkertje, naar Akkerhaugen, ook al ben ik wel erg benieuwd. Iets voor drie uur kom ik aan; ik rijd -ondanks dat ik het huis denk te herkennen- iets te ver door, maar ben nog steeds goed op tijd.
De verhuurder leid me rond in het huis, wat gebouwd is als vakantiehuis, maar sinds de bouw in 2002 altijd als woonhuis is verhuurd. Het ziet er dan ook erg goed uit, het uitzicht en de ligging zijn prachtig en we maken een principeafspraak dat ik het kan huren. De verhuurder wil echter wel graag eerst een referentie hebben van Helge, mijn huidige huisbaas. Ik zal dan uiterlijk het weekeinde definitief bericht krijgen, als ik in Nederland ben.
Eenmaal terug in Tollefsrud ben ik al bezig met voorbereidingen van de verhuizing, ook al omdat ik morgen naar Nederland vertrek...
donderdag 26 juli
Voor mijn vertrek naar Nederland nog even met boer Hein, mijn nieuwe buurman staan praten. Deze geeft nogmaals aan dat als ik wil verhuizen ik wel een bus van hem mag lenen. Hoef ik die niet meer te huren gelukkig, of alles met een aanhanger te doen. Het is wel weer heel aardig...
Eenmaal op de boot blijkt het enorm druk, de vakantie is meer dan in volle gang en het leeft van het luidruchtig grut. Ook de slaapstoelen blijken uitverkocht, dus probeer ik op een bank even te slapen, doch mijn pogingen hiertoe blijken vruchteloos en gaan in lucht op.
Ondanks het gebrek aan rust op de boot blijk ik fris de nacht door te komen, alvorens rond een uur of zes Jonkerslan binnen te rijden. Zo snel ik kan kruip ik in bed, tegen Corrie aan.
vrijdag 27 juli
Zo rond een uur of half twaalf sta ik weer op, zoals zo vaak op een reisdag niet geheel actief... Na een paar boodschappen en eten ga ik 's avonds even bij mijn moeder langs. Later op de avond, op de weg terug, ga ik als een dief in de nacht bij Jelle langs, om hem zijn cadeau in de bus te doen. Hij is morgen jarig en het door mij gemaakte fotoboek is gisteren met de post in Jonkerslan aangekomen.
Het voelt vervelend, stiekem... maar is een gevolg van het feit dat de bal voor contact bij hem ligt...
In stilte verdwijn ik weer in de nacht...
zondag 29 juli
Dit weekeinde beetje met mijn ziel onder de arm gelopen, en uit arren moede maar veel naar de Olympische Spelen gekeken die vrijdag zijn begonnen... De opening grotendeels gemist, maar soit... Het is en blijft een mooi evenement.
Eenmaal bij de boot checken we keurig een uur van tevoren in, doch blijkt de boot zelf niet voorzien van deze punctualiteit, waardoor we meer dan een uur te laat vertrekken. Hierdoor komen we ook een uur later aan in Kristiansand... met mooi weer, dat dan weer wel...
Het stond al een hele tijd gepland, en ik heb er zelf om gevraagd, maar toch voelde het weer als een bezoeking om erg vroeg op te staan voor het bezoek aan de huisarts in Bagn. Ik had de afspraak om 10.20 uur, dus rekening houdend met 3,5-4 uur rijden moest ik nog voor half zeven op... De kleine chirurgische ingreep -er moest een vetbultje van mijn schouderblad verwijderd worden, dus even snijden, leegdrukken, schoonmaken en dichtnaaien- was zomaar klaar, dus daarna via de apotheek naar Tollefsrud gereden, waar ik zowaar nog een paar laatste -vergeten- spullen moest ophalen. Overigens ontmoet ik op het parkeerterrein in Bagn een paar Nederlanders op de terugreis van vakantie naar woonplaats Bergum; onee, Burgum moet ik zeggen. Op de rivier zie ik voor het eerst rafters... dat zag ik nog niet eerder op de Begna!
Eenmaal op de terugweg besloot ik tot het onzalige initiatief op de terugweg langs de IKEA in Slependen te rijden. Onzalig, omdat ik dit besloot op het moment dat de Oslose spits zijn hoogtepunt naderde. Ik ben echter nog wel geslaagd in mijn opzet, edoch met de nodige(of is het in dezen onnodige) vertraging, waardoor ik om half zeven pas weer terug was.
