Omdat laat in de avond nog steeds de blauwe bus, een Ford Transit, niet bij Tollefsrud geparkeerd stond, vreesde ik het ergste... Ik had gisteren al even gekeken of de wat grotere Fiat, een enorme roestbak, ook te gebruiken was maar deze bleek nog tot de nok toe afgeladen... Eerlijk gezegd was dit onzekere feit voor mij uiteindelijk de reden om mijn wekker niet te vroeg te zetten en maar eens een goede nacht te maken...
Uiteindelijk bleek de blauwe bus de volgende dag beschikbaar om 13 uur, en daar we hierdoor ook laat inlaadden konden we pas om half drie weg... on the road naar Akkerhaugen! Overigens blijkt een van de buurjongetjes erg vervelend, pikt spul uit de auto en gooit ermee... grenzeloze kinderen. Schattig, maar grenzeloos....De rit nam -met volle bus en de nodige pauzes- ongeveer 3,5-4 uur in beslag. Even uitladen en toen ben ik weer teruggegaan naar Tollefsrud, om morgenochtend weer vroeg aan de slag te kunnen. Edwin en Jurgen, die inmiddels mijn bed weer in elkaar hebben gezet, komen dan morgen ook inpakken, maar komen zelf met de Volvo...
Uiteindelijk ben ik om een uur of elf 's avonds weer in mijn 'oude' huis...
zondag 5 augustus
We hadden de afspraak gemaakt, dat Edwin en Jurgen vandaag komen helpen met inpakken, maar ik heb gisteravond al besloten hen af te zeggen... Om ze nu 7 uur te laten rijden voor twee uurtjes inpakken... Dat moet maar niet, ik doe het vandaag wel even zelf, ben een kerel, of niet dan?
Kunnen Edwin en Jurgen mooi even een toertje maken... Ze blijken zich uiteindelijk uitstekend te hebben vermaakt, want na zaterdagavond Notodden te hebben verkend hebben ze vandaag in de auto de verdere omgeving iets uitgekamd(bijvoorbeeld naar Ulefoss) en lekker gezwommen in 'mijn' meer.
Gisteren was ik al na ampele overwegingen tot het besluit gekomen om twee banken niet mee te nemen. Dit wordt enerzijds ingegeven door ruimtegebrek in de bus, anderzijds door de erbarmelijke staat van de bank...Deze is namelijk doorgezakt en aan reparatie toe.
Ik geef toe dat ik een inschattingsfout heb gemaakt; maar achteraf is dat gemakkelijk... Het inpakken van mijn spullen en het laden van de bus is beduidend tijdrovender dan ik had gedacht, waardoor ik pas om acht uur 's avonds weer terug ben. Het uitladen, uiteraard samen met mijn verhuizers, gaat beduidend sneller, waarna het avondmaal wacht. Voor ik me -niet al te laat- naar bed begeef realiseer ik me dat het in huis al aardig vol begint te raken in huis, alles staat nog in chaos omdat we er niet aan toekomen hier orde in te scheppen... De spullen hierheen halen is echter nu even de eerste prioriteit!
maandag 6 augustus
Zoals de laatste weken bijna gewoon begint te worden, ga ik weer eens vroeg uit de veren. Ik mag wel oppassen dat ik geen A-menneske(ochtendmens) wordt, al lijkt daar gezien eerdere ervaringen slechts een zeer beperkt risico op... Ik kon echter niet bevroeden dat, toen ik tegen acht uur de bus instapte om wederom naar Tollefsrud te rijden, de dag een van schier ongekende lengte zou worden;al overdrijf ik hier wellicht enigszins. Uiteindelijk kom ik na vier uur, door een lichte vertraging vanwege de ochtendspits en wegwerkzaamheden, aan in Tollefsrud.
Ik start weer met inpakken; als de jongens later binnenkomen helpen ze me met sjouwen en stofzuigen en dweilen ze. Lekker dat we dit nu samen konden doen, want toen ik gisteren alleen bezig was voelde ik me wel een beetje zielig...
In eerste instantie was het plan om de bus achter te laten en het laatste restje in auto te vervoeren, maar dit blijkt toch moeilijker dan ik dacht; Ik had me misrekend, want vergeten dat zowel fiets als hout nog in mijn schuurtje staan, en dat wil ik toch wel mee. Buurman boer Hein biedt aan om nogmaals de bus mee te nemen, hij heeft 'm echter wel vanmiddag even nodig en morgen ook weer. Ik voorzie hierin geen probleem, dus maak ik dankbaar gebruik van het aanbod.
We moeten echter wel even wachten tot Hein terug is van boodschappen, dus gaan we voor de licht verlate lunch even naar de Statoil in Bagn en eten daar een van de ongeëvenaarde hamburgers... Uiteindelijk, na alles ingeladen te hebben, vertrekken we om half zes met de bus(gezamenlijk, want ik haal de Volvo op als ik de bus terugbreng), om kwart voor negen in de avond bij het nieuwe huis aan te komen. Minder dan een uur later ben ik weer on the road naar het Valdres om de bus te retourneren. Het weer is inmiddels wat minder geworden, het begint aardig te regenen.
'Aardig te regenen' blijkt een uur later het understatement van het jaar... als ik zo rond half twaalf in een rustig tempo -de regenbui heeft zich meer en meer gemaximaliseerd, het plenst inmiddels- Hokksund nader blijkt eerst al de weg (E134) redelijk onder water te staan. Een tegemoetkomende vrachtauto veroorzaakt een zodanige waterverplaatsing dat een ware tsunami mijn weghelft terroriseert en de auto voor mij zich genoodzaakt ziet om zich aan de wegzijde te parkeren. Ik niet dus. Eenmaal in Hokksund blijkt de tunnel onder water, waardoor de normale route afgesloten is. ik besluit om te rijden via Oslo, maar wordt ook verderop tegengehouden: Ook de weg naar Oslo(wederom de E134) is gestremd...
Via een binnenweggetje, dat overigens op en af verlicht werd(de verlichting in Hokksund en ommelanden leek te twijfelen of hij aan wilde blijven), kom ik dan toch weer op weg 35 naar Hønefosswadende automobielen en modderstromen over het wegdek overheerst. Als ik uiteindelijk ten derden male de E134 oprijd, blijken de grootste problemen overwonnen, al wordt ik even voorbij Oslo wederom tot stilstand gedwongen door een hesje... Dit blijkt evenwel niet een gevolg van wateroverlast, doch van regulier wegwerk.
Als ik na al dit wateroverlast en deze afgesloten wegen on Tollefsrud aankom, is het half drie en voel ik me te afgedraaid om terug te rijden. Ik zoek ergens een kussen, een dekbed en ga op de oude bank liggen... De wekker gaat na anderhalf uur, maar deze heb ik nogmaals verzet.
dinsdag 7 augustus
De tweede keer gaat de wekker om half zes... Ik ben nog amper wakker, maar fris me kort op en ga maar richting Akkerhaugen. Onderweg aanschouw ik wat de regen kan aanrichten; er is de nodige schade aan weg, opvallend genoeg is deze nu ook al weer zodanig hersteld dat het verkeer de weg weer kan gebruiken. Op de foto is een deel van de weg nog vernield, maar de andere helft al weer begaanbaar... Of het het donkere weer is, of wellicht het landschap of de vermoeidheid, ik wordt bevangen door een lichte melancholie... 'Warrige wolkenflarden strekken zich uit over de mystieke bergen, terwijl een enkele ingedaalde uitloper met vermeende tederheid voorzichtig het wateroppervlak schijnbaar poogt te beroeren. Het lijkt alsof de wolk het water kust, wellicht streelt als ware jet een naspel van beider onstuimig nachtelijke minnekozen. Voorzichtig glimlach ik, onmerkbaar... want ik ben nog niet thuis...je weet nooit.'
Rond negen uur ben ik in Akkerhaugen en duik direct mijn bed in. Ik ben thuis; hoewel, thuis? Dat voelt nog niet zo...
Om 12.23 uur ben ik ik weer uit bed; ik voel me flink gammel, maar heb het nodige voor de boeg. Al binnen tien minuten staat mijn huisbaas voor de deur om het contract te ondertekenen; ik stel dit een uurtje uit, even ontbijten en opfrissen!
Na de plichtplegingen bij buurman Huisbaas, die mij overigens vertelt dat niet alleen de wegen onder water stonden vannacht, maar ook het treinverkeer langdurig was gestremd, ga ik even met Edwin en Jurgen naar Bø. De meeste plaatsen waar ik naartoe moest, zoals bank en gemeentehuis, bleken echter alweer dicht, dus heb ik me beperkt tot het opruimen in huis en het installeren van de computer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten