In de loop van vorige week zat er een vlugschrift bij mij in de brievenbus met de vermelding, dat op dinsdag 30 en woensdag 31 oktober een deel van de Liagrendvegen zou worden geasfalteerd. Daar ik dan toch vroeg op mijn werk ben, besloot ik de honneurs voor de medicatie waar te nemen. In verband met een tweedaagse cursus voor het voltallige personeel wordt er slechts minimale zorg verleend... Om toen over zeven zat ik dus al aan de koffie op het werk.
Tijdens de cursus werd duidelijk dat iemand voor opname weggebracht moest worden; daar ik ook dit begeleidde(voelt wat meer verpleegkundig), was ik uiteindelijk tussen 20.00 en 20.30 weer thuis... Mooi op tijd om de buurvrouw met hond Milly tegen te komen. Het was mij al opgevallen dat er niets aan de weg was gedaan, en zij bevestigde dat dit was afgelast; door de sneeuw werd er niet gewerkt. Ik kan dus morgenochtend een uurtje langer slapen...
woensdag 31 oktober
Net als gisterochtend kwam ook vandaag mijn leidinggevende Camilla nog even langs voor de cursus; dit stelde me in staat om even aan haar te vragen of we een tussenevaluatie moesten plannen en hoe zij vindt dat de de vlag er nu voor staat. Zij toonde zich aardig tevreden(dat gevoel had ik al) en vindt dat ik goed in het team pas. Positief, dat is mooi... De echte evaluatie komt later.
Teruggekomen van de cursus blijkt de televisie het weer niet te doen; ook het trucje -met een bezemsteel de schotel een tikje geven- is niet meer toereikend. Het zij zo.De Passat staat inmiddels geparkeerd naast mijn huis, hij lijkt zich daar wel op zijn plaats te voelen... Ik zet mijn andere auto -de Volvo, snik- als delebil(sloopauto) op Finn.no. Nu is het afwachten...
donderdag 1 november
Naast het alleen zijn, het missen van je partner ervaar ik als grootste nadeel van alleen wonen het feit dat je het huishouden ook alleen moet doen. Ik mag daar graag even tegen iemand over zeuren als ik het doe... Toch staat vandaag -en dan vooral de late ochtend en begin van de middag- in het teken van schoonmaken van woon'slaapkamer, keuken en badkamer... Ik doe het eigenlijk niet vaak genoeg, maar dat is dan weer een voordeel van alleen wonen... Vanaf het moment dat de zon doorbreekt ben ik eerst even buiten en zit daarna in de middagzon lekker te lezen, met niet teveel gedoe. Uiteindelijk besluit ik tegen het einde van de middag toch maar even de tv te repareren. Kan ik toch nog even Twee voor twaalf kijken... Inmiddels heb ik al verschillende reacties op de auto-advertentie, dit vergroot mijn hoop op een goede afloop... Opvallend is, dat ik al voor de tweede keer in Noorwegen Jehova's aan de deur krijg; ondanks de uithoek nemen ze de moeite mij te 'redden'.. tevergeefs uiteraard. In tegenstelling tot Nederlandse Jehova's laten ze zich ook gemakkelijk afpoeieren. Moe van de wandeling zeker...vrijdag 2 november
Het was vandaag fijn weer. De smeltende sneeuw van de laatste dagen heeft tot gevolg, dat de waterval op de berg weer wat duidelijker te zien is en de beek wat onstuimiger stroomt... Echter, de ook in de Scandinavische landen hernieuwde invoering van de wintertijd heeft tot gevolg, dat de avond weer een stuk vroeger dan voorheen zijn intrede doet en de allesverhullende duisternis mij het zicht op meer en bomen ontneemt. Dit klinkt alsof ik dit vervelend vind, maar het tegendeel is waar... Ik geniet met volle teugen van de lange zomeravonden, maar als de dagen korter worden waardeer ik ook zeer de intimiteit van de duisternis. Het stelt mij tevens in staat om zonder invallend zonlicht mijn avondrituelen te vervullen; deze hebben te maken met de infantiele programmaverslaving die Blokken, Man bijt hond en DWDD bij me oproepen...
De rest van de avond, tot Nieuwsuur en P&W staat meestal de kast dan weer uit... er is geen reet voor... De reacties op Finn nemen in getale toe, maar vooralsnog zonder resultaat.
zaterdag 3 november
Ik heb een onrustige nacht achter de rug; verschillende keren werd ik wakker doordat de regen op het dak boven mij kletterde, maar vooral door een droom die twee keer bezit van mij nam. Je zou zeggen dat ik deze droom nu uit mijn hoofd moet kennen, maar niets is minder waar... Ik herinner me een huis, boerderij-achtige woning, waar ik in een deel daarvan woonde. Mijn huisbazin was Cocky(nu huisbazin van Corrie), maar haar echtgenoot Leo was in geen velden of wegen te zien. Het huis was ook veel groter dan dat in Jonkerslan, en verkeerde in een overwegend vrij erbarmelijke staat. Ik bewoonde hier echter een vrij groot deel van, en werkte overdag aan huis; vraag me niet wat ik deed, ik kan het je niet vertellen... Op een gegeven moment ontdekte ik wat ongedierte in huis. Vervelend, maar inherent aan zulke oude huizen/boerderijen. De mate en het tempo waarin de kakkerlakken, spinnen en muizen toename was echter verontrustend en gaven mij in mijn slaap een beklemmend gevoel, niet in de laatste plaats omdat deze ondieren volledig bezit namen van mijn bed. Uiteraard vluchtte ik -watje als ik ben- uit dit bed en rende ik in paniek het huis uit, hierbij begeleid door duizenden kakkerlakken, muizen en spinnen, waar ik bij elke stap een paar van vermorzelde... en na deze Hitchkockiaanse voorstellingen werd ik wakker, tot twee keer toe... bleuhhh! Niet gek dat ik uit bed kwam met een stijve nek...zondag 4 november
Lekker weinig gedaan, lang uitgeslapen(de droom achtte het niet zinvol nogmaals terug te komen, wat een uitermate ontspannen nacht opleverde afgemeten aan mijn staat van ontspanning) en wat gelezen voor mijn late dienst... Deze verliep bloody rustig, we zaten bijna te vechten om de activiteiten die gedaan moesten worden haha. Wel veel met elkaar gepraat, zo leer je je collegae ook nog een beetje kennen. Maar het was prettig dat ik om 22.00 uur huiswaarts kon...
Mijn hoop op verkoop van de Volvo in Norge neemt af, de meesten haken af als ze horen dat de auto niet geschikt is om op te knappen en weer aan te melden... althans niet in Norge.
maandag 5 november
De dag begon vervelend, ik voelde me klote en bekeek gemaakte keuzes vrij negatief. De keuze voor deze baan, en dan vooral het percentage(73%) waardoor ik noodzakelijkerwijze moet bijklussen, de keuze voor het(overigens mooie en prachtig gelegen) huis, waarbij ik in de winter op het pad naar huis nog wel de nodige problemen voorzie en het VW-barrel wat ik uitermate goedkoop heb aangeschaft en waarvan ik hoop dat hij me de winter door brengt maar waarvan dit resultaat op dit moment op zijn minst twijfelachtig aanvoelt... Gevolg was een intense, diepe somberheid die zich van mij meester maakte. ik ben er maar even op uit gegaan met de Volvo, 'even' naar Ikea(130km); paar dingen voor in huis aangeschaft...
 |
| Ik kon helaas niet even stilstaan bij dit uitzicht, dus de foto's maar vanuit de auto genomen... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten