Vår i Begnadalen; lente in Begnadalen

Woensdag 14 maart
Dat de lente haar intrede heeft gedaan, merk ik ook aan de vogelstand in de tuin. Ik maak mijn vogelvoervoorraden nog wel op, dus rond de zaden en de mezenbollen spot ik naast de eigenlijk reguliere pimpelmezen, koolmezen, zwarte mezen, roodborst, eksters en boomklever nu ook inmiddels weer een paar merels, gewone vinken, goudvinken, vlaamse gaaien, een paartje groenlingen en een paartje geelgorzen. Ik sta vaak even met de verrekijker voor het keukenraam...
Verder geen bijzondere dag, of het moet zijn dat ik de badkamers en toiletten schoonmaak haha. Ook nog even gesolliciteerd...

Donderdag 15 maart
Ik had al geconstateerd dat de netjes van de mezenbollen de laatste tijd wat vaker kapot zijn; ik gaf hierbij onverdeeld de schuld aan de eekhoorn. Niets is echter minder waar, want toen ik vanochtend koffie dronk zat er vlak voor het raam een Grote Bonte Specht zich aan de vetbollen tegoed te doen!! Hij liet zich ook nog fotograferen... Mooi man, 20 centimeter van het huis...
Ook ben ik even in het zonnetje naar de rivier gelopen ; je voelt je daar helemaal alleen op de wereld, je hoort de weg niet alleen de rivier. Heerlijk...
Ik heb trouwens een afwijzing van mijn sollicitatie in Gol. Je kunt niet alles hebben, was ook qua werk niet mijn eerste keuze, wellicht wel als woonregio(centraal, veel voorzieningen in zomer en winter, treinverbinding met Oslo en Bergen). Wel netjes is, dat ze reiskosten en overnachting vergoeden. 
Bezoek aan de NAV leverde niks op, de juiste persoon was niet aanwezig. Ik heb een aanvraag voor een uitkering lopen en deze was in eerste instantie afgewezen omdat ik mijn werkbriefje niet zou hebben ingeleverd. Terwijl ik eerst zat te wachten op een brief waarin een toekenning zou staan... Toch een verschil met Nederland en daardoor dus wat verwarrend.

Vrijdag 16 maart
En dus vandaag maar weer even naar de NAV... Ik werd op een uitermate vriendelijke manier geholpen en samen hebben we geprobeerd dit te repareren. Ze kon me hier geen garantie voor geven maar ik wordt volgende week hierover teruggebeld. Op hoop van zegen maar weer, want anders moet ik alles opnieuw aanvragen en opsturen... maar ja, wat moet dat moet. 
Daarnaast nog even een afspraak gemaakt met de garage over het overzetten van de trekhaak van de groene naar de blauwe Volvo. Dit op dinsdag gezet, zal wel wat regelen worden omdat hij het tussendoor wil doen en ik dus de hele dag de auto kwijt ben... dat wordt bussen!

Daken, veranda, erf: al heel veel sneeuw is weg

Ik realiseerde me vandaag dat de sneeuw al behoorlijk(en dat is vroeg) aan het wegsmelten is... en herinner me nog twee jaar geleden, toen we een weekje op Bergsrud pasten. Toen viel de eerste dag dat ik er was(30 maart) nog 30 centimeter sneeuw. Vorig jaar was er zelfs nog meer sneeuw en recordlage temperaturen...(-30). En nu? alleen de sneeuw aan de schaduwzijde of de bulten die ontstaan zijn door het sneeuwruimen liggen nog.

Zondag 18 maart
Gisteren een hangdag gehad, uitslapen, beetje lezen, beetje op het erf bezig en wat opruimen. Niets om naar huis te schrijven dus...
Vanmorgen daarentegen was ik alweer vroeg wakker, een uur of half negen ben ik uit bed gegaan en heb koffie gezet. Dit in een thermoskan en met een paar stukjes brood en fruit even de berg opgelopen. Het was weer stralend weer, dus ik was voor mijn doen wat te warm gekleed(maar het begon fris, om 9 uur).
Even ontbeten op de berg... ga ik de komende tijd wel vaker doen, het is genieten in die serene rust. Had wel &grmbll#&%!!#¤##GR¤%!! mijn camera en telefoon vergeten, dus geen foto's. later maar eens... 
Ik heb wel weer even een boek uitgelezen dit weekeinde. Weer een detective, ditmaal van Karin Fossum(Wie de wolf vreest...). Ook een Scandinavisch schrijfster...

Klussen in Nordby

Maandag 12 maart
Vandaag vroeg op om aan het klussen te gaan bij Jacob(Jaap) en Renate. Zij hebben hun flatje in Oslo verkocht en een huis ten zuidoosten van Oslo gekocht. 
Ik vertrek om ongeveer kwart over negen, met als doel een uur of half twaalf aan te komen; dit blijkt een onterecht vermoeden, want ten zuiden van Hønefoss(bij Sundvollen) sta ik een uur stil. Je zou zeggen dat er iets ernstigs was gebeurd, maar niets is zichtbaar... Uiteindelijk kom ik iets meer dan een uur later dan gepland bij hen, dus na een snelle kop koffie(mijn eerste die dag) gelijk maar aan de bak. We starten met het verplaatsen van een aantal grote, soms wat zware maar vooral onhandelbare kasten, die naar de kelder moeten. Altijd leuk...
Daarna even een hapje eten op het terras, wat badend in de zon(het is stralend weer en lekker warm) goed tot zijn recht komt. 
Vervolgens even aan de pizza, waarna ik aan het verven ga. Het gastenverblijf, dus wellicht maak ik er nog eens gebruik van... moet wel als ik het zelf schilder. Tussendoor nog even wat tips van Renate gevraagd aangaande diabetes. Een goede tip die ze geeft, maak een lijst van dingen die je af wilt leren en pak daar eerst drie van zodat het haalbaar blijft, neem ik zeker ter harte. 
Tijdens het werk met regelmaat even mijn mail beantwoord; Janet Roelofs van Placement had nog aanvullende vragen over mijn sollicitatie in Bjugn... grappig is in dezen dat ze die dag ook met Jaap heeft gebeld als zijnde mijn referentie.
Die avond, doe ik een paar boodschappen, eet wat en lees ik mijn boek bijna uit(Midzomermoord, Henning Mankell) en skype nog even alvorens als eerste persoon in het nieuwe huis van J en R te overnachten...

Dinsdag 13 maart
Ik ben vandaag vroeg op, al heb ik me nog wel een paar keer omgedraaid. Daar er geen gordijnen in de slaapkamer zitten(alleen een defect rolgordijn) valt het licht al vroeg binnen. dus begin ik maar met een lekker ontbijtje en lees weer even een paar hoofdstukken, alvorens Jaap komt. 
Na een gezamenlijk koffiemoment begin ik weer met verven(eerste gewone laag) en gaat Jaap nog even om wat onderdelen weg. Na het verven en soms wat handlangen in de badkamer ga ik zo rond half drie weer huiswaarts. het is net als gisteren lekker weer, in Oslo zelfs opvallend warm(de thermometer staat op 19 graden) en eenmaal thuis drink ik nog even koffie op de veranda. 
De winter lijkt hier nu toch echt voorbij...

Van eekhoorn tot Ronja Gård...

Vrijdag 9 maart
In de originele planning voor deze vrijdag lag -niet in de laatste plaats omdat ik de laatste dagen ongenadeloos vroeg moest opstaan- dat ik een gat in de dag zou slapen. Echter, een kort piepje of brommetje, ik weet niet zeker meer wat het was, op mijn telefoon, veroorzaakt door een inkomende e-mail, doet mij even de ogen opslaan. Door mijn ochtendwaas heen zie ik een heldere blauw firmament wat mij doet besluiten direct op te staan; dit belooft een mooie dag te worden! Kwiek strompel ik mijn bed uit n schiet langzaam mijn kleren aan. Zon, lucht en pasgevallen sneeuw, in combinatie met de rode schuur, doen mij weer geheel smelten...
Als ik even later tijdens het koffie zetten een ontbijtje klaarmaak, zie ik plotseling een vraag beantwoord. Gisteren, toen ik thuiskwam, kwam ik sporen tegen in de sneeuw, die ik niet kon thuisbrengen. Te klein voor ree, vos of hond(ook te afwijkend, want de sporen liepen niet als die van een normale viervoeter). Achteraf had de veelheid aan sporen en het feit dat ze naar de berkenboom voor huis toeliepen al een eyeopener moeten zijn, maar dat was het helaas niet. Terwijl ik naar buiten kijk, zag ik dus bij de mezenbollen een eekhoorn! De pluimstaart bewoog zich in de nodige kronkels om vet en zaden uit het netje te krijgen. Later bleek het netje gewoon aan gort te zijn... Nagenietend heb ik mijn ontbijt buiten in de zon genuttigd.

's Middags om twee uur de banden van de auto om laten wisselen. Ik rijd weer op de juiste winterbanden! Ook wel noodzakelijk, als je bedenkt dat ik morgen weer een lange rit voor de boeg heb...
Overigens komt de post met belangrijk nieuws: Nadat afgelopen dinsdag al de uitslag van mijn muntlig del binnen is gekomen, is vandaag de beurt aan de skriftlig del. Het mag duidelijk zijn dat dit het mondelijk en schriftelijk deel is van de Norskprøve 2 for voksne invandre(volwassen immigranten). Beide zijn in het bezit van de tekst 'Bestått'(geslaagd). Nu maar op naar nivaeu 3... 

Zaterdag 10 maart
In tegenstelling tot gisteren zou ik vandaag vroeg op, maar heb dit niet gedaan; ik ben zelfs de dag rustig aan begonnen. Ik heb in mijn hoofd gezet om vandaag bij Ronja Gård langs te gaan, ook al is de door mij gestuurde mail nog niet beantwoord. Ronja Gård, is een ecologische boerderij/camping in het zuiiden van Hedmark, tegen de Zweedse grens aan in het zogenaamde Finnskog. De boerderij staat te koop, maar sinds kort ook te huur en is van Nederlanders. Ik ga dus ' op de dolle roes' een rit van 270 kilometer maken(en dan moet ik nog terug ook)...
Na vier uren rijden zoek ik voorzichtig naar de plaats van bestemming. Ik rijd langzaam om niets te missen, maar blijkbaar is de combinatie van langzaam rijden in een grensgebied en een auto met Nederlands kenteken voldoende om je als verdacht aan te merken; ik wordt dan ook direct door een Noorse grenswacht aangehouden... Met de gezonde achterdocht die een douane hoort te kenmerken worden me de nodige vragen gesteld en even een hand door mijn kofferbak gehaald. Glimlachend onderga ik dit alles. In mijn kofferbak ligt nog wel hagelsag van de Aldi, maar dit blijkt geen probleem haha!
Als ik kort daarna mijn weg vervolg, voor alle zekerheid de GPS van mijn telefoon gebruikend, vind ik Ronja Gård gemakkelijk en nadat eigenares Andrea van de eerste verbazing is bekomen, word ik allerhartelijkst ontvangen. Na een kop koffie word ik over het terrein geleid(een wandeling van een uur, anderhalf) en raak ik steeds enthousiaster over de prachtige ligging en de mogelijkheden... het gebied, Finnskogen, is absoluut een uitermate bekoorlijke plek, waar kanoers op weg naar de thuisbasis in Zweden graag kamperen. En de uitzichten? Kijk voor jezelf(op de eerste foto zie je Ronja Gård liggen:

 Terwijl de grenswachten vandaag strenge controles op de weg uitvoeren, lopen wij zo van het erf af even Zweden in, en even later via de Zweedse buurvrouw Noorwegen weer in(laatste foto...).
Uiteindelijk ben ik een uur of half elf weer in Tollefsrud om met mijn geliefde te skypen... Het dromen kan weer even beginnen.

Zondag 11 maart
De zondag verloopt zoals ik inmiddels van de zondag ben gewend; buiten het feit dat ik gezien het prachtweer wat meer buiten ben, werk ik even aan de blog, ik solliciteer een paar keer, kijk naar schaatsen, lees een paar uur(want dat kan ook goed buiten) en werk ik wat administratie af. Zoals ik deze week heb toegezegd geef ik referenties door aan de mensen die hierom hebben gevraagd; ik heb bevestigende mails binnen van de mensen die ik hiervoor inschakel...
En uiteraard luister ik naar Langs de lijn...

Tour du sollicitation

Dinsdag 6 maart
Omdat ik laat op bed lag, heb ik maar kort geslapen; de wekker ging alweer om 11 uur... Maar als ik langer uitslaap, ben ik vannacht zo wakker en morgen moet ik alweer op reis!
Ook vandaag had ik overigens nog wat op de rol; ik wilde bij de garage langs, zodat direct mijn Noorse winterbanden op de blauwe Volvo gezet konden worden... Helaas bleek, eenmaal in Bagn aangekomen, dat dit een utopie was. Ik kon op zijn vroegst morgenochtend om 8.00 uur geholpen worden(mijn auto dus, zelf ben ik jaren geleden al 'geholpen') en dit paste mij weer niet... We spreken in principe voor donderdagmiddag af. Gelukkig is het mooi weer, dus de rit die ik voor de boeg heb morgen wordt ondanks de beperking van Nederlandse winterbanden een makkie.
Weer teruggekomen op Tollefsrud ga ik even achter de computer, wat dingen nakijken en mijn sollicitaties voorbereiden. naarmate de tijd verstrijkt maakt een vervelend gevoel zich van me meester; dit heb ik wel vaker op de eerste dag dat ik dan weer terug ben in Noorwegen... Ik probeer het van me af te zetten, ga wat dingen doen, even buiten in de zon bezig, maar het lijkt niets uit te maken; ik voel me verloren, alleen en somber.
Ik hoop wel dat dit morgen beter is, als ik ga solliciteren.

Woensdag 7 maart
Kwart voor zeven sta ik alweer naast mijn bed, om na een lekker ontbijt, gedoucht en geschoren iets na achten de auto te starten en richting Nord-Odal(in het zuiden van Hedmark) te kachelen. Het mooie weer van gisteren is in geen velden of wegen te zien; het sneeuwt zelfs, godbetert. Gelukkig duurt de sneeuwbui maar dertig kilometer. Bij Hønefoss tank ik even en neem mijn eerste kop koffie bij de Statoil. Daarna breekt zelfs de zon door! Dat zal aan de koffie liggen... Maar gelukkig sneeuwt, regent en hagelt het een kilometer of veertig verderop weer. Oppassen dus met deze banden. De wegen lijken overwegend schoon, al merk ik dat op sommige plaatse het wat glad is, vooral als ik een wat kleinere weg door het bos neem, waar nog de nodige dikke stukken ijs op liggen. Met deze banden kan dat eigenlijk niet goed, dus maar rustig aan.
Na 3,5 uur en 189 kilometer rijden, wat gelukkig tegelijkertijd kon, kom ik op de plaats van bestemming. De drie minuten die ik te laat ben worden me gezien de afstand ruimhartig vergeven door de gesprekspartners van Syningom omsorgsenter. Tijdens het gesprek, waarin de communicatie uitermate goed verloopt(zegt hij bescheiden), houden we het erg gemakkelijk pratende en na bijna 2,5 uur sta ik weer buiten. Mijn gedachte om nog even bij Jaap langs te gaan laat ik varen, ondanks mijn besluit om via Oslo(beetje om) te rijden. Ik doe dit, vanwege de droge of in ieder geval goed onderhouden wegen, maar terwijl ik Oslo nader begint het weer flink te sneeuwen; ik hoor later dat er ook een centimeter of 10 zou vallen... Ik heb dan al het besluit genomen om direct naar Gol te rijden, en niet meer naar huis te gaan. Had ik al een beetje rekening mee gehouden, want morgenochtend om 8 uur heb ik alweer een gesprek in Gol.

Winkelstraat Gol met op de achtergrond de verlichte skipiste

Net voor het donker wordt(dit gebeurt sneller omdat het flink bewolkt is) ben ik bij Gol en zoek ik gauw een overnachting. Dit wordt uiteindelijk het Eidsgaard Hotel, waar ik na een beetje handelen een kamer voor 500 kronen krijg. Moeten ze maar niet met een goedkope overnachting aan de weg adverteren... en natuurlijk korting omdat ik medlem ben(lid van een toeristische organisatie).
Na een snelle hap, een korte wandeling, een paar hoofdstukken lezen en wat skypen(gaat hier beter dan thuis), ga ik maar vroeg naar bed. Eigenlijk ben ik redelijk afgedraaid...

Donderdag 8 maart
Alweer zo vroeg op!!! Rond kwart over zeven zit ik aan het ontbijt(inbegrepen, dus daar moet ik naartoe), en tegen acht uur zit ik fris en fruitig in de hal van het kantoor van de avdelingsleiar, hier vriendelijk naartoe geleid door een collega van haar... Laat ze nu twee kantoren hebben en je raad het al... ik moest bij dat andere zijn. Ook nu weer een prettig gesprek, maar de tijdsduur is erg verschillend. Een uur later sta ik alweer in de inmiddels doorgebroken ochtendzon.

Ik besluit om even bij een huisje in de buurt te gaan kijken; dit hebben we op finn.no zien staan en het is zulk mooi weer... Daar ben ik gewoon gek op, even huizen kijken... Het huisje ligt een meter of 100-150 hoger dan Gol, met een mooi uitzicht, onder meer op de skipiste. Vooral de wandeling ernaartoe en het omstrunen(voor Hollanders onder de lezers: dit is een moeilijk vertaalbaar Fries woord, zoiets van omlopen, beetje kijken, rustig aan) is even genieten!
Daarna koop ik even een cappuccino bij Moi Bien in het winkelcentrum; dit is een lunchroom die door Nederlanders wordt geëxploiteerd. We hebben deze mensen, Thessa en Nico, op Norskkurs in Ål 2010 leren kennen. Thessa was er helaas niet, dus na een nog steeds zonnige wandeling door Gol, waarbij ik constateer dat Gol op winkelgebied zeer compleet is(al snap ik de combinatie van rijschool en sekswinkel niet zo goed, wie wijst wie de -morele- weg) besluit ik via de Golsfjellet naar Begnadalen terug te gaan...
Terwijl ik al genietend, maar uitermate voorzichtig, over de besneeuwde en zonovergoten Golsfjell huiswaarts rijdt, besluit ik om een onbekende 'shortcut' te nemen. Onverwacht pakt dit goed uit, het scheelt inderdaad wel 10 kilometer en is een veel mooiere route.
Bij de garage in Bagntijdsafspraak voor de volgende dag. Alles sal reg kom...

Back to the roots. Kunta Kintema zeg maar...

Als je zo je laatste dagen werkt, doe je eigenlijk vooral nog de leuke dingen. Logisch, want eigenlijk ben je niet meer een onderdeel van het vervolgproces. Juist het doe van leuke dingen maakt de dagen dan iets minder zinloos, maar hoe dan ook heeft het invloed op mijn stemming en -wat minder is- ook een beetje op mijn motivatie voor de blog... Maar dan krijg ik van Corrie op mijn kop dat haar collega's zeuren om een update, en dan ga ik weer vrolijk aan de slag... De bloglezers als therapeuten :). En ook de reis naar Nederland stimuleert dan wel weer even; ik heb toch sowieso de neiging om te vertellen!

De reis naar Nederland verliep niet geheel als verwacht. Uiteraard was Ryanair wel weer een vlucht met 'another on time flight', iets war de Ieren zich nogal mee op de borst slaan. Lekker makkelijk, als je voor een vlucht van maximaal 1 uur 10 minuten een kwartier meer inplant... Ik had een beetje gehoopt dat de bus naar Groningen in Bremen zou staan, maar deze hoop bleek ijdel.

Dus eerst met de tram naar het station, waar ik nog bijna twee uur moest wachten voor de trein naar Groningen ging. Deze trein reed binnen een uur naar Leer, waar ik door wegwerkzaamheden moest overstappen op een bus naar Winschoten, waar een bus zou staan om naar Groningen te rijden.

Werkzaamheden aan het Nederlandse spoor... Net op deze dag! Uiteindelijk zou het twee uur duren om van Leer naar station Groningen te komen(80 km). Maar wel even alle dorpjes doorgereden, 'leuk' hoor! Zat ik op te wachten. Vier uur op, 13 uur later thuis... dit kan met de auto haast even snel!
Maar als je dan uiteindelijk voor het station Groningen in de armen van je geliefde valt(die eigenlijk haar handen vol heeft aan de vers gehaalde cappuccino's) is dat een moment waarvoor ik eigenlijk wel een veelvoud van deze reisuren overheb...

Als je dan een week in Nederland bent, valt het op hoe gewoon dat is, hoe vanzelfsprekend het lijkt dat je daar rondloopt. En toch heb ik dat in Norge ook wel. Maar het invoegen in de dagelijkse routine verloopt vloeiend, en  in no time vliegt de tijd je weer door de vingers; je verjaardag vieren, wat sociale bezoekjes, een paar klusjes doen hier en daar, een andere auto kopen en hoppakee de week is om. Al is dat wel wat gechargeerd hoor, want we zijn ook nog heerlijk aan het wokken geweest(heel gezellig), naar de film(Safe house), wandelen in de Deelen(waarbij tot mijn grote schrik mijn moeder onverwacht haar neus in de gelukkig zachte veengrond drukte) en nog heel wat meer. En daarnaast zijn we ook gewoon lekker samen geweest... Corrie was de week vrij dus dat was perfect. Een ander fenomeen was, dat ik vanuit Nederland een sollicitatiegesprek via Skype voerde... Met vertraging, want er ging in de aanloop van alles mis; ik had 's avond Skype getest en dat liep goed, maar toen ik de (trage) computer opstartte bleek het niet goed te werken. Wilde wellicht te snel... Uiteindelijk met een vertraging van 25 minuten het gesprek alsnog gevoerd. Twintig jaar geleden stond je daar niet bij stil...
En toch, ook al ben je thuis, en gaan de dingen rustig hun gang, je doet wat je leuk vindt en voelt het als vanzelfsprekend, je bent tegelijkertijd ongewild een indringer in het dagelijks leven van Corrie en de kinderen, al is het alleen maar omdat ik geen onderdeel ben van de dagelijkse routine... en dat beïnvloedt je eigen gedrag maar ook dat van de anderen. Dus ben je thuis een beetje een vreemde eend in de bijt, raar hoor...
Toch, als ik dan weer vertrek naar het hoge noorden, gieren de emoties weer door mijn lijf. Ik weet niet waarom, maar ik heb de neiging om dit niet te laten merken en een beetje laconiek  afscheid te nemen. Eenmaal onderweg echter is daar niet veel van over en probeer ik mijn emoties te overschreeuwen door harde muziek... De brok in mijn keel blijft lang hangen... en komt nog een keer versterkt terug als ik nog even met Corrie heb gebeld terwijl ik voor de boot sta...
Op de boot heb ik voor de eerste keer een businessseat geboekt; mooie ruime stoelen met een videoscherm, gratis kranten, gratis koffie, thee, fris, vers fruit en je slaapt er heerlijk in... tot de boot aankomt.

Uiteindelijk ben ik vlot thuis(ondanks een wegomlegging in het begin) en voor zes uur dinsdagochtend slaap ik...