Kruistocht naar Noorwegen: Back to the roots. Kunta Kintema zeg maar...

Als je zo je laatste dagen werkt, doe je eigenlijk vooral nog de leuke dingen. Logisch, want eigenlijk ben je niet meer een onderdeel van het vervolgproces. Juist het doe van leuke dingen maakt de dagen dan iets minder zinloos, maar hoe dan ook heeft het invloed op mijn stemming en -wat minder is- ook een beetje op mijn motivatie voor de blog... Maar dan krijg ik van Corrie op mijn kop dat haar collega's zeuren om een update, en dan ga ik weer vrolijk aan de slag... De bloglezers als therapeuten :). En ook de reis naar Nederland stimuleert dan wel weer even; ik heb toch sowieso de neiging om te vertellen!

De reis naar Nederland verliep niet geheel als verwacht. Uiteraard was Ryanair wel weer een vlucht met 'another on time flight', iets war de Ieren zich nogal mee op de borst slaan. Lekker makkelijk, als je voor een vlucht van maximaal 1 uur 10 minuten een kwartier meer inplant... Ik had een beetje gehoopt dat de bus naar Groningen in Bremen zou staan, maar deze hoop bleek ijdel.

Dus eerst met de tram naar het station, waar ik nog bijna twee uur moest wachten voor de trein naar Groningen ging. Deze trein reed binnen een uur naar Leer, waar ik door wegwerkzaamheden moest overstappen op een bus naar Winschoten, waar een bus zou staan om naar Groningen te rijden.

Werkzaamheden aan het Nederlandse spoor... Net op deze dag! Uiteindelijk zou het twee uur duren om van Leer naar station Groningen te komen(80 km). Maar wel even alle dorpjes doorgereden, 'leuk' hoor! Zat ik op te wachten. Vier uur op, 13 uur later thuis... dit kan met de auto haast even snel!

Maar als je dan uiteindelijk voor het station Groningen in de armen van je geliefde valt(die eigenlijk haar handen vol heeft aan de vers gehaalde cappuccino's) is dat een moment waarvoor ik eigenlijk wel een veelvoud van deze reisuren overheb...

Als je dan een week in Nederland bent, valt het op hoe gewoon dat is, hoe vanzelfsprekend het lijkt dat je daar rondloopt. En toch heb ik dat in Norge ook wel. Maar het invoegen in de dagelijkse routine verloopt vloeiend, en in no time vliegt de tijd je weer door de vingers; je verjaardag vieren, wat sociale bezoekjes, een paar klusjes doen hier en daar, een andere auto kopen en hoppakee de week is om. Al is dat wel wat gechargeerd hoor, want we zijn ook nog heerlijk aan het wokken geweest(heel gezellig), naar de film(Safe house), wandelen in de Deelen(waarbij tot mijn grote schrik mijn moeder onverwacht haar neus in de gelukkig zachte veengrond drukte) en nog heel wat meer. En daarnaast zijn we ook gewoon lekker samen geweest... Corrie was de week vrij dus dat was perfect. Een ander fenomeen was, dat ik vanuit Nederland een sollicitatiegesprek via Skype voerde... Met vertraging, want er ging in de aanloop van alles mis; ik had 's avond Skype getest en dat liep goed, maar toen ik de (trage) computer opstartte bleek het niet goed te werken. Wilde wellicht te snel... Uiteindelijk met een vertraging van 25 minuten het gesprek alsnog gevoerd. Twintig jaar geleden stond je daar niet bij stil...
En toch, ook al ben je thuis, en gaan de dingen rustig hun gang, je doet wat je leuk vindt en voelt het als vanzelfsprekend, je bent tegelijkertijd ongewild een indringer in het dagelijks leven van Corrie en de kinderen, al is het alleen maar omdat ik geen onderdeel ben van de dagelijkse routine... en dat beïnvloedt je eigen gedrag maar ook dat van de anderen. Dus ben je thuis een beetje een vreemde eend in de bijt, raar hoor...

Toch, als ik dan weer vertrek naar het hoge noorden, gieren de emoties weer door mijn lijf. Ik weet niet waarom, maar ik heb de neiging om dit niet te laten merken en een beetje laconiek afscheid te nemen. Eenmaal onderweg echter is daar niet veel van over en probeer ik mijn emoties te overschreeuwen door harde muziek... De brok in mijn keel blijft lang hangen... en komt nog een keer versterkt terug als ik nog even met Corrie heb gebeld terwijl ik voor de boot sta...
Op de boot heb ik voor de eerste keer een businessseat geboekt; mooie ruime stoelen met een videoscherm, gratis kranten, gratis koffie, thee, fris, vers fruit en je slaapt er heerlijk in... tot de boot aankomt.