Van zorg en welzijn

Woensdag 13 juni
Het leek vandaag een saaie dag zonder al te veel hoogtepunten te worden; al is wonen in Noorwegen een hoogtepunt an sich... Echter, op het moment dat ik terugkwam van de winkel stond er een dame van middelbare leeftijd(of eigenlijk overmiddelbare leeftijd want ze was volgens mij een stuk ouder dan ik) in paniek op de oprit van Tollefsrud. Het bleek dat ze een dier had aangereden...

Ze had eerst gedacht dat het een hond was, maar in werkelijkheid was het een vos; misschien wel de onze... De vos lag midden op de gele middenstreep, ik heb hem daar vandaan gehaald, omdat zij dat niet durfde. Ze was er helemaal mee aan... Gelukkig heb ik altijd een paar lege afvalzakken in de auto(ik heb ook al een paar keer een das gevonden), dus heb ik de vos, die nog helemaal warm voelde, hierin gewikkeld en in het bos aan de natuur terug gegeven... Over een week, maximaal twee, is hier niet veel meer van over. Van de vos weet ik het niet, maar de dame was mij zeer dankbaar...

Donderdag 14 juni
Het lijkt of Noorwegen het niet eens is met Fred's vertrek, want sinds hij het luchtruim koos is langzamerhand een weersomslag gekomen... Het koelt af, waait meer en zo nu en dan stort er zich een flinke bui zich in een suïcidale bui de vallei in. Overigens levert dat in de avond wel weer een mooi plaatje op, van opstijgende condenswolken... Je kent dit over de Nederlandse slootjes en weiden wellicht, maar hier manifesteert het zich op een andere wijze.

Vrijdag 15 juni
Het wat frisse, winderige, regenachtige weer van de afgelopen dagen zorgt ervoor dat ik niet al teveel onderneem; misschien heeft het ook te maken met het feit dat ik het rijk weer voor me alleen heb. Dit heeft overigens ook een keerzijde, want ik moet weer erg wennen aan de stilte nu Fred huiswaarts is... Maar daar ik de nodige afleiding heb, gaat ook dat allengs beter. De afleiding bestaat uit sores vanuit Nederland; sores die ik overigens deels over mezelf afroep, maar dat daargelaten. Ik zal dit nader uitleggen, niet in de laatste plaats omdat mijn oudcollega's hier mijns inziens recht op hebben...
Ongeveer een maand geleden heb ik met mijn oude werkgever gesproken over een vervroegde terugkeer binnen Lentis/IZZ, eventueel Eikenstein. Hierbij is half juni(vandaag  dus) als mogelijke dag genoemd, Eikenstein werd genoemd, nachtdiensten en de mogelijkheid van Winschoten(tijdelijk). Het laatste heb ik ook toen al als bezwaarlijk aangemerkt, vooral omdat je op deze route de file in Groningen als vertragende factor tegenkomt en de al maximale reistijd nog verder wordt overschreden. Twee weken geleden kreeg ik in een telefoongesprek een welkom terug op Eikenstein te horen, over Winschoten werd met geen woord gerept; tot ik een mail onder ogen kreeg waaruit bleek dat dit wel mijn standplaats zou worden. Ik heb daarop terug gemaild dat ik er vanaf zag om eerder te beginnen; mijn welzijn is daarin het grootste argument. Ik weet van mezelf -uit ervaring- als mijn reistijd verlengd wordt tot langer dan een uur, ik over mijn slaap heen ben en de hele dag slecht slaap... Dat zou dus inhouden dat ik vier dagen per week slecht slaap en mijn vrije week moet gebruiken om te herstellen en bij te slapen... Geen goed idee! Ondanks de begrijpelijke druk vanuit Lentis heb ik in dezen voor mijzelf gekozen; een moeilijke keuze voor een 'pleaser' als ikzelve, vooral omdat dit wellicht ook vervelende gevolgen heeft voor mijn oudcollega's... Was er echter twee weken geleden al duidelijk aangegeven dat mijn standplaats Winschoten zou worden, dan had ik toen al mijn standpunt duidelijk gemaakt... Het heeft niet zo mogen zijn.
Opgelucht? Nee, dat gevoel heb ik geenszins; meer een onvolkomen gevoel, waarbij het voelt alsof ik het juiste onjuiste heb gedaan. Ambivalentie ten top dus. Overigens blijven de mooie luchten zichzelf produceren, ook nog in het midden van de nacht...

Zaterdag 16 juni
Vandaag was het weer iets beter, dus ik ook meer buiten. Ik zou het gras maaien, maar dat bleek al door de huisbaas gedaan, die achteraf nog even stond te praten met mijn nieuwe buurman Hein(dit is dus ook een Noorse naam) en diens twee oudste zoontjes. Hein is de aanwezige Roodbaard...
Ik kan niet zeggen dat ik verder al te actief ben geweest, gewoon de dagelijkse dingen...

Zondag 17 juni
Daar het weer vandaag heerlijk bleek, heb ik na een brunch bij de rivier maar even de fiets gepakt richting Sørum; daarna voor de wind over de E16(daar is het een snelweg voor haha) en vanaf de dam voorbij Garthus weer retour. Na de dam leek het even alsof de sluizen open werden gezet, zo hoosde het dus drijfnat de laatste 10 van 35 kilometer afgelegd. Gelukkig vergoedt lekker douchen veel... Overigens was het alsof de duvel ermee speelde, want daarna klaarde het weer op en schoof de zon weer over de bergen...

Net het momentum gemist... ook de berg rechts had net
nog een grote zonnevlek

Bø in Noorwegen, niet te verwarren met Noorwegen beu...

weekeinde 9/10 juni
We maken er maar een rustig en relaxt weekeinde van; het zijn de laatste dagen van Fred in Norge en om deze nu extra vermoeiend te maken door nog naar heel veel plaatsen toe te vliegen.... Overigens gaat Fred op zaterdag nog wel even alleen op de fiets weg; nu is het jammer dat we niet twee fietsen tot onze beschikking hebben. Ik blijf daardoor enigszins noodgedwongen thuis; gezien het mooie weer en de aanwezigheid van een boek geen straf maar toch...

's Avonds voetbal gekeken en geconstateerd dat Oranje niet alleen zo goed kan breien als Barcelona, maar dat net als bij de Spaanse topper ook de goals voor de Nederlandse internationals veel te klein zijn; vijftien schoten waarvan drie op het doel!!! Volgens de 'kenners' op teevee zijn dit allemaal kansen... jaja.
De zondag voltrekt zich in alle rust en in het teken van de sport... Ik probeer Freds voorbeeld te volgen om op tijd naar bed te gaan in verband met de lange reisdag morgen, maar echt lukken doet dat niet.


maandag 11 juni
Ik sta om 7 uur op, stap snel onder de douche en vertrek naar Bagn; ik zou nog steeds te bloedprikken, dus enig tempo is geboden zo voor de reis naar het vliegveld. Ondanks het feit dat ik om 8.03 bij het legesenter(lege=dokter) ben, zijn er al de nodige mensen voor mij. Twintig minuten later is het achter de rug en rijd ik weer huiswaarts, waar Fred(op telefonisch verzoek) de koffie voor mij klaar heeft. 'Miele' wordt steeds meer multi-funkti... eerst vaatwasser, nu koffieautomaat... en nou gaat-ie weer weg, voordat hij tot volle ontplooiing gekomen is!
Geheel volgens schema vertrekkken we om 9.15 naar Sandefjord, mooi, met een marge van een uur. Al lijkt Fred het geen probleem te vinden om het vliegtuig te missen...
Geheel volgens traditie stoppen we nog even bij de Statoil in Vik, waarna we tevens nog even stilstaan bij de plaats waar het drama van Utøya nog steeds wordt herdacht... Overigens is dit door de rechtszaak, welke live op de televisie is te volgen, nog steeds zeer actueel!
Eenmaal bij Sandefjord zijn we meer dan op tijd; Fred oogt licht melancholiek, hij hoopt tot het laatste moment -overigens vruchteloos- dat hij het vliegtuig niet zal halen. Als ik vanaf de parkeerplek een foto maak van het vliegtuig, blijkt die hoop definief vals: hij komt echter wel als laatste de cabine binnen!
Hierna begeef ik mij naar Sandefjord, waar ik echter net te laat in haven kom om Fred te zien vliegen, daarom maar rustig op een bankje met een softijsje bij de haven gezeten; daarna ben ik met een mooi ritje over een aantal prachtige binnenweggetjes naar de  Norsjø Vandrerhjem gereden, waar ik gepland heb om te overnachten; deze blijkt echter pas 15 juni open! Over vier dagen... Daarom maar doorgereden naar Bø(waar ik morgenochtend toch moet zijn), maar dit blijkt vrij duur.

Hierdoor beland ik uiteindelijk in Lunde Vandrerhjem, welke verrassend genoeg beheerd blijkt te worden door een stel Nederlanders, Peter en Monique. De luxe kamer die mij wordt toegewezen doet niet onder voor een B&B of hotel en is uitgevoerd met eigen badkamer, tv en internet. Na een beetje  kastjekijken, lezen en even skypen met mijn geliefde ga ik vroeg op bed; ik wil er morgen een beetje fris uitzien!

dinsdag 12 juni
Heerlijk uitgeslapen... en na een lekker en rustig ontbijt ben ik mooi op tijd richting Bø gereden voor mijn sollicitatiegesprek als groepsbegeleider. Doordat ik een minuut of tien te vroeg was, trof ik een groepje dames aan de lunch, dus heb ik de vrijheid genomen om me voor te stellen en bij te schuiven. Dit leek wel goed te vallen en was absoluut van invloed op het wat meer informele karakter van het gesprek. Dit verliep wel prettig, dat geeft me weer wat hoop; maar ook het feit dat men meer vacatures heeft en ik alle diensten kan draaien(ook nachtdienst) werkt in mijn voordeel. Voor Sankt Hans(midzomer, 23 juni) willen ze dit rondhebben en 1 september beginnen... Ik ben benieuwd.
Daar ik er de persoon niet naar ben om direct na zo'n gesprek terug naar huis te racen, heb ik de gelegenheid te baat genomen om -net als vorige week- een toertje Telemark te doen. Reden Fred en ik vorige week door het zuidelijk deel, ditmaal was het midden aan de beurt.
Eenmaal onderweg besloot ik het Telemarkkanaal een eind te volgen; dit leverde een aantal prachtige plaatjes op en ook wel een komische situatie; ik spotte in het schilderachtig gelegen Kilen was een dame op leeftijd(in de zeventig) druk bezig met het maaien van het gras. De afgelegenheid van het dorpje deed haar in combinatie met het broeierige weer ongetwijfeld besluiten dat dit wel geoorloofd was in beha en directoir... Hoewel onschuldige voorbijgangers hier wel eens van konden schrikken.

De kanaalroute -waarop ook een kanaalboot(soort rondvaartboot) toerde- heb ik gevolgd tot de afslag Grova. Dit leidde mij langs de småbruk Brusli, waar onze Noorse huizenjacht ooit werd ingezet. Daar ik hier nog even een foto van maakte raakte ik in gesprek met de van oorsprong Groningse bewoner, die inmiddels acht jaar met zijn gezin in Norge woont.

Toen ik later in Tørdal de weg naar een specifiek huis vroeg, bleek ook dit een Nederlandse, een Friese zelfs, met een B&B in Grova...
Bij, in en rondom Tørdal heb ik de nodige zijweggetjes genomen om uiteindelijk via weg 40 weer bij Seljord te komen. Daarna leidden achtereenvolgens de E134, 35 en E16 me via Hokksund, Hønefoss en Nes(spiegelfoto) weer naar het vertrouwde Tollefsrud. Overigens bleek de windstilte bij Nes weer eens visueel oorverdovend...

Ik heb niet alle foto's op mijn blog, maar via mijn facebook is ook het nodige nog te zien...

In het stadion van Begnadalen

dinsdag 5 juni
Na de mooie dag van gisteren en de immense hoeveelheid gemaakte foto's, bleek de wat regenachtige dag van vandaag uitermate geschikt voor fotobeheer. Uiteraard hebben we ook nog even tennis van Roland Garros geloerd. Aan het einde van de dag bleken er wat foto's 'verdwenen', gelukkig kon Fred deze nog terughalen met zijn vaardige handen...

In de ochtend was het mooi droog, dus begaf ik me maar aan het grasmaaien. Helge -die zelf in de weer was met de zitmaaier-had voor mij de handmaaier meegenomen. Daar het halverwege begon te regenen, zijn we even gestopt met maaien. Het aan Helge aangeboden bakkie deed uiteindelijk goed werk: hij maaide ook de rest van mijn deel even mee! Goede investering...

Tegen de avond knapte het toch weer een beetje op, het regent nooit lang...

woensdag 6 juni
Ik zou vandaag al vroeg, zo voor half negen zeg maar, medicijnen halen en dacht gelijk even te gaan bloed prikken... Mooi handig zo'n combinatie nietwaar? Het gebrek aan helderheid(ik ben geen zogenaamd A-menneske=ochtendmens) in dezen brak mij op; ik had een appel klaargelegd en in plaats van deze bedachtzaam op de passagierszetel naast mij neer te leggen, heb ik de appel hetzij in diepe gedachten, hetzij geheel gedachteloos, tot op het klokhuis opgekloven. Later maar weer eens bloedprikken... Het halen van medicijnen en een paar boodschappen is overigens wel gelukt. Dat hoefde niet 'nuchter'...

links: uitzicht naar Nes

rechts: Sørum





In de middag besluiten we, gezien het lekkere weer(al is het eerst nog wel een beetje bewolkt) tot een wandeling in de buurt met de dichterlijke naam Puttekøllen. De beklimming voert ons naar de top van de 509 meter hoge Valdreshorn en biedt ons een overweldigend uitzicht. Daar ik hier ook al een paar keer met Corrie en een keer met Jildou, Dennis en Sanne was, komt het me bekend voor... ik besluit dit even te delen met Corrie en bel haar vanaf de berg op.

I
n de afdaling komen we nog een eland tegen, hij staat een meter of twintig van me af, maar keert zich snel om en maakt zich uit de voeten...
Als we terugkomen op Tollefsrud blijkt er een grote verhuizing gaande te zijn; Helge en zijn familie sjouwen het nodige uit het hotel... de nieuwe bewoners komen spoedig! Overigens heeft dit geen enkel effect op de huiselijke beslommeringen van een mezenpaartje, dat in en uit een ventilatierooster fladdert:

En als ik die pimpelmeesjes dan zou aanschouw, ontroert me de ijver, het tempo waarmee ze bezig zijn hun jongen te voeren; ze trekken zich niets aan van de mensen die Tollefsrud een paar meter evrderop leeghalen...




donderdag 7 juni
Vandaag maar eens met Canal Digitaal gebeld; ik ben al sinds mijn lidmaatschap verstoken van beeld, ook al heb ik mijn smartcard -tig keren aangemeld. Wat eerder niemand lukte, is bij de laatste behulpzame dame wel resultaatrijk; zij constateert dat er een verkeerd cardnummer is aangemeld, ruilt dit om en een minuut of drie later is er Nederlands beeld... Nu maar weer opzeggen hahaha.
's Middags zet ik mezelf aan het solliciteren, terwijl Fred even de berg opgaat. Hij neemt ondanks een goede uitleg overigens de verkeerde route op de goede berg, maar het resultaat is er niet minder om. Op het moment dat hij me belt vanaf een open plek, zie ik zijn witte t-shirt(ik ben dat donkere stipje). Blijkbaar maakt hij ook een foto van ondergetekende...
Als we 's avonds nog geschreeuw bij het voetbalveld horen, besluiten we even te gaan kijken. Nadat kinderen van een jaar of 8 hebben gespeeld is het  voor de hoofdwedstrijd de beurt aan twee meisjesteams: Sør-Aurdal tegen Øystre Slidre(een wat noordlijker gemeente van het Valdres). Nadat het thuisteam wat gelukkig met 1-0 de leiding neemt moeten de redelijk volle 'tribune' toch lijdzaam toezien dat de bezoekers in de slotfase uitlopen naar 1-5... Een andere conclusie die aan deze mooie, zonovergoten voetbalavond mag worden ophgehangen is, dat de muggen langzamerhand weer terugkomen...
Als we terugkomen lees ik een cc van een mail van de leidinggevende van Eikenstein aan PZ, dat ik ben aangenomen voor Winschoten. Wederom een domper, want ik had aangegeven dat dit voor mij erg bezwaarlijk zou zijn, gezien de reistijd(met Groningse file). Ik voel me hierdoor erg teleurgesteld, maar wacht even na de eerste emotie met een reactie.

vrijdag 8 juni
Het shitgevoel is nog niet weg; ik hou me maar even bezig met mijn blog. Fred daarentegen pakt nog even de fiets voor een rondje Sørum; grappig genoeg plan ik het precies zo, dat na het schoonmaken der wc's ik hem tref op het bospad, in de worsteling omhoog... Toch blijkt het een lach op zijn gezicht en geen grimas! Kunnen de Tourrenners een voorbeeld aan nemen! Enne... zonder EPO!!!!
Het EK is begonnen... welk een glorie wacht ons weer...

Van Sandefjord en Telemark...

weekeinde 2 en 3 juni
We hadden dit weekeinde in de planning om zaterdag naar Oslo te gaan; dit was een wens van Fred en ook mij leek dit een goed idee, vooral ook omdat er een festival gaande was. Dit Musikkfest is een beetje vergelijkbaar met het Leeuwarder Straatfestival; veel bandjes binnen en buiten, maar wel iets groter. Dat we hier uiteindelijk vanaf hebben gezien, had twee oorzaken. De eerste en misschien wel belangrijkste is het financiële plaatje. Reizen, parkeren, eten, drinken, het is niet van de lucht en de mogelijkheden zijn beperkt. De tweede is, dat we een sms kregen van Helge dat er in het nabijgelegen Piltingsrud Gård een concert van lokale musici was met teksten van een lokale dichter en componist, de journalist Erik Bye.
Het concert werd gehouden in de prachtige, authentieke schuur van Piltingsrud Gård(www.piltingsrudgard.no) en was onverwacht goed bezocht... Daarbij ligt het aan de overkant van de rivier, en was het via de brug een kwartier lopen...
Wellicht was het concert niet van de hoogste kwaliteit, de authenticiteit vergoedde veel en we realiseerden ons dat we niet veel dichter bij de Noorse cultuur waren geweest in deze Fred-vakantie...
De zondag bood een ontspannen dag in en om huis, met de nodige tennis op tv(Duitse eurosport). Achteraf dus toch een lekker weekeinde.

maandag 4 juni
De dag van vandaag stond in eerste instantie in het teken van mijn sollicitatiegesprek in Sandefjord, op het Sosialmedisinisk Senter aldaar. Gezien de reistijd(minimaal 3 uur) zijn we redelijk vroeg vertrokken(09.38), daar ik om twee uur gesprek had en we wellicht ook nog een paar stopmomenten in zouden bouwen(koffie, foto's). We waren ruimschoots op tijd...
Ik heb daarop Fred afgezet in het centrum en ben richting het gesprek gegaan. Nadat ik mij had gemeld, bleek al vlot dat ik niet had hoeven komen; er was een gemeentelijke staking gaande en het gesprek was via sms afgezegd om 09.42... Saillant detail is, dat ik vlak voor ons vertrek de telefoon nog heb gecheckt(09.34), alvorens hem in mijn rugzak op de achterbank te doen... We waren dus nog geen 10 kilometer(van de 230) onderweg toen de sms, onhoorbaar door autogeluiden, ons gepraat en de muziek, bij me binnenkwam. Gelukkig boden ze aan toch nog even met me in gesprek te gaan, zodat ik niet geheel onverrichter zake terug naar huis hoefde. En -zoals wel vaker in dit soort situaties- verliep het in een ontspannen, ongedwongen sfeer. En dat geeft weer hoop. Volgende week krijg ik uitslag...
Daarna ben ik nog even samen met Fred door Sandefjord gelopen. Ik was hier eerder ook al met Corrie, maar slechts kort en in het hart van de winter; daardoor aspecten gezien welke ik toen totaal heb gemist. Sandefjord blijkt een leuk stadje, met de nodige bezienswaardigheden. Overigens hoor ik later wel dat het een beetje een jetsetstad is...

 Na dit bezoek rijden we via Larvik en Porsgrunn de binnenlanden van het wonderschone Telemark in... Het wisselvallige weer doet niets af aan de schoonheid van de omgeving van onder meer het Drangedal. Totaal onverwacht rijden we zelfs een tijdje op een licht besneeuwde weg...

Vanaf Drangedal begeven we ons via Lunde naar Bø, om even te kijken waar ik volgende week moet zijn voor gesprek. Het blijkt gemakkelijk te vinden; na een moment van ravitaillering rijden we door naar Heddal, waar een prachtige stavkirke te vinden is. Deze kerk is gebouwd in 1242 en is met zijn 3 torens en 64 daken de grootste middeleeuwse kerk in Noorwegen(Capitool Reisgids, bedankt), en zeker in de avondzon zeer het aanzien waard...

Gezien het tijdstip besluiten we daarna direct, zonder tussenstops naar huis te rijden. De prachtige luchten, zonsondergang en nacht weerhouden ons daar echter zeer van, waardoor we ons nog een groot aantal (foto)stopmomenten toestaan. Uiteindelijk zijn we iets na middernacht terug op Tollefsrud; de laatste foto's zijn rond middernacht genomen.

... en de camera blijft maar draaien, vooral op zo'n heldere nacht...

Fred bereikt nog voor middernacht een fotografische mijlpaal: hij passeert de 1000-foto grens. Alleen vandaag scoort hij al over de 200 foto's! De meeste foto's van vandaag zijn dan ook van zijn hand...

dinsdag 5 juni
Het lijkt wel de Tour de France: na een drukke dag hebben we een rustdag haha! Deze wordt overigens ten volle benut door de gisteren gemaakte foto's te beheren en een aantal bijna verloren foto's terug te halen...