In het stadion van Begnadalen

dinsdag 5 juni
Na de mooie dag van gisteren en de immense hoeveelheid gemaakte foto's, bleek de wat regenachtige dag van vandaag uitermate geschikt voor fotobeheer. Uiteraard hebben we ook nog even tennis van Roland Garros geloerd. Aan het einde van de dag bleken er wat foto's 'verdwenen', gelukkig kon Fred deze nog terughalen met zijn vaardige handen...

In de ochtend was het mooi droog, dus begaf ik me maar aan het grasmaaien. Helge -die zelf in de weer was met de zitmaaier-had voor mij de handmaaier meegenomen. Daar het halverwege begon te regenen, zijn we even gestopt met maaien. Het aan Helge aangeboden bakkie deed uiteindelijk goed werk: hij maaide ook de rest van mijn deel even mee! Goede investering...

Tegen de avond knapte het toch weer een beetje op, het regent nooit lang...

woensdag 6 juni
Ik zou vandaag al vroeg, zo voor half negen zeg maar, medicijnen halen en dacht gelijk even te gaan bloed prikken... Mooi handig zo'n combinatie nietwaar? Het gebrek aan helderheid(ik ben geen zogenaamd A-menneske=ochtendmens) in dezen brak mij op; ik had een appel klaargelegd en in plaats van deze bedachtzaam op de passagierszetel naast mij neer te leggen, heb ik de appel hetzij in diepe gedachten, hetzij geheel gedachteloos, tot op het klokhuis opgekloven. Later maar weer eens bloedprikken... Het halen van medicijnen en een paar boodschappen is overigens wel gelukt. Dat hoefde niet 'nuchter'...

links: uitzicht naar Nes

rechts: Sørum





In de middag besluiten we, gezien het lekkere weer(al is het eerst nog wel een beetje bewolkt) tot een wandeling in de buurt met de dichterlijke naam Puttekøllen. De beklimming voert ons naar de top van de 509 meter hoge Valdreshorn en biedt ons een overweldigend uitzicht. Daar ik hier ook al een paar keer met Corrie en een keer met Jildou, Dennis en Sanne was, komt het me bekend voor... ik besluit dit even te delen met Corrie en bel haar vanaf de berg op.

I
n de afdaling komen we nog een eland tegen, hij staat een meter of twintig van me af, maar keert zich snel om en maakt zich uit de voeten...
Als we terugkomen op Tollefsrud blijkt er een grote verhuizing gaande te zijn; Helge en zijn familie sjouwen het nodige uit het hotel... de nieuwe bewoners komen spoedig! Overigens heeft dit geen enkel effect op de huiselijke beslommeringen van een mezenpaartje, dat in en uit een ventilatierooster fladdert:

En als ik die pimpelmeesjes dan zou aanschouw, ontroert me de ijver, het tempo waarmee ze bezig zijn hun jongen te voeren; ze trekken zich niets aan van de mensen die Tollefsrud een paar meter evrderop leeghalen...




donderdag 7 juni
Vandaag maar eens met Canal Digitaal gebeld; ik ben al sinds mijn lidmaatschap verstoken van beeld, ook al heb ik mijn smartcard -tig keren aangemeld. Wat eerder niemand lukte, is bij de laatste behulpzame dame wel resultaatrijk; zij constateert dat er een verkeerd cardnummer is aangemeld, ruilt dit om en een minuut of drie later is er Nederlands beeld... Nu maar weer opzeggen hahaha.
's Middags zet ik mezelf aan het solliciteren, terwijl Fred even de berg opgaat. Hij neemt ondanks een goede uitleg overigens de verkeerde route op de goede berg, maar het resultaat is er niet minder om. Op het moment dat hij me belt vanaf een open plek, zie ik zijn witte t-shirt(ik ben dat donkere stipje). Blijkbaar maakt hij ook een foto van ondergetekende...
Als we 's avonds nog geschreeuw bij het voetbalveld horen, besluiten we even te gaan kijken. Nadat kinderen van een jaar of 8 hebben gespeeld is het  voor de hoofdwedstrijd de beurt aan twee meisjesteams: Sør-Aurdal tegen Øystre Slidre(een wat noordlijker gemeente van het Valdres). Nadat het thuisteam wat gelukkig met 1-0 de leiding neemt moeten de redelijk volle 'tribune' toch lijdzaam toezien dat de bezoekers in de slotfase uitlopen naar 1-5... Een andere conclusie die aan deze mooie, zonovergoten voetbalavond mag worden ophgehangen is, dat de muggen langzamerhand weer terugkomen...
Als we terugkomen lees ik een cc van een mail van de leidinggevende van Eikenstein aan PZ, dat ik ben aangenomen voor Winschoten. Wederom een domper, want ik had aangegeven dat dit voor mij erg bezwaarlijk zou zijn, gezien de reistijd(met Groningse file). Ik voel me hierdoor erg teleurgesteld, maar wacht even na de eerste emotie met een reactie.

vrijdag 8 juni
Het shitgevoel is nog niet weg; ik hou me maar even bezig met mijn blog. Fred daarentegen pakt nog even de fiets voor een rondje Sørum; grappig genoeg plan ik het precies zo, dat na het schoonmaken der wc's ik hem tref op het bospad, in de worsteling omhoog... Toch blijkt het een lach op zijn gezicht en geen grimas! Kunnen de Tourrenners een voorbeeld aan nemen! Enne... zonder EPO!!!!
Het EK is begonnen... welk een glorie wacht ons weer...