Sinds afgelopen maandag moeder Visser weer in Nederlandse -eigenlijk moet ik zeggen Duitse- richting vertrok, kan ik mij niet betrappen op een hoge actieradius in mijn vrije uren. Natuurlijk, ik heb gewerkt, maar twee late diensten op dinsdag en woensdag boden mij absoluut de ruimte tot het ontplooien van andere activiteiten. Het tegendeel is echter waar. Buiten het schrijven aan mijn blog ben ik vooral bezig geweest met het genieten van mijn herwonnen vrije ruimte.
Ook al is de vakantie gemakkelijker verlopen dan ik had verwacht(het blijft een 'utfordering' om een week met je moeder een relatief kleine ruimte te bewonen), ik merk dat ik de 'egen tid' weer hogelijk waardeer. Uitgeslapen heb ik niet echt, want het mooie weer wekte me elke ochtend rond een uur of half negen, maar lekker lezen is ook niet onaardig. Na het werk vandaag ben ik in het stralende weer nog even naar Seljord gereden; een collega van me zei dat hier vaak goedkope inruilauto's waren... wat is goedkoop... Het levert onderweg weer de mooiste vergezichten op...Om niet geheel improductief deze werkdagen te besluiten, heb ik vanmiddag nog even snel een paar planken opgehangen in de bod(berging), bij de wasmachine. Kan ik toch nog wat resultaat aan mijn geliefde laten zien als ik haar morgen heb opgehaald...
vrijdag 12 oktober
Het weer is nog steeds mooi... dit lijkt vanzelfsprekend, want het weerspiegeld mijn gemoed op de dag dat ik Corrie van het vliegtuig moet/mag ophalen. Een leuk detail is dat ik Jaap op het vliegveld ontmoet, die twee vrienden van hetzelfde vliegtuig op moet halen; een van deze vrienden is ons beider oud-collega Harry, welke geen spat (b)lijkt veranderd.
Onderweg naar huis, maken we in de prachtige herfstkleuren nog even een uitstapje langs de kustweg, op zoek naar het aangegeven Geopark... de onvindbaarheid van dit laatste beïnvloedt ons plezier in deze kleine omweg niet... integendeel zelfs.
Eenmaal in Skien eten we eerst onze traditionele hamburger alvorens bij Jula(een soort Welkoop, maar dan meer gereedschappen) een motorzaag aan te schaffen. Kan ik binnenkort buiten aan de slag... stoer...dinsdag 16 oktober
Het weekeinde verloopt uitermate rustig; Corrie baalt als een stekker, want ze is in het geheel niet fit... Dit weerhoudt haar er echter niet van om de houtvoorraad te reorganiseren; deze ligt onder de veranda en Corrie vind in het geheel niet ten onrechte dat dit in de winterse sneeuw bepaald onhandig is. Een een gekochte kruiwagen en een paar uur later is dit klaar.
Het voordeel van Corrie's beperkte fitheid in combinatie met de hierop volgende -overigens uitermate regenachtige, soms druilerige- dagen is, dat we deze rustig aan ons voorbij kunnen laten glijden... en eerlijk gezegd geniet ik er zeer van dat Corrie er is, ook al zeg ik dit niet al te vaak hardop. Ik vind het opvallend dat, ondanks het feit dat we niet vaak samen zijn, de vanzelfsprekendheid van het samenzijn toch heel groot is. Dus we lezen wat, doen ons beider 'ding' en laten de dag de dag...woensdag 17 oktober
De laatste dag samen(voorlopig, althans mag ik hopen)... Het is mooi weer dus we besluiten nog even tot een koffietur; via enkele mooie binnenweggetjes komen we bij een mij inmiddels welbekende maar daardoor niet minder mooi gelegen picknickplaats aan. Het is niet heel warm, maar het zit er even goed. 
Uiteindelijk gaan we later nog even terug naar Akkerhaugen, daar het vliegtuig pas om 21.00 uur vertrekt.
Ook al is de reis naar het vliegveld slechts 2 uur, we vertrekken om 17.00 uur die kant uit. Kunne we mooi nog ergens een hapje eten... echter eenmaal Skien voorbij is een lekkere Statoilburger niet aan de orde en blijken ook andere eetgelegenheden niet aan de orde. Op het vliegveld eten? Geen denken aan, dus koppig als we zijn(ja, niet alleen ik dus) gooien we het hoofd in de nek en eten dan maar niet...
Het afscheid lijkt gemakkelijker te gaan, ook al met het vooruitzicht dat ik over een paar weken weer in Nederland ben, maar op de terugweg merk ik het weer wel. Gelukkig moet ik me in de diepe duisternis op de kronkelweg 36 die mij huiswaarts leidt enorm goed concentreren, dus voor andere gedachten behalve keiharde muziek van Guns 'n Roses is weinig plaats... Ik ben thuis op het moment dat Corrie de landing naar Bremen heeft ingezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten