Waar het water bruist, kabbelt mijn leven voort...

10-17 september
Ik hoorde via Corrie dat enkele trouwe lezers van mijn naar het schijnt onderhoudende blog zich verontrust afvroegen of er iets met me aan de hand was, gezien de blogluwte van de laatste weken; het tegendeel is waar... Wel is het waar dat de afgelopen week de aard van de natuur dwars op de aard van mijn leven stond; kabbelde mijn leven een beetje voort, de natuur bruist nog van alle kanten... Overigens kan ik niet ontkennen dat ik, samen met mijn toch al niet geringe ego(of verwar ik ego met omvang?) mij gestreeld voel. Daarnaast voel ik een geringe schaamte omdat ik jullie, mijn zo trouwe lezers, enigszins heb verwaarloosd. Excuus hiervoor.
Bij m'n werk gaat alles een beetje zoals de laatste tijd; we komen er achter, dat de 'schoon' achter gelaten hutten/appartementen(leiligheter, leie is huur) minder schoon zijn dan zou moeten, dus met het oog op mogelijke nieuwe bewoners maar weer eens aan het poetsen geslagen... Echt verheffend is dit dus allemaal niet en opwindend geenszins. Om nu te zeggen dat ik in het hogere segment van de psychiatrische zorgverlening werk: Nou nee, ook nog niet. Maar wat niet is kan komen, de komende tijd verwachten we een paar nieuwe cliënten!!!
En thuis? Ook daar kabbelt het leven voort; ik heb mijn vrije weekeinde goed verdeeld tussen uitslapen en buiten aan de wandel zijn. Het weer was goed, al was het zondags wat minder. Maar lekker lezen is ook niet onaardig. Het weekeinde is er niets van verdere boomplant gekomen en ook later in de week was of het weer niet top, of ik was aan het werk op Fekjaertunet...
De meest opwindende dag van de week was het moment dat ik richting Nederland reed...
Ik vertrok die dag mooi ruim op tijd... half één, zoiets, dus ik had bijna vijf uur om bij de boot te komen; terwijl de pure reistijd normaal een uur of drie bedraagt. Tijd zat dus...
Op mijn gemak reed ik door een zonovergoten berg- en meerlandschap de door mij uitgestippelde route; ik liet me niet van de wijs brengen door twee korte wachtmomenten, veroorzaakt door wegwerkzaamheden, want zoals ik al eerder aanstipte, tijd in overvloed.

Gratis koffie...

Voorbij Honefoss, in Vik, bij de Statoil even een gratis kop koffie gehaald en weer vrolijk op weg. Direct van de afrit reed ik in een rij wachtende auto's. Niets kon mijn humeur bederven, want ik zat ruim in de tijd en doorlaten van verkeer bij wegwerkzaamheden gebeurt in Noorwegen eerlijk... Ik begon iets onrustiger op mijn stoel heen en weer te schuiven, toen ik na ongeveer drie kwartier nog géén honderd meter was opgeschoten en omdat het zicht op het einde van de file mij door een lange bocht om de berg geheel werd ontnomen, besloot ik in een moment van daadkracht om te keren en een andere route te nemen. Deze was, naast het feit dat ik eerst 12 kilometer naar Honefoss terug moest, ook nog eens twintig kilometer extra om, via Hokksund! Maar achteraf bleek het besluit goed, want ik bereikte Drammen met een niet noemenswaardige vertraging van vijf minuten. Daarnaast bleek ik nog immer ongeveer een half uur speling over te hebben. Ik kon mijn geluk niet op. Desondanks besloot ik de gang er aardig in te houden; echter een kleine dertig kilometer voor de finish in Larvik, bleek de slagaderlijke E18 bij Tonsberg dichtgeslibd... Daar de operatie in volle gang was, besloot ik(in de hoop verderop weer op de E18 uit te komen) een landschappelijke arterie te nemen, welke niet verstopt was, maar zich genoodzaakt zag alle dorpjes in de buurt van toegang te voorzien. De overigens feeërieke landelijkheid was echter niet aan mij besteed, niet in de laatste plaats omdat het prachtige weggetje erg populair bleek in het agrarisch gebruik. Eén en ander werkte niet positief op de tijd die mij restte voor het vertrek van de boot en ook mijn gemoed werd hier voorzichtig gezegd niet positief door beïnvloed. Ik was zogezegd zo gestresseerd als een... vul zelf maar in.
Uiteindelijk bereikte ik de kassa van Color Line na de formele sluitingstijd, maar dertien minuten voor het vertrek van de boot. En ik kon nog mee... ook al omdat het hartstikke rustig was.
Dat ik op de boot niet kon slapen door een mix van adrenaline en mekkerend grut mocht de pret niet drukken en na een voorspoedige nachtrit kon ik me om een uur of half zeven in Jonkerslan neervlijen... Ook daar lukte slapen niet direct, enerzijds door het kort bijpraten met Corrie en anderzijds de 'drukke' weg. Helemaal het geluid van langsrijdende auto's ontwend...
Wordt snel vervolgd...

Het bos in gestuurd worden

Maandag 5 september
Niet al teveel gedaan vandaag, beetje uitslapen, en gewerkt... Dat laatste bestond voor een groot deel uit een vergadering, want daar kunnen ze hier wat van; verder bezig geweest met het verwerken van de vergadering en uitwerken van voorstellen.
In de avond nog even geprobeerd om Helge te bereiken(mijn huisbaas en boseigenaar) in verband met het aanplanten/herplanten van zijn productiebos. We zouden morgen bezig maar ik krijg geen sjoeges... ook een sms werkt niet helaas!

Dinsdag 6 september
Vandaag nog geen reactie van Helge, dus maar naar Bagn voor Norskkurs. Ook een redelijk alternatief... tijdens de rit door het stralende weer krijg ik een sms-je van Helge, dat het herplanten niet doorgaat, omdat er vanaf 10 uur regen wordt verwacht. Nog iemand die geheel ten onrechte op yr.no, de landelijke weersite, afgaat! Ik woon hier nog niet zolang maar heb wel in de gaten dat deze voorspellingen vaak niet correct zijn. En inderdaad, het blijft de hele dag mooi weer. En dat komt goed uit, want Jacob(voor mij eigenlijk nog altijd Jaap) komt vandaag uit Oslo en blijft een paar dagen.

Mooi he... een aanbieding...

Na de Norskkurs(waar ik leer dat de dubbele achternaam van een gezin ontstaat doordat beide echtelieden hun eigen naam houden; hierdoor krijgen kinderen een dubbele achternaam) doe ik even boodschappen, waarbij ik niet nalaat de lokale Expert met een bezoekje te vereren... de soap rond mijn aanschaf(bij Expert dus) van Viasat(satelliet-tv) blijkt nog niet ten einde! Omdat ik me een gezonder leven heb voorgenomen, verrijk ik mezelf met een goedkope mountainbike(Diamant Zenith). Nu nog beginnen met fietsen... al wordt-ie daar wel vies van! Zonde...
Jaap komt in het begin van de middag. Zoals wel vaker hebben we het nodige bij te praten; maar niet voordat we een tur over het terrein hebben gedaan...

Woensdag 7 september
Niet al te laat opgestaan(ik heb een gast die bij het ochtendgloren ontwaakt), om te constateren dat het wederom een prachtige dag was...
Tegen twaalf uur ben ik naar het werk vertrokken; Jaap was al bezig met zijn 'sosjale tur' langs zijn hut en vrienden uit Hedalen...
Op het werk het nodige gedaan; schoonmaakwerk, leeswerk en bezig geweest met gegevens verzamelen om een website te bouwen voor Fekjaertunet. Het is vreemd om te werken terwijl er geen bewoner aanwezig is... Daardoor kun je wel ongestoord met bovenstaande zaken bezig natuurlijk.
Thuisgekomen even alleen gegeten, want Jaap eet elders...

Donderdag 8 september
Vanochtend kort na zeven uur uit bed, daar ik vandaag het bos in ga om te planten. Rond negen uur komt Helge voorrijden; kort daarna rijden we bergopwaarts. Het is prachtig weer en, al geeft de thermometer in de auto aan het begin slechts 4 graden Celsius aan, in het geheel niet koud. De meegenomen dikke trui hoeft dan ook niet aan over mijn t-shirt. 

Gerooid bomenlandschap, hier wordt geplant

Helge

Zouden we in een Fries weiland kunnen planten, dan konden we gezien het gereedschap(een grondboortje in de vorm van een soort handig opgepluste wandelstok) makkelijk elk 100 boompjes per uur kunnen planten; echter door het feit dat je tegen steile, onbegaanbare hellingen moet oplopen(heen en weer), waar allerlei water bij neerstroomt en waar de bodem vaak veel stenen herbergt en je de boompjes desondanks in rijen moet trachten neer te zetten met een tussenruimte van 2-2,5 meter, wordt het werken erg bemoeilijkt en zwaar.
We komen in 3,5 uur op een totaal van 250 boompjes uit.

Verpakte boompjes, rechtsonder
is één geplant

De granboompjes(gran = vuren) zijn niet meer dan een sprietje van 30 cm met wortels en moeten in goede grond worden gezet...
Om 13 uur snel naar huis, douchen en eten en hoppa! Vergaderen... Jaap is inmiddels huiswaarts vertrokken, dus als ik om 19.45 uur thuiskom besluit ik vroeg naar bed te gaan. Afgelopen nacht tekort geslapen en ik ben helemaal afgedraaid...
's Avonds nog wel even ge-msn-d met Corrie maar inderdaad voor half elf de koffer in. Pffff...



Vrijdag 9 september
Wederom het bos in, nu voor langere tijd. Ik heb de tijd, ben vrij vandaag en het weer is wederom goddelijk! Ditmaal zijn we tot een uur of drie bezig, omdat Helge rond die tijd weg moet. Het werk gaat me iets beter af, en we werken nu samen op. Dit werkt voor mij ook beter, zo blijkt. Gisteren deden we elk ons eigen hoekje...

Zowel in de pauze als tijdens het werk een aantal dieren gezien. Tijdens de pauze een ree en een vos, daarna nogmaals een vos en later nog een wezel, die van kreupelhout naar kreupelhout vluchtte... bange wezel!
Na gedane zaken, waarbij ik fysiek wel moe was maar nog niet op, even heerlijk in de middagzon zitten lezen... daarbij een foto van mezelf gemaakt die niet voor publicatie geschikt is; ik wil niet dat mensen door mij nachtmerries krijgen! Overigens zat ik te lezen, op het moment dat er een roodborstje vlakbij mij op het hek van de veranda kwam zitten. Uiteraard vloog deze al snel naar een belendende berk, vanwaar zij of hij schier onbeweeglijk met die donkere kraaloogjes naar me bleef zitten kijken... ook lichte bewegingen van mijn kant schrokken haar niet af(ik heb besloten dat het een zij is) en pas na een kwartiertje vervolgde zij al zingend haar weg; mijn in verwarring achterlatend natuurlijk, dus vandaar dat het een zij moet zijn...
Rond half zes schoven er helaas een paar wolken voor de avondzon en koelde het al snel af... dus maar naar binnen gegaan.

Who'll stop the rain???

Vrijdag 2 september
Vandaag de zon zo goed als niet gezien; maar dat past natuurlijk ook bij mijn stemming dus sluit Norge weer goed op mij aan... De dag kabbelde voort zoals hij begon.. rustig. Even naar Norskkurs geweest(aan mijn grammatik gesleuteld), daarna naar de afsluiting van één van onze bewoners. Hij had ons allemaal uitgenodigd in zijn nieuwe huis... Dit staat aan de E16, maar je hoort het verkeer amper.. als je geen raam open hebt. Maar voor hem voldoet het en daar gaat het om!

Het begint zo rustig, maar...

's Avonds me nog even uitgeleefd op de brandstapel. In de planning lag om dit met Dennis te doen, maar die is alweer weg natuurlijk. Bij mezelf bevestigd dat er een pyromaan in me schuilt, het is heerlijk om een fikkie te stoken en de vlammen hoog(een meter of vijf wel) op te zien laaien terwijl bank en matrassen door de vuurzee worden verteerd. Het jongetje in mij kwam weer helemaal tot leven. Na een half uurtje was het hoogtepunt alweer lang voorbij, al smeulde het vuur nog tot diep in de avond na...

 ... daarna branden zowel de bank als de matrassen in no time op!!!

Zondag 4 september

Gisteren zou ik van alles doen, onder meer een huisje bekijken in Etnedal... we hebben de huizenkoorts weer een beetje. Het weer gooide3 echter watr mij betreft flink roet in het eten! Met bakken kwam het hemelwater naar beneden, dus bij Bagn maar teruggegaan. Nog even bij de expert langs geweest, want ik heb nog steeds geen tv. Nogmaals het contract ingeleverd, ze zouden me nog terugbellen maar tot dit moment nada...

De vooruitzichten voor het middaguur waren wat beter(volgens YR zelfs een paar keer een beetje zon), en wat schetst mijn verbazing: Het was vanochtend droog. Dus was ophangenh, een snelle bak koffie en On the road again. Ik was echter Bagn nog maar net voorbij en daar kwam de regen weer... Ik zou wel een blikje Canned Heat kunnen gebruiken... Nu maar wel doorgereden door het -ondanks de grijze dag- fabelachtig mooie Etnedal. Een aanrader!

Het huis was makkelijk te vinden en open dus ik kon er mooi even inkijken.. en het ligt erg mooi, met uitzicht over dal en rivier.

 Het 'object' bestaat uit vier locaties, op gezamenlijk 90 hectare grond en waarvan er drie bebouwd zijn... Aan de andere kant van de weg lag een ander gebouw, uit 1926. Dit was te merken! Nadat ik via een smalle, hobbelige en modderige weg erg steil omhoog was gegaan, bleek het totaal versmeerde pand gespeend van wat voor voorziening dan ook...

Het moge duidelijk zijn, dat dit niet ons droomhuis is... Meer iets voor Help! Mijn man is een dromer...
Op de terugweg via een ander, weer prachtig, weggetje gereden. Dit voerde me langs een bruisende rivier met dito waterval.

En dan kom ik -uiteraard na een kort bezoek aan de Statoil- thuis in de stromende regen en ik kijk uit mijn kamerraam... En dan wordt ik toch weer bevangen door de schoonheid van het land, waarbij onze eigen tijdelijkheid op deze wereld nogmaals wordt onderstreept. Want we kunnen als mensen wel denken dat we alles beheersen, maar als je naar buiten kijkt in Norge weet je wel beter. Alle huisjes, wegen en elektriciteitsleidingen ten spijt; de bergen, de natuur en de natuurkrachten zullen ons allemaal ver overleven...

Nog maar een paar dagen samen...

Dinsdag 30 augustus
Begon de dag bewolkt, al snel brak de zon door en werd het een hele lekkere dag... mooi weer, fijne temperatuur. Een echte dag om lekker te luieren; dat hadden we ons tenminste voorgenomen!
Uiteindelijk na het middageten besloten om toch nog even de berg op te gaan(de berg is aan de overkant van de weg en beslaat een deel van het eigendom van mijn huisbaas, 700 hectare bos). We vertrokken wat te laat, mede doordat ik gisteren heb afgesproken vanavond een bewoner te helpen met zijn verhuizing. Ook bleek dat we de afstand hadden onderschat;
dit werd echter teniet gedaan doordat we een groot deel van de klim met de auto aflegden... De laatste 500 meter wel geklommen, tot we bij één van de vier hyttes van mijn huisbaas kwamen. Even lekker aan het water gezeten en daarna bij de jachthutten gekeken.

Vervolgens ben ik met de auto teruggekeerd en is de rest terug gewandeld. Dit bleek uiteindelijk mijn mazzel en hun ongeluk; want na 100 meter kwam ik eerst een fazant tegen, en even later ook nog een eland met jong!!! Doordat Corrie en ik 's avonds ook nog een vos de schuur in zagen lopen was het een wildrijke dag...

Woensdag 31 augustus
Toch altijd een vreemde dag, zo'n laatste dag van de vakantie.. alles moet opgeruimd worden en ingepakt(zoveel mogelijk) en toch wil je ook wel iets leuks doen. Hoe je het ook wendt of keert, het beinvloedt je dag, en het is nog vreemder als je bedenkt dat je zelf hier achter blijft...

Ondanks dit gevoel en een overleg met mijn baas toch nog maar even van het mooie weer genoten en een rit gemaakt. Gisteren hadden we een afspraak gemaakt voor de bezichtiging van het huis in Bjoneroa; het was prachtig weer dus de rit op zich was al mooi.

We werden door de bewoonster/eigenares, een oude dame genaamd Sonja, allerhartelijkst ontvangen en enthousiast rondgeleid. Tijdens de rondleiding bleek echter wel dat haar gevoelens ten opzichte van verkoop op zijn minst ambivalent waren te noemen; ze kon er gezien haar leeftijd niet alleen blijven wonen, maar wilde ook de plaats van vele herinneringen eigenlijk niet achter zich laten. Ook wij voelden een ambivalentie: enerzijds de charme van het huis met absoluut prachtige componenten; anderzijds de slechte indeling waardoor een praktische toepassing als een B&B niet haalbaar is. Een huis met onmogelijke mogelijkheden zogezegd. Maar zeg dat zo'n aandoenlijke dame, die je ook nog vergast op een kopje koffie met eigengemaakte fyrstekake, maar eens recht in haar gezicht. Niet dus...
Op de terugweg door een sanitaire stop nog even het bos ingelopen en de prachtige locatie van een paar hutten bewonderd.
Na het eten van de wraps hebben we gezamenlijk nog even een film van Jildou gekeken(Salaam Bombay)... Overigens hebben we vandaag allemaal even de vos de schuur in zien lopen... Het zal zijn paadje wel zijn.

Donderdag 1 september
Zeven uur op... vroeg hoor, zeker als je iets moet doen wat je helemaal niet wilt, namelijk je geliefde uitzwaaien in de wetenschap dat je haar een tijdje niet ziet. Maar ach, je houdt je goed, tot de auto de oprijlaan uitrijdt en de uit de auto wapperende  handjes in de verte verdwijnen. Dan ren je snel naar binnen en zie je door de bomen nog een glimp van de blauwe Volvo...
Maar even een was gedraaid van beddengoed(goed he, die tussen-n) endaarna na de personeelsvergadering. Hier horen we hoe het werk er de komende maanden uit gaat zien bij gebrek aan bewoners.
's Avonds nog even aan het 'opredden' geweest(is een frysisme, het leuke is dat het in het noors 'rydde opp' is) en met Corrie ge-msn-d in het hotel in Padborg...

Noodweer, dus barbecue...?

Zaterdag 27 en zondag 28 augustus
In de nacht van vrijdag op zaterdag kwam de regen met bakken naar beneden; uiteraard hebben we ons nog maar eens even omgedraaid en lekker uitgeslapen. Na de broodhap zijn Corrie en ik 's middags even naar Bagn gegaan om  een paar boodschappen te halen, het weer was nog steeds donker maar het regende een stuk minder.
Mede daardoor besloten we op de terugweg -de eerlijkheid gebied me te zeggen dat dit Corrie's idee was- om een zijweggetje in te slaan, de grusvei richting Asebygda... Dit bleek een uitermate geslaagde keuze; na vele bochten en mooie uitzichten kwamen we bij een wild stromend water uit en... weer op de weg naar huis! Eénmaal thuis is Corrie ook met de kinderen nog even dezelfde weg gereden.








Ik bleef achter...terwijl ik -jawel, weer of geen weer- me bezighield met de barbecue. Doordat de temperatuur best aangenaam was en de veranda overdekt, bleek dit ook nog een goede keuze.
Zondag bleek 's nachts het noodweer wederom te hebben toegeslagen; ook blikseminslag was ons deel(niet op Tollefsrud). Hierdoor was in ieder geval een stroomstoring ontstaan.
Het weer daarentegen werd steeds beter en daardoor besloten Corrie en ik op een tochtje langs de Randsfjord te gaan. op de heenreis een vos gezien, maar deze liet zich niet gemakkelijk op de gevoelige plaat vastleggen...

We hebben een huis gezien en dat leek ons wel leuk toe... we blijven dromen!
Er was niemand thuis, dus even een slag om het huis gegaan.

Onze nieuwsgierigheid bleek hierdoor eigenlijk behoorlijk geprikkeld, dus afgesproken om een umvisning(rondleiding) af te spreken. Nog even naar de 'strandlijn' gelopen, waar ook een bootrecht voor bestaat...

      
Ook een prachtig stukje natuur, met -wellicht door het vochtige weer- een keur aan paddenstoelen. Uiteindelijk via Dokka en Bagn weer terug gereden.

Teruggekomen bleken de kinderen het mooie weer optimaal te hebben benut... tenminste Jildou en Dennis, want deze waren druk bezig geweest met boarden op het hellende schoolplein! Het schijnt dat je heel gemakkelijk snelheid ontwikkelt... Sowieso is het leuk om te zien hoe de kinderen verTIMmerd zijn tot boarders, vooral natuurlijk Jildou en Edwin, die een eigen board hebben. Maar ook Dennis en Sanne hebben er al opgestaan... en met plezier! En daar gaat het om...

Uitzicht over het Begnadal in de richting
van Tollefsrud(niet zichtbaar)

Na het eten was het nog steeds mooi weer, dus zijn we met zijn allen aan de wandel gegaan; niet zo'n lange wandeling, want we moesten ook rekening houden met de duisternis. Dus maar 'even' de Puttekollen beklommen. Dit hadden Corrie en ik eerder dit jaar ook al eens gedaan, en dan weet je hoe lang het duurt. Door de regenval echter bleek het een stuk drassiger; dit had geen gevolgen voor het tempo - we deden er weer ruim een uur over-, wel voor de grip die we hadden tijdens de afdaling.



Nadat eerst uitgebreid van het prachtige uitzicht werd genoten, ging dan ook alleen Jildou op de terugweg niet onderuit... Uiteindelijk kwamen we mooi in de late schemer ing weer bij de auto aan, het was zelfs nog licht genoeg om even de wilde stroom te bewonderen...

Maandag 29 augustus
Dat we bikkels zijn, bleek vandaag... Ondanks de slechte vooruitzichten -al spreken deze zichzelf regelmatig tegen- besloten we vandaag naar Lillehammer te gaan. Ook al bleven de voortekenen anders aangeven, met een ware heldenmoed trotseerden we onderweg de elementen en begaven we ons naar de stad waar in 1994 de Olympische Winterspelen plaatsvonden... Vaak wordt echter heldenmoed geboren uit angst of domheid en ontaardt deze in een ramp; in ons geval was dit tweemaal onwaar... en we leken bijna het gelijk aan onze kant te krijgen toe tweemaal de zon door brak. Het bleken vergeefse pogingen van onze warmtebron om ons bezoek aan Lillehammer de nodige glans te geven... Na wat gegeten(weer bij Nikkers') en gewinkeld te hebben, gevolgd door de dagelijkse boodschappen, zijn we toch welgemoed huiswaarts gekeerd. En dat zonder één wanklank!