De gifbeker moet leeg

Zondag 22 januari
De laatste dagen maar wat voor mezelf gedaan; lekker lezen en tv kijken, een paar uur door de sneeuw gebaggerd(even de berg op), in het hout bezig geweest in de schuur. Gewoon even tot mezelf komen... Had ik echt even nodig!
Daarnaast me samen met Corrie georiënteerd op vacatures; ik zal toch weer aan het werk moeten, anders moet ik noodgedwongen weer terug naar Nederland...
Niet dat dat een straf is, maar mijn doel is het niet; al raak je in eerste instantie door al wat gebeurt flink aan het twijfelen! Niet alleen over de keuzes, maar ook of ik dit wel kan... Ben ik wel geschikt om te emigreren, me in deze cultuur aan te passen?

M'n tijd uitzitten...

Het is inmiddels wel duidelijk dat -in ieder geval door deze baas- op geheel andere wijze keuzes worden gemaakt en dat ook de verantwoordelijkheden naar de cliënten heel anders worden bekeken. De afgelopen werkdagen heb ik een beetje op eieren gelopen, en dat ervaar ik als erg vervelend(en dat is absoluut een eufemisme). Ik heb nu het gevoel dat ik mijn tijd nog een beetje moet uitzitten en moet hier nog even de juiste modus voor vinden.
Hoe je het ook wendt of keert, ik zal met andere verwachtingen aan een nieuwe baan beginnen... Vooralsnog dekt de immer vallende sneeuw de aarde en dus ook mij toe als een deken...

Maandag 23 januari
Vanochtend ben ik eerst naar norskkurs geweest, om alsnog de proeftoets te maken voor het examen volgende week. Dit deed ik samen met nog iemand(Ismail) die de toets moest inhalen; we startten met het onderdeel wat ik beschouw als mijn forte: de leesproef. Vragen beantwoorden vanuit een tekst. Omdat ik hier na 20 minuten wel klaar mee was en hij ruim een uur over dit onderdeel deed, moest ik wachten tot we met de lytteprøve(je raadt het al, geluidstoets ofwel dictee) konden beginnen, met afstand het moeilijkste onderdeel, vooral omdat de klanken die je hebt in het Noors soms erg afwijken van wat je schrijft... Een paar voorbeelden:
- å kjøre(autorijden) spreek je uit als oh chjeure
- regning(rekening) als reining
- kirke(kerk) als chjirke
- gikk(gaf) als jikk
Dat zijn een paar voorbeelden die bij een dictee als valkuil kunnen dienen... Dus is dat wat meer afwachten hoe het is gegaan.
Daarnaast moest ik nog een verhaal schrijven met een specifiek onderwerp. 
Gehaast als ik soms ben, had ik de instructie van de test niet goed gelezen; we moesten uit drie onderwerpen kiezen terwijl ik van alle drie onderwerpen een verhaal heb geschreven... Soit. Het zij zo. 
Daarna door naar het werk. Direct begonnen met een bespreking over een weekplan; ik merkte dat ik niet erg in het gesprek werd betrokken en vond het ook wel best zo. Later met een ander bewoner naar de N.A.V.(arbeidsbureau en sociale dienst), even iets concreets, altijd prettig.
Eind van de middag werd ik door een bewoonster -die ik sowieso al met het nodige wantrouwen benader, omdat ik het gevoel heb dat zij achter de klachten zit- beschuldigd van twee dingen. Ze verweet me dingen over haar te hebben opgeschreven(duhh- dat noemen we rapportage) en  ze verweet me ernstiger zaken(kan ik hier niet opschrijven) die ik met alle recht kan ontkennen, omdat ze niet alleen uitermate onwaar zijn maar tevens mijn grenzen en integriteit aantasten... Ik voelde me zeer geraakt, kwaad ook maar heb dit niet laten merken.

Dinsdag 24 januari
Vandaag vroeg uit school omdat ik met een bewoner(van wie ik persoonlijk begeleider ben) naar Leira moet; hij heeft rijexamen en om de spanning van langdurig reizen weg te nemen hebben ik besloten dat hij gebracht en gehaald wordt. Tussendoor -het loonde niet om in 2,5 uur heen en weer naar Hedalen te rijden- nog even naar norskkurs geweest.
Teruggekomen heb ik een gesprek gehad met mijn collega. Opvallend was, dat zij helemaal niet begon over het feit dat ik mijn baan kwijt was... Typisch Noors... Dus heb ik dit zelf maar even aangestipt, daarnaast heb ik haar verteld over de beschuldigingen van gisteren. Uiteindelijk bleek ik zodanig geëmotioneerd(heb me natuurlijk ingehouden) onder dit verhaal, dat ik naar huis ben gegaan en me heb ziekgemaild(=ziek melden via de mail). Eerst maar even tot mezelf komen, beetje afstand nemen... 

Volledig uit het lood...

Vrijdag 20 januari
Ik weet het niet meer, ben even de weg kwijt, volledig uit het lood geslagen... Zoals ik al eerder schreef zou ik een gesprek hebben met mijn baas over het contract. Dinsdag liet ze al doorschemeren dat de Kommune(gemeente), haar baas, geen vaste aanstellingen wil doen tot in ieder geval 2013. Hierover was ik al redelijk verbolgen; daarnaast wilde ik met haar in gesprek over de controlebehoefte(registratie van de meest onnozele dingen). Het gras werd me echter voor de voeten weggemaaid, doordat me werd aangegeven dat mijn contract eind februari wordt beëindigd!!! Onbegrip, woede teleurstelling, me gebruikt voelen en nog veel meer emoties joegen en jagen nog door mijn lijf.
En dan de reden: Niet omdat ik mijn werk slecht zou doen, maar omdat de bewoners bij mijn collega klagen over de communicatie met mij. En als de communicatie niet goed is, worden bewoners ontevreden en gaan ze weg en hebben we geen inkomsten. Ergo: de bewoners bepalen of ik mag blijven of niet. Waarom heb ik nu het gevoel enorm gepakt te worden? Omdat ik duidelijk en direct ben naar mensen??? Dat gevoel bekruipt me nu zeker... Geeft ze ook nog aan dat zij het verkeerd heeft ingeschat en dacht dat ik voor de kerst goed Noors zou spreken; nu dat doe ik gezien de omstandigheden zeker! Ik moet alle Noorse lessen in eigen tijd doen, dus heb geen enkele tegemoetkoming hierin van het werk!
Het is tekenend voor het ad hoc-beleid wat hier wordt gevoerd: Alleen maar reageren op wat gebeurt en niet een consistent beleid voeren...
Uitermate teleurgesteld keer ik huiswaarts, om daarna toch maar aan het werk te gaan... maar ik kan niet zeggen dat het me makkelijk afgaat, ben 's avonds afgepeigerd.
Ook Corrie is begrijpelijkerwijs heftig teleurgesteld, samen zitten we voor Skype even flink somber te zijn... Het is natuurlijk ook net niet niks, want het kan enorme gevolgen hebben! Zelfs zo, dat als ik niet snel een andere baan vindt, ik terug moet naar Nederland... Op dit moment is het erg moeilijk dit geheel positief te herkaderen... 

Op weg naar het examen Noors

Dinsdag 17 januari
Vanochtend weer naar Norskkurs geweest; ik zit nu in de gevorderde groep en tegen het examen aan(30 januari aanstaande). Qua grammatica is  er nog het nodige bij te spijkeren, zijn er een paar die het beter doen(maar die volgen deze kursussen al een jaar of 2-3, vijf dagen per week, terwijl ik het afgelopen halfjaar gemiddeld anderhalve keer per week langswaai), maar qua spraakcommunicatie heb ik meer ervaring dan de meeste van mijn medeleerlingen.
's Middags vergadering met de baas; we spreken onder meer over de communicatie... Enkele bewoners schijnen bij mijn collega na te vragen wat ik nu met ze heb afgesproken; zij verwijst ze niet terug naar mij maar gaat een tussenrol vervullen waardoor haar werkdruk oploopt. Vervelend, want ik neem na elk gesprek de afspraken door met de mensen en vraag of ze dit hebben begrepen. Dit is altijd het geval, dus ik geloff hier niet zo in... Mensen met borderline problematiek hebben natuurlijk de neiging tot splitting, en twee van onze bewoonsters zijn hier erg goed in... jaren ervaring! We maken hierover afspraken om te kijken hoe hier het beste mee om te gaan...
Een ander punt wat ter sprake komt is het feit dat ons arbeidscontract nog niet in ons bezit is om te ondertekenen; we zijn aangenomen om per 1 januari 2012 een vaste aanstelling te ondertekenen. Ik maak de afspraak hier aanstaande vrijdag voor naar het Tingvoll(gemeentehuis) te komen.
's Avonds schrijf ik een brief aan de gemeente met het verzoek om gedurende 2,5 jaar dispensatie te verlenen aan Tollefsrud i.h.k.v. brandvoorschriften. Uitgangspunt hierin is, dat gezien het feit dat ik huur, ik voor deze investering geen lening zal krijgen, daar ik geen onderpand heb. Het is een ultieme poging, maar ik verwacht er eerlijk gezegd niet heel veel van...

Donderdag 19 januari
De dag van gisteren was niet heel bijzonder; gewoon een werkdag, waarbij het hoogtepunt een uur oefenrijden met een bewoner was... 's avonds een film gekeken...
Vanochtend eerst naar de dokter. In verband met mijn pas ondekte diabetes type 2 had ik een herhalingsafspraak, naast bloedprikken en de doktersafspraak werd er ook een hartfilmpje afgenomen. Hierop geen afwijkingen... en ook mijn bloedsuikers waren naar een redelijk nivo teruggebracht. Spreekuuur kostte 227 kronen, hartfilm 80... Moet je hier allemaal zelf betalen tot je een frikort hebt(nadat je je eigen bijdrage volledig hebt betaald vervalt een deel van deze kosten, maar er staat tegenover dat je geen premie hoeft te betalen). Direct daarna naar norskkur en weer naar het werk... Ik moet de komende dagen voor noors even bijleren, want maandag heb ik een oefenexamen...

De wonden likken... en verder

Zaterdag 14 januari
Langzamerhand begint het klotegevoel te vervagen, mede door hulp uit Nederland... Gisteravond een hele tijd met Corrie zitten skypen en dan merk je dat delen een belangrijk onderdeel van het verwerkingsproces is.
Gisteren heb ik erg weinig zin gehad om iets te doen, laat staan de blog bij te werken. Ook het werk kostte me nog veel meer energie dan anders... Ik merk overigens dat het dubbele gevoel van teleurstelling en woede langzamerhand weer een beetje omslaat naar strijdbaarheid, ik weiger me bij deze gang van zaken zo 1-2-3 neer te leggen; Luctor et Emergo(ook al ben ik geen Zeeuw, op dit moment is het wel op mij van toepassing)!
Vandaag even met Corrie aan het huizen zoeken geweest op Finn.no, altijd leuk... Het verzet de gedachten even en creëert en al dan niet virtueel toekomstperspectief; overigens was er een zo op het oog aantrekkelijk boerderijtje bij. Ongeveer 25 kilometer ten zuiden van Lom, twee verhuurhuizen erbij waarvan een op de Sognefjell en staand op 73 hectare grond... kan er mee door.
Morgen maar even kijken, was toch al van plan er even op uit te gaan.

Zondag 15 januari
Vroeg op, want ik wil voor half tien rijden; het is 225 kilometer, dus je bent zomaar een uur of drie, vier onderweg... Eerst nog even op de website van Statens Vegvesen gecheckt om te kijken of de route vrij was, maar ik zag geen belemmeringen. Mooi zo. De zon schijnt, ook goed. Op het moment dat ik Fagernes na een klein uur voorbij rijd zie ik een bordje 'Valdresflye stengt'; op dit moment wreekt mijn onwetendheid zich -het is immers mijn eerste winter hier- en rij ik door. Omdat weg 51 niet bij de dichte wegen stond, denk ik in mijn onschuld dat Valdresflya een zijweg is, net als Jotunheimvegen. Eenmaal in Beitostølen aangekomen, blijkt niets minder waar... helaas. De sneeuwschuiver is hier gewoon opgehouden en ik keer weer op mijn schreden terug.
Om twaalf uur ben ik(met een vertraging van minstens twee uur) weer terug in Fagernes, waarna mijn reis zich hernieuwt. Uiteraard(je bent een koppige Fries of niet) ga ik verder, al moet ik daarvoor omrijden via Lillehammer en Otta. Het zij zo...

Strind Gård te Lom,
mijn  hut in het midden..

Interieur van de hut(deels)

Als ik, eenmaal in de buurt van Vinstra aan de E6 gekomen, moet constateren dat ik mede door erg langzaam verkeer(strooiauto, sneeuwschuivers) nog lang niet op de plaats van bestemming ben en ik het voor donker niet zal halen, speelt de eerder genoemde koppigheid weer op en besluit ik -overigens niet voor ik Else Brandsar heb gebeld- in Lom te overnachten en dan morgen maar te gaan. In de avondschemering bereik ik mijn bijgestelde doel en overnacht ik na een korte zoektocht in de hut bij Strind Gård...

Maandag 16 januari
Om half negen sta ik op de stoep bij Else en haar man in Bøverdalen; de duisternis is nog niet eens goed door het daglicht verdrongen... Gelukkig wordt ik direct aan de koffie gezet. Het is al wel duidelijk dat ik 12 uur niet op mijn werk ben, dus ik sms mijn collega dat ik een late dienst draai in plaats van onze gezamenlijke tussendienst. Nog effectiever ook nietwaar? Ik hoef hiervoor geen afspraken te verzetten...
Eerst krijg ik de nodige informatie voorgeschoteld(tekeningen en plattegronden), en wordt me verteld waarom de boerderij van de hand wordt gedaan. Else(een tenger wyfke van volgens mij nog geen 50 kilo en twee koppen kleiner dan ik) is inmiddels 70 jaar en wil stoppen. Ze bestiert de boerderij alleen omdat haar man i.v.m. hartklachten in Skjåk woont. De kinderen hebben ook geen behoefte om over te nemen... en er is woon- en bedrijfsplicht...
Daarna volgt een rondleiding over de overigens hopeloos verouderde boerderij. Er is wat van te maken, maar dat vereist de nodige inspanning. Daarnaast zijn er inkomsten uit de verhuur van twee -overigens sobere- zomerhuizen, die via Novasol te huur zijn(N31047 en N31048).
Om ongeveer half elf ga ik -niet overenthousiast maar ook niet geheel afwijzend, ik weet nog niet goed hoe ik het moet zien- weer werkwaarts. Ik werk door tot 21.00 uur...

De kous op de kop... voorbij?

Donderdag 12 januari
De hond in de pot? De kous op de kop, het deksel op de neus, stranden in het zicht van de haven, achter het net vissen, en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan(in het Nederlands althans) voor het gevoel waarmee ik vanochtend bij de Kommune vandaan kwam.
Na een kort maar hevig gesprek, waarin de næringskonsulent mij glimlachend vertelde dat de brannsikkerhet veel geld gaat kosten, en ik beter in Ellingsæter op de fjell kan investeren, want die heeft alles al. Hij rekende me even voor: 100.000 kronen(13.000 euro) voor voorzieningen als blussers enzo(ik rekende me kort rijk, want die zijn er allemaal, maar toen ging hij nullen toevoegen, aan het einde helaas), 1.000.000 kronen voor de sprinklerinstallatie, ook bijna hetzelfde bedrag voor een nieuwe bron en afloop... Het gesprek was kort maar hakte er bij ondergetekende fors in; toen ik na een paar kleine boodschappen huiswaarts reed was ik helemaal leeg, verslagen, somber, alleen en eenzaam. Net als vorige week, maar na de gebeurtenissen van de afgelopen dagen vanuit een heel andere basis.
Ik weet het gewoon allemaal even niet meer... Gelukkig kan ik het even van me afschrijven, ook een manier van delen...

Mooi hoor...maar de schoonheid van dit landschap zegt me nu even niets...  

Leegte en eenzaamheid blijft doorspelen... en een 'tikkie' eroverheen...

Vrijdag 6 januari
Ondanks een grote vermoeidheid niet uitgeslapen, want vanochtend heb ik een paar afspraken gepland: Om half tien een afspraak in Fagernes, bij Kjell Arne Berntsen van Valdres Destinasjon en om elf uur in Bagn, bij Kommune-brannsjef Laila Lien. Overigens is Koning Winter weer helemaal terug: in Tollefsrud meet ik op deze zonnige dag -12, terwijl de themometer in Fagernes -17 aangeeft. Lekkerrrrrrrr!
Kjell Arne maakt me duidelijk dat ik van Destinasjon uit alle medewerking en steun kan krijgen. Hij zou het mooi vinden om tot een goede samenwerking met andere toeristvoorzieningen te komen en geeft aan met plezier hier een aktieve rol in te willen spelen. Mijn humeur wordt al wat beter...
In het gesprek wat volgt krijgt mijn verbeterde humeur directweer een tikkie te verwerken; omdat Tollefsrud zowel houten wanden als vloeren heeft, moet een sprinklerinstallatie worden aangelegd in alle gastenkamers en vluchtroutes. Hier hangt uiteraard een kostenplaatje aan, en al probeert ze het iets te verzachten met het feit dat door diverse offertes aan te vragen de prijs relatief laag gehouden kan worden, zet ik mijn vraagtekens bij deze relativiteit... Op het werk geprobeerd hier niet aan te denken, wat me overigens niet lukt... Het zal sowieso een behoorlijke extra investering zijn...
's Avonds geef ik me uit arren moede edoch ook uit dwarsigheid maar vooral over aan computerspelletjes en teevee, alvorens ik nog even met Corrie Skype... 

Weekeinde
Buiten uitslapen en werken heb ik gepoogd mijn energie maar even ietwat anders te kanaliseren... een paar lokale inwoners hebben me geprobeerd op te vrolijken, maar toen het twee reu-en bleek tegen 1 (loopse) teef heb ik zeg maar weggejaagd..
Ik ben dus veel aan de gang geweest met het ondernemingsplan van Tollefsrud, de voorwaarden voor huur van Tollefsrud(samen met Corrie) en met zowel een marketing- als een investeringsplan. Hierdoor ben ik wel weer iets positiever tegen de dingen aan gaan kijken. Ik heb met Helge een gesprek gehad(even een update) en tevens een nieuw gesprek gepland voor woensdag...

Dinsdag 10 januari
Over deze twee dagen niet al te veel te vertellen, met dezelfde dingen bezig geweest als in het weekeinde...
Over het weer niet te klagen; het begint bewolkt maar is later steeds erg mooi... Jammer dat ik vaak binnen ben(werk, norskkurs) maar toch.

Woensdag 11 januari
Een tikkie? Denk het niet! Een doodsklap op mijn bek zal je bedoelen! Ho, wacht even, bij het begin beginnen...
De hele nacht met mijn hoofd over de rand van de wc gehangen... en niet van de drank. Ik was dus de rest van de dag niet op mijn best, ben ook niet naar het werk gegaan. Pijn in m'n kop erbij... het gaat weer fijn.
in de loop van de middag zag ik Helge op het terrein lopen, dus een paar pijnstillers genomen en met hem in gesprek gegaan. Hij had al eerder aangegeven dat er buiten mij nog een persoon was waar hij onderhandelingen mee openhield. Deze was ook al eerder achter financiering aangeweest, maar dat was toen niet gelukt. Als ik zekerheid kan geven over huur, stopt hij met deze potentiele koper(die interesse heeft voor hel Tollefsrud, om er te wonen). Anders is hij ook het bos kwijt en dat wil hij het liefst houden...
Het probleem echter is nu dat deze koper zich weer wat actiever lijkt te roeren en binnenkort met een bod komt; ongetwijfeld een bod wat binnen zijn financiering ligt. Er hangt dus een zwaard van Damocles boven de huur van Tollefsrud... Ik moet nog meer haast maken dan ik tot nu al deed en dat kan ik niet omdat ik van derden afhankelijk ben.
Meer dan ooit wil ik overleggen met Corrie. We hebben een Skype-afspraak voor vanavond, dus daar richt ik me maar op. Voel me onzekerder over Tollefsrud dan in lange tijd, wellicht is het tijd voor de Corrie-optie...
Ik voel me de hele avond gespannen, waardeloos is dat. Zit te wachten tot het half elf is. Als het over half twaalf is, heb ik al geprobeerd contact te maken, ook via de telefoon. Op dat moment ben ik woest, teleurgesteld, verdrietig, voel me in de steek gelaten en meer van die emoties waar ik hier in Norge geen kant mee uit kan omdat ik alleen in dit huis en deze omgeving ben. Natuurlijk zijn het mijn emoties, natuurlijk ontstaan ze vooral omdat ik mezelf loop op te fokken, dat weet ik nu ook wel! Maar op dat moment niet... Ik snap ook dat als je leven in Nederland gewoon doorgaat, je niet inziet dat het hier in een ander perspectief staat. Over het algemeen kan ik daar goed mee uit de voeten, vandaag niet... Teleurstelling kun je het beste delen in je eigen taal, met iemand die je na staat; beide kan ik in Norge niet. De klap galmt nog lang door; voor ik slaap zie ik het 6 uur worden...

Relaxen in Nederland...? Denk het niet!

Dinsdag 3 januari
Ik zou in eerste instantie vandaag weer vertrekken, maar heb in de hoop dat ik met mijn collega kon ruilen op voorhand een dubbele terugvlucht geboekt(ook op 5 januari). Kost maar liefst 16 euro meer!!! Bijna failliet... Uiteindelijk bleek de ruil mogelijk.
Het voordeel was niet alleen dat ik langer bij mijn geliefde was, maar ook dat ik meer kon doen...
Van een rustig verblijf in de lage landen is geen sprake; overigens ben ik daar vooral zelf verantwoordelijk voor. Vandaag met mijn moeder afgesproken om naar de verjaardag van tante Richtje te gaan. De kwieke oude dame van slechts 98 lentes(maar ik voel me nog jong) woont nog immer op zichzelf, en wordt trouw ondersteund door kinderen en buurman... het is altijd gezellig om daar weer even te zijn. Het verjaarsbezoek was een beetje een traditie geworden, maar was dit jaar onverwacht...
Moeke thuisbrengen, haar telefoon even checken en hup naar de volgende afspraak: Jildou en Tim hadden gevraagd of ik in hun flat een paar gaten wilde boren, omdat ze hun muren wilden opsieren met kunst en andere zaken. Daar mijn boormachines met toebehoren beide hun werkterrein hadden verlegd richting Norge, maar een boor gehuurd bij de Bo-rent. Het leukste van het boren in een flat is, dat jijzelf er het minste last van hebt, en daar de kids de hoogste flat bewonen heb je hierin maximaal rendement... een genot! Ik zou ook nog even bij Fred langs, een jeugd- c.q. schoolvriend van me, maar toen ik mijn mail nakeek tegen een uur of twee bleek dat hij niet had gereageerd, dus heb ik dat over laten gaan...
Na het klussen Corrie van het werk gehaald en samen nog even terug naar Jildou en Tim. Na boodschappen en koffie nog even bij de media Markt langsgegaan voor de DVD's voor Edwin... Bleken we een dag later toch de verkeerde te hebben gekocht(blue ray)! We zouden er nog zo om denken!
Dennis zou koken, maar daar we pizza's hadden gekocht hebben we hem maar van deze plicht ontslagen...
Rond een uur of acht nog even mijn mail bekeken en wat blijkt? Fred had kort na twee uur gemaild dat hij voor me thuis zou blijven... Nog maar snel even contact gezocht, nu ga ik dus morgen...

Woensdag 4 januari
Uitslapen, was ophangen en naar Leeuwarden... te laat de fiets gepakt, omdat het sleuteltje zoek was(hing aan de sleutelbos van Dennis haha) en de trein naar de Friese hoofdstad genomen. Eenmaal in de trein was het een makje, maar het bemachtigen van een kaartje was weer eens een farce majeure. Ik had niet zoveel tijd, maar heb desondanks gepoogd bij alle automaten met alle drie mijn pasjes(ING, DNB en creditcard) een kaartje te kopen. Dit bleek vruchteloos. Omdat bij mijn laatste poging de trein al aan kwam rijden, besloot ik niet nogmaals naar het loket te gaan om daar een duurder kaartje aan te schaffen. Ik beende achter de conducteur aan, maar deze liep weg en ook toen ik in de trein probeerde hem te zoeken liep hij van mij af. Ik besloot dat ik mijn best had gedaan en ging zitten. Immers, de trein was een dubbeldekker dus voor hij bij mij terug zou zijn was de reis van 13 minuten al ten einde... aldus geschiedde.

De West-Indische buurt in aanbouw,
grenzend aan weilanden...
nu rijp voor sloop?

Na een uitermate gezellige middag bij Fred -waarbij naast de aanstaande sloop van het huis waar hij al zijn hele leven woont ook Noorwegen centraal stond- liet ik mij ophalen door mijn moeder, die samen met mij naar Jonkerslan zou rijden, alwaar Edwin zijn 22ste verjaardag zou vieren.
Een drukke middag en veel heen en weer gerij(met de auto, Peter) later zaten we nog even samen rustig op de bank. Morgen f*:((*&%¤*ing vroeg op om weer naar Norge te vliegen...

Donderdag 5 januari
Half zeven rijden... wat doe ik ons aan! Natuurlijk waren we ruimschoots op tijd want geen file gezien, ook al vertrokken we iets later dan de bedoeling was.
En dan het afscheid... Dit leek wat gemakkelijker te gaan de laatste keren dat ik in Nederland was, de naweeen werden wat minder gevoeld. Achteraf kan ik dit wellicht verklaren door het feit dat we toen steeds even kort bij elkaar waren... De hechting is intenser als je bijna twee weken samen bent en het moment van afscheid des te pijnlijker en scheurt mijn hart in tweeen; vooral als ik dan incheck en nog even achterom kijk en ik zie Corrie staan achter het glas.. Zichtbaar en toch onbereikbaar, voorzichtig zwaaiend en dat de draai naar de deur... ik kijk haar nog even na  en begeef me naar mijn rij...
Ik voel me leeg, verlaten en alleen en zit vol twijfels. ook als ik later, weer terug in Noorwegen, het prachtige landschap om me heen zie is dit vooralsnog niet genoeg om me op te beuren. De nasleep zal ik nog dagen voelen.
Die middag op het werk zit ik er helemaal doorheen, ben gebroken. Natuurlijk heeft dat te maken met de lange reis en het werken direct daarna -ik neem me ter plekke voor dit nooit meer te doen- maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat dit ook voor een belangrijk gevoel te wijten is aan mijn overheersende gevoel van verlatenheid...
's Avonds voor Skype zeg ik Corrie wel wat, maar niet helemaal hoe ik me voel... het gaat wel weer over nietwaar?

Nieuwjaar.. nieuwe kansen?

Nieuwjaarsdag 2012
Voor we thuis waren had ons beider temperament alweer de eerste woordenwisseling opgeleverd. Gelukkig, niet alles verandert haha. De dag startte rustig, en zou ook als zodanig voortkabbelen. Een mooie dag om te overpeinzen... want ook al hebben we een erg dynamisch 2011 gehad(verhuizen van Bij de Put naar Jonkerslan, kinderen uit huis, verhuizen naar en in Noorwegen en wat al niet meer), we hopen eigenlijk op een nog dynamischer 2012... Daarbij staat vooralsnog Tollefsrud centraal natuurlijk.
Maar eerst maar even bij de moekes langs... het hoort erbij op zo'n dag, zo schijnt het...

Maandag 2 december
Vandaag zoals afgesproken brandmeester Odd Arne Karlsen geprobeerd te bellen... vruchteloos overigens dus heb ik maar een mailtje gestuurd. Daar wel snel antwoord op gehad, dus zo gauw ik in Norge terug ben heb ik een afspraak, met brannsjef Laila Lien. Verder gezocht naar een goed huisverhuurbedrijf, voor het woonhuis bij Tollefsrud(mijn huidige woning). Contact gehad met Hjemme en Norke Turist Service, Novasol(een verhuurreus) bleek niet te bereiken of ik moest het Noorse agentschap hebben... De laatste gemaild. NTS had geen belangstelling en ook Hjemme was niet enthousiast maar ook niet afwijzend. Zij gaven aan een klein bureau te zijn dus niet zoveel exposure te hebben... Misschien toch maar in eigen beheer dan.
's Middags de schoonheid van ons Nederlands landschap weer eens bewonderd, nadat we vrij laat naar zee(Grote Keeten) vertrokken genoten van de laaghangende zon boven de Noordzee. Daarna via Leeuwarden, even een chineesje gepakt bij Kota Radja... Ons laten verrassen door de geserveerde Dim Sum en weer retour Jonkerslan.
Of onze wandeling leuk was? Kijk en geniet... en volg ons op deze virtuele wandeling. Misschien moet je in het buitenland wonen om dit wederom te waarderen... Klik op de foto's om ze beter te zien.

Nyttårstur til Nederland...

29 december
Iets waar ik nooit aan wen, maar wat steeds gewoner voor me wordt: Vroeg opstaan. Ook al kom ik er telkens weer achter dat het niet nodig was, vertrek ik met de nodige nederlands-neurotische speling in reistijd. Gelukkig is dit ruimschoots te compenseren door de nodige pauzes(uiteraard bij Statoil, want daar drinken we gratis) in te lassen...
De vlucht duurt weer een dutje lang, en na ongeveer 1 uur en 10 minuten zetten we weer voet op Europese aarde. Natuurlijk is ook Noorwegen Europa, maar niet zooo erg Europa... Ze houden zichzelf manmoedig uit de Unie... of moet ik zeggen we!
Omdat we eerst Jildou en Tim naar huis brengen, gaan we nog even op Star Wars jacht voor Edwin(jarig volgende week) bij de Media Markt en Makro. Overigens niet geheel met het succes wat we willen...

30 december
Rustige dag, lekker uitslapen en zo... daarna vooral bezig met het doen van enkele boodschappen voor de volgende dag, als Corrie aan het oliebollen en appelbeignets bakken gaat...

31 december
We lezen in onze gratis krant, dat appelbeignets nou juist niet van goudrenetten gemaakt moeten worden, omdat deze appel door de hete olie juist te zacht wordt. Ik ga dus op het laatste moment nog naar Gorredijk en breng de beter geschikte Jonagold mee. Achteraf naar veel tevredenheid bij de bakster zo blijkt. Maar ook de eters blijken niet ontevreden... De stapel oliebollen is weer hoog en lijkt schier onuitputbaar.
Tegen half vijf proberen we ons klaar te maken oor vertrek naar de nieuwe flat in Bilgaard van Jildou en Tim, waar ons naast een gezellige avond ook een heerlijk gourmet met bijgerechten staat te wachten. Overigens een stukje flathistorie: De Anjen was de eerste wijk van Bilgaard waarmee in 1965-1966 werd gestart. op de eerste foto is de Anjenpleinflat nog niet eens gebouwd, terwijl foto twee een later tijdstip aangeeft(1980).

Inmiddels zijn de flats aan hun zoveelste renovatie toe, zeker na de niet onaanzienlijke geluidsboxen van hun nieuwe installatie...
Niet geheel onverwacht dient zich aan het eind van de avond ook het einde van het jaar en nog beter: het begin van een nieuw jaar aan, wat door Tim wordt ingeluid met zijn laatste vuurpijl, terwijl dit ook het startsein lijkt voor heel Leeuwarden om ons vanaf galerij en balkon op een prachtig vuurwerkschouwspel te fêteren.

Warmtegolf... maar wel een witte Kerst.

Zaterdag 24 december
Niet al te laat op, om daarna iets te laat van huis te gaan.. Ik moet het bezoekende trio van het vliegveld halen, en moet dus wel een beetje op tijd zijn! Maar in dit prachtige, heldere en lekker koude weer(ik meet onderweg 10 graden onder nul) rijdt het lekker door, dus ben ik precies op tijd om de jongelui te zien landen... Op het vliegveld is het inmiddels iets boven nul. Onderweg weer de nodige plaatjes gezien en geschoten, ik geniet nog elk moment van elke dag. Op de terugweg ook de nodige aaah's en oooh's van de buitenlanders...
's Avonds gelijk even door Tollefsrud heen, Corrie haar geheugen even opfrissen. De temperatuur is weer gedaald naar min 10...

Eerste kerstdag
Lekker uitslapen, wat cadeautjes uitgepakt en gebruncht, waarna we een tochtje over de fjell maken(weg 243 naar Nesbyen en over Gol n Leira weer terug). Wat is dit toch een mooi weggetje; kijk naar de foto's en geniet...

's Avonds blijkt plotseling een enorme temperatuurstijging. Onder invloed van de storm(Cato) aan de westkust van Noorwegen waait hier een harde, vrij warme wind waardoor de temperatuur vrij plotseling doorstijgt naar 10 graden Celsius om 19.00 uur!! Zelfs om middernacht meet ik buiten nog 7 graden... De Nederlanders hebben hun eigen temperatuur meegenomen! Onwetend pakken Tim en Corrie zich 's avonds lekker warm in om nog even een rondje te lopen, achteraf blijkt het zweet hen uit te breken!
In de nacht blijft het nog hard doorwaaien, waardoor ik er nog even uitga om los spul binnen te zetten...

Tweede kerstdag
Na Cato teistert alweer bijna direct een nieuwe storm(Dagmar) de Noorse westkust en daarmee in lichte mate ook het binnenland... De 'warmte' houdt daardoor aan en het dooi nog even. Het gevolg is, dat zo snel het weer begint te vriezen, er een enorme ijsplaat voor Tollefsrud ligt. Gelukkig heb ik piggdekks en rag ik hier zo overheen...



27 december
We hadden eigenlijk gepland om vandaag naar Oslo te gaan, en gezien het prachtige, zonnige weer was dat een goede optie geweest, ware het niet dat ik/we een gesprek hebben in Fagernes op de Valdres Næringshage. Wellicht dat deze dame ons een stapje verder kan helpen. Helaas komt hier niet al te veel uit, ook al omdat door de stormen de server is afgesloten en dus hun internet er uit ligt. Hierdoor met een dubbel gevoel weer huiswaarts gegaan: Wel het gevoel van netwerken, maar geen concrete beslissingen en dat willen we juist zo graag.
's Middags ben ik naar het werk geweest, om samen met collega Anny wat plannen door te nemen en werkafspraken te maken terwijl de thuisblijvers het hout dat ik van Helge heb gekocht in de berging laden... Leuk hoor, personeel, daar kan ik wel aan wennen denk ik... Met name Tim is actief en maakt voor mij een kloofbijl uit een steel en een losse bijl. Hij slaat daarmee hard aan het hout kloven...

'I'm a lumberjack and i'm okay, I sleep all night and I work all day...' Bedankt Tim, voor het terugbrengen van deze onvergelijkbare herinnering haha!

28 december
Trip naar Oslo, maar zonder mij... ik ga proberen een gesprek met een brannkonsulent te regelen. Dit lukt slechts ten dele, maar ik besteed de rest van de tijd wel goed... Jammer dat de andere drie(die ik in alle vroegte bij de bus heb afgezet) achteraf in Oslo veel minder mooi weer hebben gehad dan gisteren het geval geweest zou zijn. Maar gezien de verhalen hebben ze het wel naar hun zin gehad.
Rond een uur of zeven 's avonds bracht de Valdresekspressen hen weer terug in Tollefsrud. Daar het sneeuwde en vroor(en dus op de oprijlaan gevaarlijk lopen was) heb ik ze maar even bij de bus opgepikt.
Een relaxte avond volgde, al stond deze ook in het teken van inpakken van onze schamele bagage; morgen immers weer naar Nederland om nyttår te vieren...

Het voornemen op tijd naar bed te gaan blijkt ook ditmaal weer vergeefs...