Leegte en eenzaamheid blijft doorspelen... en een 'tikkie' eroverheen...

Vrijdag 6 januari
Ondanks een grote vermoeidheid niet uitgeslapen, want vanochtend heb ik een paar afspraken gepland: Om half tien een afspraak in Fagernes, bij Kjell Arne Berntsen van Valdres Destinasjon en om elf uur in Bagn, bij Kommune-brannsjef Laila Lien. Overigens is Koning Winter weer helemaal terug: in Tollefsrud meet ik op deze zonnige dag -12, terwijl de themometer in Fagernes -17 aangeeft. Lekkerrrrrrrr!
Kjell Arne maakt me duidelijk dat ik van Destinasjon uit alle medewerking en steun kan krijgen. Hij zou het mooi vinden om tot een goede samenwerking met andere toeristvoorzieningen te komen en geeft aan met plezier hier een aktieve rol in te willen spelen. Mijn humeur wordt al wat beter...
In het gesprek wat volgt krijgt mijn verbeterde humeur directweer een tikkie te verwerken; omdat Tollefsrud zowel houten wanden als vloeren heeft, moet een sprinklerinstallatie worden aangelegd in alle gastenkamers en vluchtroutes. Hier hangt uiteraard een kostenplaatje aan, en al probeert ze het iets te verzachten met het feit dat door diverse offertes aan te vragen de prijs relatief laag gehouden kan worden, zet ik mijn vraagtekens bij deze relativiteit... Op het werk geprobeerd hier niet aan te denken, wat me overigens niet lukt... Het zal sowieso een behoorlijke extra investering zijn...
's Avonds geef ik me uit arren moede edoch ook uit dwarsigheid maar vooral over aan computerspelletjes en teevee, alvorens ik nog even met Corrie Skype... 

Weekeinde
Buiten uitslapen en werken heb ik gepoogd mijn energie maar even ietwat anders te kanaliseren... een paar lokale inwoners hebben me geprobeerd op te vrolijken, maar toen het twee reu-en bleek tegen 1 (loopse) teef heb ik zeg maar weggejaagd..
Ik ben dus veel aan de gang geweest met het ondernemingsplan van Tollefsrud, de voorwaarden voor huur van Tollefsrud(samen met Corrie) en met zowel een marketing- als een investeringsplan. Hierdoor ben ik wel weer iets positiever tegen de dingen aan gaan kijken. Ik heb met Helge een gesprek gehad(even een update) en tevens een nieuw gesprek gepland voor woensdag...

Dinsdag 10 januari
Over deze twee dagen niet al te veel te vertellen, met dezelfde dingen bezig geweest als in het weekeinde...
Over het weer niet te klagen; het begint bewolkt maar is later steeds erg mooi... Jammer dat ik vaak binnen ben(werk, norskkurs) maar toch.

Woensdag 11 januari
Een tikkie? Denk het niet! Een doodsklap op mijn bek zal je bedoelen! Ho, wacht even, bij het begin beginnen...
De hele nacht met mijn hoofd over de rand van de wc gehangen... en niet van de drank. Ik was dus de rest van de dag niet op mijn best, ben ook niet naar het werk gegaan. Pijn in m'n kop erbij... het gaat weer fijn.
in de loop van de middag zag ik Helge op het terrein lopen, dus een paar pijnstillers genomen en met hem in gesprek gegaan. Hij had al eerder aangegeven dat er buiten mij nog een persoon was waar hij onderhandelingen mee openhield. Deze was ook al eerder achter financiering aangeweest, maar dat was toen niet gelukt. Als ik zekerheid kan geven over huur, stopt hij met deze potentiele koper(die interesse heeft voor hel Tollefsrud, om er te wonen). Anders is hij ook het bos kwijt en dat wil hij het liefst houden...
Het probleem echter is nu dat deze koper zich weer wat actiever lijkt te roeren en binnenkort met een bod komt; ongetwijfeld een bod wat binnen zijn financiering ligt. Er hangt dus een zwaard van Damocles boven de huur van Tollefsrud... Ik moet nog meer haast maken dan ik tot nu al deed en dat kan ik niet omdat ik van derden afhankelijk ben.
Meer dan ooit wil ik overleggen met Corrie. We hebben een Skype-afspraak voor vanavond, dus daar richt ik me maar op. Voel me onzekerder over Tollefsrud dan in lange tijd, wellicht is het tijd voor de Corrie-optie...
Ik voel me de hele avond gespannen, waardeloos is dat. Zit te wachten tot het half elf is. Als het over half twaalf is, heb ik al geprobeerd contact te maken, ook via de telefoon. Op dat moment ben ik woest, teleurgesteld, verdrietig, voel me in de steek gelaten en meer van die emoties waar ik hier in Norge geen kant mee uit kan omdat ik alleen in dit huis en deze omgeving ben. Natuurlijk zijn het mijn emoties, natuurlijk ontstaan ze vooral omdat ik mezelf loop op te fokken, dat weet ik nu ook wel! Maar op dat moment niet... Ik snap ook dat als je leven in Nederland gewoon doorgaat, je niet inziet dat het hier in een ander perspectief staat. Over het algemeen kan ik daar goed mee uit de voeten, vandaag niet... Teleurstelling kun je het beste delen in je eigen taal, met iemand die je na staat; beide kan ik in Norge niet. De klap galmt nog lang door; voor ik slaap zie ik het 6 uur worden...