Verdachte mannen...



Zondag 20 mei
Na vroeg opgestaan, uitgebreid ontbeten en de auto ingepakt te hebben kwam ik weer op het moeilijkste moment van de reis te staan: Het afscheid van mijn geliefde... Of het nu aan het weer lag of aan de vorm waar we dit keer voor kozen(ik denk het laatste), na Corrie even uit haar slaap te hebben gehaald en op vrij soezerige wijze(van haar kant) en met slechts een lichte emotie afscheid te hebben genomen, begaven Fred en ik ons op de zonnige weg naar Norge, ons zeer bewust van de long way home...
Ook nu voelde ik me in de basis wel vrij triest, maar de gesprekken met Fred zorgden op zijn minst voor een goede afleiding hiervan.
De rit verliep het eerste deel zeer voorspoedig, en ook tussen Bremen en Hamburg kwamen we geen file tegen. Me hierdoor een beetje rijk rekenend werd ik voor Lübeck een paar keer stevig met de neus op de verkeersfeiten gedrukt en uiteindelijk bereikten we rond kwart voor twee, met een klein uur vertraging, de boot naar Rødbyhavn(DK). Vervelend genoeg, maar niet onoverkomelijk, bleek onze rij te lang om al op de boot van 14.15 te passen dus voeren we pas om 14.50 richting de Deense eilanden... En het weer, ook op de boot, bleef onveranderd mooi...

De brug naar Faro

Øresundbroen...

Denemarken; het Scandinavisch debuut van Fred, werd al goed ontvangen door mijn bijrijder , dus dat beloofde nog wat. Na een paar fotosessies bij de Farobrug en de brug naar Zweden(Øresundbro) werden we -nog maar net over de brug- zowaar aangehouden aan de Zweedse grens!!!
De betrokken douaniers(TULL) ontkenden in alle toonaarden dat dit was omdat we buitenlanders(cannabisnederlanders?) waren en dat het noch aan mijn ongeschoren kop noch aan Fred's boeventronie lag dat wij werden aangehouden. Ze deden dit wel vaker(leve Europa???), aldus de betrokkenen nadat niet alleen de auto en alle bagage geheel met een drugsherder was nagezocht, maar ook wijzelf, elk met onze eigen grenswacht, in de gelegenheid werden gesteld om ons onder toezicht geheel te strippen(zelfs onder onze voeten werd gekeken) en daarna ruim een half uur in het zweethok te zitten wachten. Inmiddels waren wij fors vertraagd, maar ach... tis fakaansie!
Terwijl we Zweden onder regelmatig ah- en ooh-geroep van mijn stoel ter rechterzijde van de automobiel doorkruisten, en we Corrie sinds Denemarken al meerdere keren hadden zien rijden(de ene keer vermomd als kleine jonge getinte man met gezin, de andere als oudere grijzende heer, heeeeel knap), leek het de Zweedse politie een goed idee om ons andermaal eruit te pikken bij een controle door politie en -wederom- de douane... Gelukkig konden we hier de vertraging iets beperken, onder meer door met humor aan te geven dat de collega's bij de grens ons al hadden uitgekleed; gelukkig wist ook Fred zich in te houden en de opmerking 'We're finished' niet te beantwoorden met 'finnish? I thougt you were swedish...' Gezien ons karma die dag was dit wellicht niet de beste opmerking geweest met nog 500 km voor de boeg(we stonden nog ruim voor Gøteborg) en het tijdstip van de dag(20.30)...

Drie fasen zonsondergang, v.l.n.r.o: Pretpark in Gøteborg,
E6 ten noorden van Gøteborg en de brug bij Uddevalla...

Vrolijk begaven we ons verder op weg naar Noorwegen, genietend van de mooie zonsondergangen en er tevens vast van overtuigd dat ook daar een welkomstcomite zou klaarstaan. Dat dit, redelijk in het schemerduister inmiddels, niet het geval was bleek meevaller met toch ook weer een teleurstellende component...
Rond middernacht waren we bij de Statoil in Sandvika; maar even met Corrie gebeld... Uiteindelijk waren we kort na 2 uur in de ochtend thuis, op een moment dat het alweer behoorlijk oplichtte boven het Noorden.
Uiteraard als een blok in slaap gevallen...

Maandag 21 mei

Lekker uitgeslapen, met name Fred sliep een gat in de dag... De dag vandaag stond vooral in het teken van rustig beginnen(gisteren toch zo'n 1500 km gereden) en een beetje rondleiden over het 'erf'. We zijn dus bij de rivier geweest, even een slag om de huizen heen en hebben het verder rustig aan gedaan... Het weer is onveranderd zomers...

Dinsdag 22 mei
Ik was half acht wakker, Fred een uur of acht... Ik heb om 13.15 een sollicitatiegesprek op de poliklinikk Otta in het Gudbrandsdal, dus op tijd uit bed om fris en fruitig aan te koemen. Het is volgens de routeplanner drie uur rijden, maar ik ken de weg een beetje en heb geen zin om hier door het prachtige natuurschoon van de Valdresflya te jakkeren! Toch rijden we in een rustig tempo redelijk door, want ook de terugweg loopt hierlangs dus foto's maken lukt straks net zo goed....

Het gesprek loopt goed, de wederzijdse communicatie ook dus ik ben benieuwd! Op de terugweg kiezen we ervoor niet weg 15, maar de tot Vågå hieraan parallel lopende baksidavegen te nemen. Een goed keuze, want deze brengt ons op mooie, fotogenieke plekjes. Niet zo moeilijk, want bijna heel Norge is fotowaardig...

Eenmaal terug op de Valdresflya naar Fagernes staan we even vaak stil als dat we rijden(maar is dit niet altijd zo?) en worden onderstaande foto's bij tientallen geschoten(we eindigen trouwens met de waterval bij Fagernes):

 Donderdag 24 mei

Gisteren gewoon een lekkere, rustige dag gehad; als je net in Norge bent, moet je niet de hele tijd onderweg zijn maar ook de omgeving, de rust echt voelen. Dus een beetje lezen, gitaar spelen(niet ik maar Fred) en zo... ontspannen, zo het hoort. ook nog even met mijn blog bezig geweest; ik heb sinds een paar weken problemen om de foto's er soepel bij te voegen. Misschien dat dit aan de nieuwe layout van blogger ligt...
Vandaag nog even naar school geweest(mijn proeftoets ophalen, deze was grotendeels goed maar moet nog wel even aangescherpt worden), even naar Geir Helge om te kijken of hij nog een opdracht voor me had(misschien volgende week) en even naar de garage om te constateren dat de groene volvo nog niet is verkocht... Dit bleek helaas niet het geval, snik.
Thuisgekomen bleek Fred net terug van zijn fietstochtje langs de Austsidavegen en de E16, aan weerszijden van de Begna-elv(elv is rivier).

De troubadour geniet na zijn korte stonde van verstrooiing van een welverdiend middagmaal en de natuur...

De temperaturen zijn overigens bijna tropisch te noemen; de thermometer in de zon wijst 35 graden aan, terwijl zelfs die achter in de schaduw op 29 staat...
Koud land hoor, dat Noorwegen... Ik zoek de koelte van de schaduw of van het huis op!
Nog even gebeld met het UWV, want waar zij mij vijf weken geleden al toezegden een formulier naar mijn oud-werkgever(Lentis) te sturen, is dat ondanks eerder bellen nog niet binnen. Ze beloven me hierover binnen 24 uur terug te bellen.

Vrijdag 25 mei
We zouden vanochtend vroeg op om een wandeling te maken(vroeg, in verband met de snel stijgende temperatuur), maar Fred mist het wekkersignaal en komt tegen 10 uur beneden. Gevolg is, dat ik lekker vroeg(een uur of half acht)in het de nog mooi witlichte ochtendzon zit te ontbijten en een begin maak met het boek De Stalker, een misdaadthriller. Na een landerige hangdag vervuld van hoge temperaturen, welke zich het best laten ontwijken op schaduwrijke plekken of binnenshuis, heb ik om een uur of zes in de avond het boek uit(De Stalker, een thriller). Mooie tijd om ons bescheiden kostje te koken...
Vanmiddag nog even met Helge gepraat over de periode van de huur van dit huis, hij zou zich nog even beraden... 
En jullie raden het al: daar het UWV mij niet terug belde, heb ik dat zelf maar even gedaan. Men had mij volgens eigen zeggen niet op de Noorse telefoon gebeld(zoals ik uitdrukkelijk had verzocht), maar op mijn Nederlandse mobiel; men had het formulier vandaag verstuurd, en niet via e-mail zoals gisteren toegezegd maar op papier(net als de vorige keer???). Als ik later mijn Nederlandse nummer check, blijkt hier geen gemist gesprek op te staan... jajaja. Ik twijfel of ik ze niet volgens Godfathermodel een paardenkop in het bed zal bezorgen, of wellicht de enige tijd geleden door mij begraven das, die door een ander dier is opgegraven en 100 meter versleept(zie foto hierboven). Het zullen geen mieren geweest zijn...
's Avonds werk ik op mijn blog, ziehier het resultaat...

Autoschade... kan ik er wat aan doen?

Woensdag 16 mei
Vandaag was eigenlijk best een drukke dag... of druk; meer een goedgevulde dag. Lekker vroeg opgestaan, om daarna Corrie's auto even langs de garage te brengen. De rechterruitenwisser bleek gisteren helemaal lam, dus dat klopt niet helemaal. Gelukkig was er bij de garage een 'uutfallerke' dus kon de auto dezelfde dag nog klaar. Even het 'brommerke' mee(bijnaam voor de oude 205 aldaar, hij specialiseert zich in Volvo...) en thuis nog maar even bezig met het afmaken van een sollicitatie.
Al voor twaalven werd gebeld dat de auto klaar was, perfect want ik wilden nog even naar Leeuwarden. Ik rekende echter buiten mijn lot... slechts 150 meter vanaf ons huis zat een kat op de weg, dus ik remde een beetje, even toeteren, nog eens iets bijremmen en weg was de kat. Maar dat niet alleen; de auto achter mij -waarvan de bestuurder achteraf verklaarde dat hij net even naar de geitjes en de lammetjes in het naastgelegen weiland zat te kijken- nam dit niet tijdig waar en ik zag in de achteruitkijkspiegel dat hij pas op het laatste moment afremde voor hij mij de kont kuste. Althans die van de 205...
De schade was vrij aanzienlijk, met name voor zijn hardblauwe Astra waar de koelvloeistof hard uitstroomde. Gelukkig was de garagehouder hier vrij laconiek onder en deze heeft het ook even met de andere chauffeur geregeld. Je make wat met...
Daarna doorgestoomd naar Leeuwarden voor een bezoek aan de Belastingdienst. Het schijnt dat, als je in het buitenland woont en in Nederland iets koopt, je de btw terug kunt krijgen. Dat wilde ik even proberen met mijn bril. Tot nu toe zonder succes, en heb ik het gevoel dat de Belastingdienst zijn eigen spreuk niet waarmaakt(leuker kunnen we het niet maken, gemakkelijker wel...). Na nog een boodschap in Leeuwarden snel naar huis, taart voor Sanne haar verjaardag gehaald en na een bak koffie door naar Walibi, waar ik Sanne en een paar vriendinnetjes ophaalde...
Om 8 uur weer thuis... genoeg gedaan vandaag.

Donderdag 17 mei
Sanne is zaterdag jarig, maar omdat ze bij haar vader is die dag hebben wij het vast hier even gevierd. Het was eigenlijk wel gezellig, er was maar een select groepje maar dat maakt het dan ook wel weer leuk. Terwijl Corrie de kinderen even terugbracht naar Leeuwarden, heb ik me even met het uitzwaaien van de moeders bezig gehouden en met het opruimen van de zooi...
s' Avonds heb ik nog even een paar foto's gemaakt van de velden met zuring om 'ons' huis heen...

Vrijdag 18 mei
Vanochtend heb ik even een kort gesprek gehad met het Sosialmedisinisk Senter in Sandefjord. Er was een mogelijke datum genoemd voor een sollicitatiegesprek op 21 mei, maar na overleg bleek dit hun beter op 4 juni te passen. Op zich prima natuurlijk, al was eerder wel beter in dit geval... Hierdoor hebben we(Fred en ik) wel de mogelijkheid om een dag later te vertrekken, zodat ik ook nog even een avond/dag met Corrie alleen ben, de kinderen gaan immers na het middageten naar hun vader... Na kort overleg met Fred(want hij is in dezen natuurlijk ook belanghebbende) besloten deze ene dag langer te blijven en zondag te vertrekken.

Na een rondje boodschappen in Heerenveen hebben we samen nog even in de tuin gewerkt, lekker ontspannen... Als het geen moeten is vind ik het geloof ik nog leuk ook haha. Ik had Cocky(onze buurvrouw) beloofd even wat jong spul van de kastanjebomen te snoeien. Zo gezegd zo gedaan...

Zaterdag 19 mei

Gewoon lekker een ontspannen dagje samen; uitslapen, samen koffie, even naar de Gordyk en samen eten. Gewoon, even niets moeten... misschien nog een rondje stofzuigen, da's al.
De omgeving van ons huis ligt er weer prachtig bij, de soms romantisch, schilderachtig aandoende plekjes schreeuwen om een foto... iets wat ik dus dan ook van ganser harte doe.

Zo rond een uur of vier begeef ik me naar Heerenveen, waar ik na een paar videobanden te hebben gekocht Fred van het station ophaal. Videobanden kopen blijk echter minder gemakkelijk dan ik dacht, maar bij Blokker blijken ze nog een paar te hebben. Uiteindelijk kun je zeggen dat de terugreis al een beetje is begonnen...
Overigens kom ik er vandaag achter dat er nog een te verwaarlozen voordeel zit aan het feit dat we een dag later vertrekken: We kunnen de Champions League finale nog zien! Ik was er niet voor thuisgebleven, maar blijf nu wel kijken... Bayern verliest doordat Robben een pengel mist...

Haastige spoed... is ook niet alles...

Vrijdag 11 mei
Misschien niet helemaal verstandig, om vroeg op te staan terwijl ik ook vannacht nog moet rijden, maar speciaal voor mij was vanmorgen een schriftelijk proefexamen Norsk 3 gepland dus daar kon ik niet wegblijven. Overigens liep het wel goed, dus heb ik goede hoop op een aanvaardbaar resultaat...
Omdat ik snel klaar was met de toets ben ik direct huiswaarts gegaan; achteraf niet het beste idee, want ik liet mijn telefoon liggen... deze maar snel weer opgehaald, waardoor ik alsnog mooi op tijd kon vertrekken. Als ik zelfs bij Tonsberg(wat ik wel verwachtte) geen verkeersprobleem zou hebben -ze zijn daar met een grootscheeps wegenbouwproject bezig en tijdens de spits loopt dit flink vol- zou ik al om vier uur bij de boot zijn. Zou... dat liep dus aardig anders...
Al tussen Nes en Honefoss bleek de weg gewoon dicht te zijn, van beide kanten, omdat ze met de rotswand bezig waren. Mooi moment, zo op de vrijdagmiddag tegen de weekendspits... Dat was het eerste uur vertraging. Ondertussen kreeg ik een sms van Color Line, dat de boot een half uur eerder zou vertrekken wegens zwaar weer... Plotseling liep ik achter op schema. Er nog even aan getrokken, maar Tonsberg deed wat er van verwacht mocht worden: volstromen.
Ondertussen contact gezocht met Larvik, men zou doorgeven dat ik later was. Ik was vast niet de enige... Uiteindelijk vertrok de boot om ongeveer tien over vijf en kwam ik twintig over aan... Wellicht begrijp je dat er wel de nodige krachttermen door de Zuidnoorse haven vlogen; verschrikt vlogen de beren weg en zochten de vogels hun hol op...
Nu kon ik wel kosteloos een overboeking krijgen van mijn bootticket naar morgenochtend acht uur, hoor; en daar was ik niet de enige in. Er waren verschillende mensen -net als ik laatkomers- die hiervoor kozen. Dwars als ik ben, besloot ik vrij snel hier geen gebruik van te maken. Ik had noch zin op zoek te gaan naar een overnachting, noch had ik veel trek 'even' een retourtje Tollefsrud te rijden. Dus, vooral uit de al eerder genoemde dwarsheid in combinatie met mijn wat ik hier ter plekke maar eufemistisch omschrijf als zijnde temperament, besluit ik via een omweggetje Oslo(want ook de Oslofjordtunnel is dicht) naar Jonkerslan te rijden. 
Overigens kom ik onderweg de nodige verkeersslachtoffers tegen aan de rand van de weg; in Noorwegen en Zweden alleen al twee dassen, een ree en een hertenkalfje. De laatste is slechts 40 cm klein, met een relatief grote, ranke kop met grote oren... Later zouden hier verderop in Europ nog verscheidene vogels, hazen en egels bijkomen.
Bij Goteborg begint de duisternis langzaam in te vallen, het in de stad gelegen pretpark toont zijn weelderig verlichte, bergop gebouwde attracties. Opvallend dat daar waar de Nederlandse pretparken veilig op de ruimte liggen, zowel Goteborg, Oslo als Kopenhagen deze mooi in de stad hebben liggen...  
Gedurende de gehele kustroute  in Zweden, zo'n 500 kilometer lang, rijdt ik met een behoorlijke zijwind die wellicht ook 'mijn' boot op zee teistert en ook op de brug bij Malmo voel ik de wind behoorlijk.

In Duitsland, ongeveer een half uur van de boot bij Puttgarden, komt langzamerhand de zon op en ik bereik het warme Friese bed zo rond acht uur, uiteindelijk met 'slechts' 2,5 uur vertraging.

Zaterdag 12 mei
Corrie was vandaag naar vrijwilligerswerk in Sumar, dus ik besloot na 5 uur slapen maar even naar Leeuwarden te gaan; kopje koffie bij mijn moeke en daarna even naar Fred. Hij zal vandaag zeggen of hij meegaat naar Norge volgende week. Overigens ga ik er van uit dat hij gewoon meegaat, en dat blijkt inderdaad het geval...
Het is alleen een beetje sneu, want hij moet hiervoor een spoedbehandeling van zijn paspoortaanvraag doen: dat kost dus 48 euro extra!!! Geldklopperij... Ook blijkt het leges nog niet zo lang geleden verhoogd; zul je net zien.
Nog even wat praktische zaken doorgenomen, daarna maar weer huiswaarts gegaan. Corrie was uiteraard alweer een tijdje thuis, dus samen van een relaxt avondje genoten.

Maandag 14 mei
Gisteren een beetje een luierdag; lekker uitslapen, ontbijten en 's middags -terwijl Corrie met de kinderen naar Leeuwarden ging- mijn blog bijgewerkt, afgewisseld met even in de zon zitten en luisteren naar het voetbal op Langs de Lijn...
Vandaag echter me met wat meer serieuze zaken bezig gehouden; om 11 uur had ik een gesprek met mijn vorige baas in verband met de terugkeer naar de IZZ... Ook al is de afspraak nu gemaakt dat ik 15 juni de nachtdienst in kan gaan(of in ieder geval rond die tijd), ik blijf zitten met een erg ambivalent gevoel. Het is een prettig gevoel dat de deur zo voor me open staat en ook even later op kantoor wordt ik weer aangenaam onthaald door mijn ex-collega's van Gesloten en Open Eikenstein...

Weet 't effe niet meer...

Het tegenstrijdige is echter dat ik helemaal niet terug WIL, dat het een rationele beslissing is, gestoeld op financiële overwegingen maar in het geheel niet ondersteund door mijn gevoel. Ik had deze achterdeur eigenlijk slechts willen gebruiken in het geval van heimwee naar Nederland, als ik niet kon aarden in Noorwegen. Eerlijk gezegd is het tegendeel waar; ik mis Noorwegen als ik in Nederland ben... De twijfel zet me voor een dilemma, wat tevens wordt gevoed door een stuk loyaliteit. Het afspraak is afspraak idee... Pfffff, komt tijd, hoop ik ook dat er raad komt...
Gelukkig kan ik hierover goed mijn ei kwijt bij Corrie, waardoor het niet zozeer tot malen komt maar ongetwijfeld me nog wel een tijdje bezighoudt.

Dinsdag 15 mei
De dag verloopt -misschien onbewust bewust- lekker rustig; beetje solliciteren, stofzuigen, boodschappen doen en koken...
En natuurlijk nadenken over mijn dilemma...

Mijn licht in de duisternis

Zondag 6 mei
Gisteren waren Corrie en ik 80 maanden bij elkaar; dat hebben we op gepaste wijze 'gevierd', met een grandioos mislukte, maar desondanks niet minder wonderschone wandeling... die we overigens zonder deze viering ook hadden gemaakt en dan was hij ook op zulke fijne wijze mislukt geweest... Mislukt, omdat we de juiste route niet konden vinden; grandioos, omdat dit ons naar hele mooie onbekende plaatsen bracht...
Toen we vanochtend opstonden, was het weer wederom stralend als de laatste dagen(behalve vrijdag). We besloten al vroeg een wandeling te doen, die nog meer 'om de hoek' was dan die van gisteren, 13 km met de auto en vervolgens de beklimming van 2 uur naar de Kvervilljuvet, welke zich bijna doorlopend langs een waterval kronkelde met als eindpunt een prachtige kloof. Zelfs de terugreis, ook al was deze grotendeels langs dezelfde route(op de heenreis een dwarse beek elders overgestoken, waardoor onze voeten droog bleven), was adembenemend... Maar laat de foto's het verhaal doen:

Eenmaal terug de laatste drie kwartier van het voetballen gehoord via Langs de Lijn(leve de multimedia). Feijenoord bleef tweede, mooi...
's Avonds nog een ommetje met de auto gemaakt, langs de Randsfjord... Het nadeel van Noorwegen is, dat je bij een eindje rijden zo 150 kilometer verder bent, tenminste als je een voor jou nog onbekende route wilt rijden. In deze tocht van 180 kilometer(een ommetje...) zagen we een geel huisje te koop staan, dus dachten we even te gaan kijken.
Zo gezegd... Het huisje zag er verlaten uit, rolgordijnen naar beneden, het pad al lang niet bereden en er stond geen auto. Dus wij lopen er even omheen, Corrie voelt nog even aan de voordeur of deze open is, maar deze bleek op slot. We lopen even om het huis heen, kijken door het raam(handen naast de ogen tegen de ruit), staat er plotseling een man in de kamer!!! Dit blijkt de Franse eigenaar, welke na het rammelen aan de deur naar de voordeur was gelopen en net als wij de schrik van zijn leven had dat er mensen buiten stonden die ongegeneerd naar binnen stonden te gluren! Na ons te hebben uitgeput in excuses(in het Noors, Engels en Frans) begaven we ons schaterlachend op weg naar huis, maar niet nadat we nog een mooie stukje langs Leirskogen te hebben gereden...

Maandag 7 mei
Vandaag zijn we de dag lekker rustig begonnen; Corrie was met een kop koffie en een boek naar de rivier gelopen om in alle rust te genieten van de volop en in al zijn glorie aanwezige ochtendzon, terwijl ik mij overgaf aan het maken van achterstallig huiswerk en het lezen van een Noors boek...
Na de overigens late lunch hebben we -net als gisteren, echter toen was het al bijna half zes- het besluit genomen om nog even bij een ander huisje in de buurt van de Randsfjord te kijken. Het huisje -waar overigens wel wat aan moet gebeuren- staat op een kavel van naar ik meen 5 hectare en kost 50.000 euro. Het is niet echt serieus kijken, maar vooral hobbykijken... voor de leuk.
Na deze 'umvisning' een ietwat meer ongebruikelijke terugweg geprobeerd te nemen, via Lomsjoen(het Lommeer). De hoop was, dat we niet weer terug hoefden naar de weg die we al hadden gereden; we zijn er niet achter gekomen of dit kon. Spijtig genoeg werden we op zijn Nedernoors afgestraft, want terwijl de zon scheen en de temperatuur rond de 12 graden was, werden we teruggestuurd door de natuur; gedurende enkele honderden meters bleek er op het weggetje nog een dik pak sneeuw te liggen. Gezien de plaats(midden op een berg) de greppels en de zomerbanden hebben we maar voor alle zekerheid de keuze gemaakt weer op onze schreden terug te keren... helaas. In de zomer nog maar eens proberen!
Laat gegeten, maar what's new...

Dinsdag 8 mei
Ik moest voor het eerst deze week vroeg op: weer naar school, want ik moet me wel voorbereiden op het examen norskkurs 3 op 30 mei... het is vandaag norsk frigjøringsdag(Bevrijdingsdag Tweede Wereldoorlog) en uiteraard wordt hier de nodige aandacht aan besteed door onze Noorse leraar, een jonge, beetje bijzondere, enigszins chauvinistische maar wel aardige man, welke een paar keer herhaald dat het belangrijkste symbool van de bevrijding een foto is waarin een Duitse soldaat het wapen overgeeft aan een Noorse soldaat... Volgens hem HET symbool, maar ik vind het nergens...
Na school nog even naar Leira geweest. Valdres Bilberging, waar ik de vertaling voor maakte, heeft misschien nog een opdracht. Blijkbaar waren ze tevreden... Geir Helge was er echter niet en komt pas volgende week retour. Dus maar even naar het Skattekontor(belastingkantoor) gegaan om wat na te vragen hoe het belastingtechnisch zit als je een paar maanden in het buitenland werkt. Hier niet echt goed antwoord op heeft gekregen. 
Terug op Tollefsrud even snel gegeten, want Corrie wilde nog even weg om de wandeling, die we zaterdag niet hebben gelopen, alsnog af te leggen voor ze weer weg gaat. Ach, en ik sjouw dan wel weer mee... tegen mijn zin natuurlijk, want zo ben ik...

Het weer was wat meer bewolkt dan de voorgaande dagen(althans 's middags), maar dat was niet de reden dat het weer mislukte; het laatste stuk, dwars door de wildernis, liet geen pad zien, was niet aangegeven en op veel plaatsen ook nog besneeuwd. Daardoor is het dus mogelijk, dat tekens welke op een steen staan niet zichtbaar zijn. Onverrichter zake -hoewel- weer terug naar de auto en huiswaarts. Nog iets wat in de zomer weer over moet haha!!! Gelukkig is dat geen straf...

Woensdag 9 mei
De terugreis van Corrie is aanstaande, maar niet voor we nog naar Austbygda zijn gereden om even te kijken naar de mogelijkheden van een hotel aldaar voor overnachtingen, bruiloften en partijen. Helaas is de huur hoog en ook al is de benedenverdieping nog niet lang geleden helemaal gerenoveerd, de eerste etage behoeft veel aanpassing en renovatie voor het geschikt is voor overnachting... Maar wel leuk om even te bekijken.
Het weer heeft zich vandaag naadloos aangepast aan het vertrek van Corrie; het is bewolkt, regent zelfs zo nu en dan...
Om acht uur zijn we bij het vliegveld; het afscheid valt me minder moeilijk dan anders. ver een paar dagen ben ik alweer in Nederland, dus dat zal wel meespelen.
De terugweg is het donker, maar opvallend genoeg is het tegen 11 uur bij Bjonvika plotseling weer aan het oplichten onder de wolken waardoor een oranje weerschijn zich spiegelt in het rimpelloze meer. De foto doet echter niet goed recht aan het prachtige droombeeld, mede door de bewegingsonscherpte(lange sluitertijd, geen statief). Toch maar even op de 'gevoelige plaat' vastgelegd.
Ook als ik kort na half twaalf de auto thuis parkeer, is er nog steeds een flauw licht boven de bergen zichtbaar, wat normaal bij een heldere lucht midden in de nacht een schemerig gevoel geeft rond mijn huis... net als de vorige lijdt ook deze foto onmiskenbaar aan de door mijn eigen hand veroorzaakte bewegingsonscherpte...

Donderdag 10 mei
Ik heb besloten vandaag niet naar school te gaan: ook morgen moet ik al naar Bagn, om een proeftoets te maken. Ik richt me dus vooral op een beetje schoonmaken en bedden verschonen en opmaken(omdat naar alle waarschijnlijkheid Fred, een vriend van me uit Leeuwarden, met me mee terug rijdt naar Norge) en ik schrijf maar liefst zeven sollicitatiebrieven... Een klus waar ik bijna acht uur mee bezig ben met stijve schouders tot gevolg.
Mede daardoor ga ik pas om half drie naar bed...