Na vroeg opgestaan, uitgebreid ontbeten en de auto ingepakt te hebben kwam ik weer op het moeilijkste moment van de reis te staan: Het afscheid van mijn geliefde... Of het nu aan het weer lag of aan de vorm waar we dit keer voor kozen(ik denk het laatste), na Corrie even uit haar slaap te hebben gehaald en op vrij soezerige wijze(van haar kant) en met slechts een lichte emotie afscheid te hebben genomen, begaven Fred en ik ons op de zonnige weg naar Norge, ons zeer bewust van de long way home...
Ook nu voelde ik me in de basis wel vrij triest, maar de gesprekken met Fred zorgden op zijn minst voor een goede afleiding hiervan.
De rit verliep het eerste deel zeer voorspoedig, en ook tussen Bremen en Hamburg kwamen we geen file tegen. Me hierdoor een beetje rijk rekenend werd ik voor Lübeck een paar keer stevig met de neus op de verkeersfeiten gedrukt en uiteindelijk bereikten we rond kwart voor twee, met een klein uur vertraging, de boot naar Rødbyhavn(DK). Vervelend genoeg, maar niet onoverkomelijk, bleek onze rij te lang om al op de boot van 14.15 te passen dus voeren we pas om 14.50 richting de Deense eilanden... En het weer, ook op de boot, bleef onveranderd mooi... |
| De brug naar Faro |
 |
| Øresundbroen... |
Denemarken; het Scandinavisch debuut van Fred, werd al goed ontvangen door mijn bijrijder , dus dat beloofde nog wat. Na een paar fotosessies bij de Farobrug en de brug naar Zweden(Øresundbro) werden we -nog maar net over de brug- zowaar aangehouden aan de Zweedse grens!!!
De betrokken douaniers(TULL) ontkenden in alle toonaarden dat dit was omdat we buitenlanders(cannabisnederlanders?) waren en dat het noch aan mijn ongeschoren kop noch aan Fred's boeventronie lag dat wij werden aangehouden. Ze deden dit wel vaker(leve Europa???), aldus de betrokkenen nadat niet alleen de auto en alle bagage geheel met een drugsherder was nagezocht, maar ook wijzelf, elk met onze eigen grenswacht, in de gelegenheid werden gesteld om ons onder toezicht geheel te strippen(zelfs onder onze voeten werd gekeken) en daarna ruim een half uur in het zweethok te zitten wachten. Inmiddels waren wij fors vertraagd, maar ach... tis fakaansie!
Terwijl we Zweden onder regelmatig ah- en ooh-geroep van mijn stoel ter rechterzijde van de automobiel doorkruisten, en we Corrie sinds Denemarken al meerdere keren hadden zien rijden(de ene keer vermomd als kleine jonge getinte man met gezin, de andere als oudere grijzende heer, heeeeel knap), leek het de Zweedse politie een goed idee om ons andermaal eruit te pikken bij een controle door politie en -wederom- de douane... Gelukkig konden we hier de vertraging iets beperken, onder meer door met humor aan te geven dat de collega's bij de grens ons al hadden uitgekleed; gelukkig wist ook Fred zich in te houden en de opmerking 'We're finished' niet te beantwoorden met 'finnish? I thougt you were swedish...' Gezien ons karma die dag was dit wellicht niet de beste opmerking geweest met nog 500 km voor de boeg(we stonden nog ruim voor Gøteborg) en het tijdstip van de dag(20.30)...
Drie fasen zonsondergang, v.l.n.r.o: Pretpark in Gøteborg,
E6 ten noorden van Gøteborg en de brug bij Uddevalla...
Vrolijk begaven we ons verder op weg naar Noorwegen, genietend van de mooie zonsondergangen en er tevens vast van overtuigd dat ook daar een welkomstcomite zou klaarstaan. Dat dit, redelijk in het schemerduister inmiddels, niet het geval was bleek meevaller met toch ook weer een teleurstellende component...
Rond middernacht waren we bij de Statoil in Sandvika; maar even met Corrie gebeld... Uiteindelijk waren we kort na 2 uur in de ochtend thuis, op een moment dat het alweer behoorlijk oplichtte boven het Noorden.
Uiteraard als een blok in slaap gevallen...
Maandag 21 mei
Lekker uitgeslapen, met name Fred sliep een gat in de dag... De dag vandaag stond vooral in het teken van rustig beginnen(gisteren toch zo'n 1500 km gereden) en een beetje rondleiden over het 'erf'. We zijn dus bij de rivier geweest, even een slag om de huizen heen en hebben het verder rustig aan gedaan... Het weer is onveranderd zomers...Dinsdag 22 mei
Ik was half acht wakker, Fred een uur of acht... Ik heb om 13.15 een sollicitatiegesprek op de poliklinikk Otta in het Gudbrandsdal, dus op tijd uit bed om fris en fruitig aan te koemen. Het is volgens de routeplanner drie uur rijden, maar ik ken de weg een beetje en heb geen zin om hier door het prachtige natuurschoon van de Valdresflya te jakkeren! Toch rijden we in een rustig tempo redelijk door, want ook de terugweg loopt hierlangs dus foto's maken lukt straks net zo goed....
Het gesprek loopt goed, de wederzijdse communicatie ook dus ik ben benieuwd! Op de terugweg kiezen we ervoor niet weg 15, maar de tot Vågå hieraan parallel lopende baksidavegen te nemen. Een goed keuze, want deze brengt ons op mooie, fotogenieke plekjes. Niet zo moeilijk, want bijna heel Norge is fotowaardig...
Donderdag 24 mei
Vandaag nog even naar school geweest(mijn proeftoets ophalen, deze was grotendeels goed maar moet nog wel even aangescherpt worden), even naar Geir Helge om te kijken of hij nog een opdracht voor me had(misschien volgende week) en even naar de garage om te constateren dat de groene volvo nog niet is verkocht... Dit bleek helaas niet het geval, snik.
Thuisgekomen bleek Fred net terug van zijn fietstochtje langs de Austsidavegen en de E16, aan weerszijden van de Begna-elv(elv is rivier).
De troubadour geniet na zijn korte stonde van verstrooiing van een welverdiend middagmaal en de natuur...
De temperaturen zijn overigens bijna tropisch te noemen; de thermometer in de zon wijst 35 graden aan, terwijl zelfs die achter in de schaduw op 29 staat...
Koud land hoor, dat Noorwegen... Ik zoek de koelte van de schaduw of van het huis op!
Nog even gebeld met het UWV, want waar zij mij vijf weken geleden al toezegden een formulier naar mijn oud-werkgever(Lentis) te sturen, is dat ondanks eerder bellen nog niet binnen. Ze beloven me hierover binnen 24 uur terug te bellen.
Vrijdag 25 mei
We zouden vanochtend vroeg op om een wandeling te maken(vroeg, in verband met de snel stijgende temperatuur), maar Fred mist het wekkersignaal en komt tegen 10 uur beneden. Gevolg is, dat ik lekker vroeg(een uur of half acht)in het de nog mooi witlichte ochtendzon zit te ontbijten en een begin maak met het boek De Stalker, een misdaadthriller. Na een landerige hangdag vervuld van hoge temperaturen, welke zich het best laten ontwijken op schaduwrijke plekken of binnenshuis, heb ik om een uur of zes in de avond het boek uit(De Stalker, een thriller). Mooie tijd om ons bescheiden kostje te koken...Vanmiddag nog even met Helge gepraat over de periode van de huur van dit huis, hij zou zich nog even beraden...
En jullie raden het al: daar het UWV mij niet terug belde, heb ik dat zelf maar even gedaan. Men had mij volgens eigen zeggen niet op de Noorse telefoon gebeld(zoals ik uitdrukkelijk had verzocht), maar op mijn Nederlandse mobiel; men had het formulier vandaag verstuurd, en niet via e-mail zoals gisteren toegezegd maar op papier(net als de vorige keer???). Als ik later mijn Nederlandse nummer check, blijkt hier geen gemist gesprek op te staan... jajaja. Ik twijfel of ik ze niet volgens Godfathermodel een paardenkop in het bed zal bezorgen, of wellicht de enige tijd geleden door mij begraven das, die door een ander dier is opgegraven en 100 meter versleept(zie foto hierboven). Het zullen geen mieren geweest zijn...'s Avonds werk ik op mijn blog, ziehier het resultaat...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten