Mijn licht in de duisternis

Zondag 6 mei
Gisteren waren Corrie en ik 80 maanden bij elkaar; dat hebben we op gepaste wijze 'gevierd', met een grandioos mislukte, maar desondanks niet minder wonderschone wandeling... die we overigens zonder deze viering ook hadden gemaakt en dan was hij ook op zulke fijne wijze mislukt geweest... Mislukt, omdat we de juiste route niet konden vinden; grandioos, omdat dit ons naar hele mooie onbekende plaatsen bracht...
Toen we vanochtend opstonden, was het weer wederom stralend als de laatste dagen(behalve vrijdag). We besloten al vroeg een wandeling te doen, die nog meer 'om de hoek' was dan die van gisteren, 13 km met de auto en vervolgens de beklimming van 2 uur naar de Kvervilljuvet, welke zich bijna doorlopend langs een waterval kronkelde met als eindpunt een prachtige kloof. Zelfs de terugreis, ook al was deze grotendeels langs dezelfde route(op de heenreis een dwarse beek elders overgestoken, waardoor onze voeten droog bleven), was adembenemend... Maar laat de foto's het verhaal doen:

Eenmaal terug de laatste drie kwartier van het voetballen gehoord via Langs de Lijn(leve de multimedia). Feijenoord bleef tweede, mooi...
's Avonds nog een ommetje met de auto gemaakt, langs de Randsfjord... Het nadeel van Noorwegen is, dat je bij een eindje rijden zo 150 kilometer verder bent, tenminste als je een voor jou nog onbekende route wilt rijden. In deze tocht van 180 kilometer(een ommetje...) zagen we een geel huisje te koop staan, dus dachten we even te gaan kijken.
Zo gezegd... Het huisje zag er verlaten uit, rolgordijnen naar beneden, het pad al lang niet bereden en er stond geen auto. Dus wij lopen er even omheen, Corrie voelt nog even aan de voordeur of deze open is, maar deze bleek op slot. We lopen even om het huis heen, kijken door het raam(handen naast de ogen tegen de ruit), staat er plotseling een man in de kamer!!! Dit blijkt de Franse eigenaar, welke na het rammelen aan de deur naar de voordeur was gelopen en net als wij de schrik van zijn leven had dat er mensen buiten stonden die ongegeneerd naar binnen stonden te gluren! Na ons te hebben uitgeput in excuses(in het Noors, Engels en Frans) begaven we ons schaterlachend op weg naar huis, maar niet nadat we nog een mooie stukje langs Leirskogen te hebben gereden...

Maandag 7 mei
Vandaag zijn we de dag lekker rustig begonnen; Corrie was met een kop koffie en een boek naar de rivier gelopen om in alle rust te genieten van de volop en in al zijn glorie aanwezige ochtendzon, terwijl ik mij overgaf aan het maken van achterstallig huiswerk en het lezen van een Noors boek...
Na de overigens late lunch hebben we -net als gisteren, echter toen was het al bijna half zes- het besluit genomen om nog even bij een ander huisje in de buurt van de Randsfjord te kijken. Het huisje -waar overigens wel wat aan moet gebeuren- staat op een kavel van naar ik meen 5 hectare en kost 50.000 euro. Het is niet echt serieus kijken, maar vooral hobbykijken... voor de leuk.
Na deze 'umvisning' een ietwat meer ongebruikelijke terugweg geprobeerd te nemen, via Lomsjoen(het Lommeer). De hoop was, dat we niet weer terug hoefden naar de weg die we al hadden gereden; we zijn er niet achter gekomen of dit kon. Spijtig genoeg werden we op zijn Nedernoors afgestraft, want terwijl de zon scheen en de temperatuur rond de 12 graden was, werden we teruggestuurd door de natuur; gedurende enkele honderden meters bleek er op het weggetje nog een dik pak sneeuw te liggen. Gezien de plaats(midden op een berg) de greppels en de zomerbanden hebben we maar voor alle zekerheid de keuze gemaakt weer op onze schreden terug te keren... helaas. In de zomer nog maar eens proberen!
Laat gegeten, maar what's new...

Dinsdag 8 mei
Ik moest voor het eerst deze week vroeg op: weer naar school, want ik moet me wel voorbereiden op het examen norskkurs 3 op 30 mei... het is vandaag norsk frigjøringsdag(Bevrijdingsdag Tweede Wereldoorlog) en uiteraard wordt hier de nodige aandacht aan besteed door onze Noorse leraar, een jonge, beetje bijzondere, enigszins chauvinistische maar wel aardige man, welke een paar keer herhaald dat het belangrijkste symbool van de bevrijding een foto is waarin een Duitse soldaat het wapen overgeeft aan een Noorse soldaat... Volgens hem HET symbool, maar ik vind het nergens...
Na school nog even naar Leira geweest. Valdres Bilberging, waar ik de vertaling voor maakte, heeft misschien nog een opdracht. Blijkbaar waren ze tevreden... Geir Helge was er echter niet en komt pas volgende week retour. Dus maar even naar het Skattekontor(belastingkantoor) gegaan om wat na te vragen hoe het belastingtechnisch zit als je een paar maanden in het buitenland werkt. Hier niet echt goed antwoord op heeft gekregen. 
Terug op Tollefsrud even snel gegeten, want Corrie wilde nog even weg om de wandeling, die we zaterdag niet hebben gelopen, alsnog af te leggen voor ze weer weg gaat. Ach, en ik sjouw dan wel weer mee... tegen mijn zin natuurlijk, want zo ben ik...

Het weer was wat meer bewolkt dan de voorgaande dagen(althans 's middags), maar dat was niet de reden dat het weer mislukte; het laatste stuk, dwars door de wildernis, liet geen pad zien, was niet aangegeven en op veel plaatsen ook nog besneeuwd. Daardoor is het dus mogelijk, dat tekens welke op een steen staan niet zichtbaar zijn. Onverrichter zake -hoewel- weer terug naar de auto en huiswaarts. Nog iets wat in de zomer weer over moet haha!!! Gelukkig is dat geen straf...

Woensdag 9 mei
De terugreis van Corrie is aanstaande, maar niet voor we nog naar Austbygda zijn gereden om even te kijken naar de mogelijkheden van een hotel aldaar voor overnachtingen, bruiloften en partijen. Helaas is de huur hoog en ook al is de benedenverdieping nog niet lang geleden helemaal gerenoveerd, de eerste etage behoeft veel aanpassing en renovatie voor het geschikt is voor overnachting... Maar wel leuk om even te bekijken.
Het weer heeft zich vandaag naadloos aangepast aan het vertrek van Corrie; het is bewolkt, regent zelfs zo nu en dan...
Om acht uur zijn we bij het vliegveld; het afscheid valt me minder moeilijk dan anders. ver een paar dagen ben ik alweer in Nederland, dus dat zal wel meespelen.
De terugweg is het donker, maar opvallend genoeg is het tegen 11 uur bij Bjonvika plotseling weer aan het oplichten onder de wolken waardoor een oranje weerschijn zich spiegelt in het rimpelloze meer. De foto doet echter niet goed recht aan het prachtige droombeeld, mede door de bewegingsonscherpte(lange sluitertijd, geen statief). Toch maar even op de 'gevoelige plaat' vastgelegd.
Ook als ik kort na half twaalf de auto thuis parkeer, is er nog steeds een flauw licht boven de bergen zichtbaar, wat normaal bij een heldere lucht midden in de nacht een schemerig gevoel geeft rond mijn huis... net als de vorige lijdt ook deze foto onmiskenbaar aan de door mijn eigen hand veroorzaakte bewegingsonscherpte...

Donderdag 10 mei
Ik heb besloten vandaag niet naar school te gaan: ook morgen moet ik al naar Bagn, om een proeftoets te maken. Ik richt me dus vooral op een beetje schoonmaken en bedden verschonen en opmaken(omdat naar alle waarschijnlijkheid Fred, een vriend van me uit Leeuwarden, met me mee terug rijdt naar Norge) en ik schrijf maar liefst zeven sollicitatiebrieven... Een klus waar ik bijna acht uur mee bezig ben met stijve schouders tot gevolg.
Mede daardoor ga ik pas om half drie naar bed...