Buiten een paar kleine dingetjes, zoals het doen van een paar boodschappen, hebben we gisteren niet echt heel veel gedaan. Misschien met onbewust de gedachte in het achterhoofd dat, wat je niet doet, ook niet fout kan gaan... Als je de eerdere berichten van dit jaar hebt gelezen weet je ongetwijfeld wat ik hiermee bedoel. Corrie was druk bezig met haar opleiding, en ik ben met mijn stripboeken bezig geweest.
Vandaag zette dat zich rustig voort, met dat verschil dat de koper van de auto langskwam... Uiteindelijk bedong deze op grond van een paar duidelijk aanwijsbare gebreken en het ontbreken van een recente APK-goedkeuring een nog lagere prijs; het kostte ons erg veel moeite om hiermee akkoord te gaan maar je moet wat... Slechts een fractie rijker en een illusie armer gaf dit toch enige rust. De auto vertrok blinkend met de nieuwe eigenaar...maandag 7 januari
Zoals zo vaak als ik in Leeuwarden ben, heb ik vandaag een tour de Leeuwarden; er staan diverse familiebezoekjes en -boodschapjes op het programma. Dit begint al in de ochtend bij mijn oude moeke, waar ik na de koffie zelfs nog even blijf eten(tussendoor wel even naar de Makro geweest). Vervolgens ga ik naar de ANWB, als tussenpost voor mijn bezoekjes aan Dennis(ik zou zijn tafelpoten nog monteren) en zijn bijna-buurman Edwin(die een aantal spullen had geleend voor zijn verjaardag). Vervolgens haal ik een paar stoelen op bij Jildou, welke ik via Corrie bij haar collega Peter heb gekocht om in Norge te gebruiken. Mooi design stoeltje...
Vervolgens spring ik in het diepe en bezoek onverwacht zoon Jelle in zijn nieuwe appartementje; hij zoekt uit zichzelf nooit contact dus doe ik het maar weer...
Uiteindelijk ben ik net te laat terug voor het eten, of net op tijd; Corrie en Sanne zijn al begonnen, maar het eten is nog warm.
woensdag 9 januari
Gisteren heb ik vooral wat boodschappen gedaan om mee te nemen naar Noorwegen. Ik reis voor het eerst terug met SAS, maar mag daarbij gratis een koffer meenemen van 23 kilo... Volladen dus maar. Ryanair prijst zichzelf een beetje uit de markt; niet alleen is het boeken naar Bremen op dit moment niet mogelijk doordat de site geen toegang verleent, maar ook de aanwijzing dat piloten onder druk worden gezet en onderbetaald zijn motiveert me niet echt... Ik kies daarom dus nu sneller voor de iets duurdere Norwegian en SAS, waarbij de laatste voor de terugweg de voorkeur geniet in verband met het eerder genoemde bagageverhaal.Corrie brengt me weg; het afscheid op het vliegveld is weer hartverscheurend, zoals wel vaker, vooral als we langere tijd in harmonie samen zijn geweest. En laat dit nu precies het geval zijn... De gratis voorzieningen -krant en koffie- doen aan het afscheid niets af...
Als ik via een treinreis waarbij ik(door schier onwetendheid en tijdsdruk) de boemel neem in plaats van de intercity bij Jaap en Renate een kop koffie 'for the road' en de auto ophaal, begeef ik me rond 23.00 uur huiswaarts. Nadat ik eerst al omgeleid wordt tussen Drammen en Hokksund, wordt ik in Kongsberg aangehouden door de politie. Dit blijkt niet te zijn omdat mijn linkerremlicht het niet doet, noch omdat mijn rechterdimlicht voorzijde het een tijdje geleden begaf; dit is een soort Noorse ziekte waar vele auto's aan blijken te lijden. De uitermate vriendelijke, geïnteresseerde en voorkomende juut is alleen maar geïnteresseerd in mijn beweegredenen om zo laat nog op pad te zijn; overigens neemt hij vlot genoegen met mijn naar waarheid afgelegde verklaring, waarna ik mij wederom huiswaarts begeef.Na het parkeren van de auto wandel ik huiswaarts door de heldere, door de weerschijn van de maan verlichte nacht en constateer dat het laagje sneeuw(ongeveer 5 centimeter) welke vannacht is gevallen voldoende was om veilig over de ijslaag te lopen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten