Ik moet eerlijk zeggen dat ik de afgelopen dagen niet veel bijzonders heb gedaan; De dagen stonden vooral in het teken van lekker ontspannen samenzijn bij mijn geliefde... en dat is ook wat waard nietwaar? De enige irritatie kwam voort uit een bezoek aan mijn moeder, die bij vlagen haar vergeetachtigheid koppelt aan haar eigenwijsheid; ik moet dit vaker over mijn kant laten gaan, maar zaterdag lukte dat niet geheel en al...
Lag er vlak na mijn aankomst nog ijs -met de daaraan verbonden ijspret- in de sloten en sneeuw op de velden, in de afgelopen nacht echter trad met reuzenschreden de dooi in. Niet alleen stegen de temperaturen fors, dit ging gepaard met enorme en langdurige regenbuien, waardoor zondagochtend eigenlijk alle sneeuw was verdwenen! Niet als sneeuw voor de zon dit keer...
Overigens heb ik ervoor gekozen om op de enige dag die voor mij mogelijk was GEEN tocht te schaatsen... Absurd genoeg waren tochten in de regio door bezoek vanuit de het hele land niet alleen overbezet(duizenden mensen met kinderen op smalle slootjes dus geen echte schaatsmogelijkheid), deze overbevolking zorgde ook voor enorme verkeersproblemen... Vervelend, want ik ben wel een liefhebber... maandag 28 januari
Overdag even mijn tas ingepakt, waarbij de vorige week ingekochte boodschappen een prominente plaats innemen. De rit naar Amsterdam gaat voortvarend, waardoor we bij IKEA Amsterdam een gratis kop koffie halen... Op dat moment zien we de weg aan de overkant dicht stromen en hopen dat deze tijdens Corrie's terugweg weer beter begaanbaar is; een hoop die uiteindelijk overigens ijdel blijkt te zijn... Het afscheid van elkaar verloopt gelukkig iets gemakkelijker dan dat van vorige keer, wat niet inhoud dat ik me tijdens de vlucht en de volgende dag nog wat triestig voel.
De vlucht verloopt soepel, en terwijl ik even voor 21.00 uur op vliegveld Gardermoen nog op mijn bagage wacht krijg ik een sms van Corrie dat ze bijna thuis is, ze heeft helaas lang in de file moeten staan.
De ophaaldienst van Dalen Parkering, die mij ook heeft weggebracht, is binnen 10 minuten ter plaatse en een handvol minuten later sta ik bij mijn auto...
Perfect...? Nee, dus! De voorspoed is niet wat het lijkt, want mijn auto wil niet starten... Uiteindelijk via de ANWB(hier ben ik per ongeluk nog lid van, dus het is mooi dat zij dit verder coördineren) de Noorse 'wegenwacht' ingeschakeld, deze is na ongeveer anderhalf uur ter plekke. Het is dan al weer na elf uur... Gelukkig kan ik wachten in de uitermate gezellige en sfeervolle wachtruimte, waar de spreekwoordelijke Noorse gezelligheid en gastvrijheid vanaf druipt(lees deze zin met een cynische ondertoon). Een kop koffie kan er nog niet eens af, en mijn telefoon is ook nog bijna leeg...
Als Falck Bilberging arriveert blijkt ook deze het -naar het schijnt vocht-probleem niet te kunnen oplossen, hij brengt de auto naar Gardermoen Bilservice; jammer want de auto leek een paar keer bijna aan te slaan...
Het is inmiddels ruim na middernacht, en ik regel maar een overnachting in het Gardermoen Airport Hotel. Ik ben erg druk in mijn hoofd, kan in het geheel niet slapen, al moet dit uiteindelijk wel gelukt zijn na de laatste keer dat ik op de wekker keek(zo rond 04.00 uur).
dinsdag 29 januari
Ik ben relatief vroeg opgestaan; om half negen heb ik met de garage gebeld. Deze was echter nog niet met de auto begonnen waren nog niet met auto begonnen. Ze zouden hier snel mee beginnen en mij vervolgens bellen als de auto gereed was; ook de ANWB had toegezegd een vinger aan de pols te houden en mij de volgende ochtend te bellen.
Inmiddels is het half elf geweest en ik heb nog geen telefoon gehad; ontbeten heb ik overigens wel! Zat bij de prijs in, dus wat moet je, haha. Buiten woedt een behoorlijke sneeuwbui... Nu maar hopen dat de auto straks 'gewoon' rijdt... want ik moet wel werken vandaag! Ook ANWB belt niet terug ondanks toezeggingen, dus ik besluit dit zelf maar ter hand te nemen. De auto blijkt al een uurtje klaar, maar omdat de ANWB wel met hun heeft gebeld maar niet met mij ben ik niet op de hoogte... Als ik later Oslo weer ruimschoots(na meer dan een uur rijden) voorbij ben, meld de ANWB dat de auto klaar is... Goed hoor!
ik rijd niet meer naar huis, maar direct door naar het werk, waar ik iets over half drie een kop welverdiende koffie inschenk!
Ook in Norge heeft het in het weekeinde gedooid; de gevolgen daarvan voor mijn persoontje worden mij eerst in de avond geheel duidelijk; de laatste kilometer van de Liagrendvegen is veranderd in een ware ijsvlakte, waardoor ik halsbrekende toeren moet uithalen om veilig en zonder vallen thuis te komen!!! Maar het lukt, met dank aan de brodder(opzetspikes) onder mijn schoenen en het gebruik van de door de buren uitgeleende skistokken.Overigens blijk ik wederom geen water te hebben...
woensdag 30 januari
Omdat ik vandaag vroege dienst had, was het douchen niet aan de orde, en ook tandenpoetsen zat er niet in(want ik had uiteraard ook nu nog geen water). Daardoor mijn spullen maar meegenomen naar het werk, waar ik overigens wat te laat aankwam door de gladheid onderweg naar de auto. Loop ik dit normaal in een minuut of tien, twaalf, nu deed ik hierover zeker 25 minuten. Gelukkig startte de auto direct; de reparatie lijkt goed geslaagd.
Pas toen ik terugkwam van het werk bleek pas echt wat voor spiegel ik onderweg in alle voorzichtigheid mocht beklimmen; het donker had dit nog iets verbloemd, maar nu bleek dat mijn voorzichtigheid geenszins voorbarig was...Glibberend, voorzichtig en met kleine pasjes bereik ik zonder problemen mijn huis.
Ongeveer een uurtje nadat ik de schakelaar heb aangezet(en dat doe ik natuurlijk direct als ik thuiskom) vloeit er weer water uit de kraan en neem ik een welverdiende douche...
De magische schakelaar...
donderdag 31 januari
De laatste dag van de maand is tevens de laatste van dit werkblok; mooi is, dat het rustig op het werk; ik heb de tijd om een puzzeltje te maken. Dit resulteert in een voor mij absoluut uniek ijkpunt: Ik los geheel zelfstandig mijn eerste Noorse puzzel op! Toegegeven, het niveau zal niet wonderbaarlijk zijn en de puzzel is niet al te groot, maar toch vind ik het voor mezelf een goede prestatie. Ik houd van kruiswoordraadsels en in Nederland gaan deze me vaak goed af, maar een nieuwe taal is toch iets anders. Ook heb ik samen met collega's van me laatst een grotere puzzel gemaakt, maar dat was samen... Maar ongetwijfeld kan ik hier even mee verder, en neem ik me voor een simpel kruiswoordraadselboek aan te schaffen.'s Avonds lekker voor de televisie gehangen, skypen zoals zo vaak en laat naar bed... Ook zoals zo vaak...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten