Nadat ik me de laatste dagen -met name gisteren- zo goed mogelijk heb proberen voor te bereiden(dit bleek echter niet een open deur, daar ik slechts een paar criteria had waarvan ik niet goed wist hoe deze beoordeeld zouden worden) ben ik gisteren afgereisd naar Oslo voor het mondelinge examen van de Bergenstest. Overigens kon ik de test ook in het dichterbij gelegen Sandefjord doen, echter dit kon alleen op een werkdag...
De busreis vanaf Notodden, waar ik de de auto bij de COOP Prix parkeerde, bleek lekker ontspannen en ik kwam al lezend en uitkijkend ruim op tijd in Oslo aan. Uiteindelijk bleek deze extra tijd geen overbodige luxe, ik moest enigszins zoeken om de juiste locatie, waar ik overigens ruim op tijd aanwezig was voor mijn twintig minuten durende test. Nadat ik iets over mijzelf had verteld, moest ik een thema kiezen. Aan de hand van dit thema(innvandrer i Norge) moest ik eerst iets vertellen over foto's, daarna iets over mijn visie op het thema en daarna volgde een korte discussie hierover, waarbij ik mijn visie moest beargumenteren... Achteraf kwam ik hier niet met een goed gevoel vandaan, ik vond niet dat ik goed uit de verf was gekomen. Het gebrek aan gedegen voorbereiding gaf me het gevoel tekort gekomen te zijn; over drie weken weet ik hier meer over. Tijdens de 3,5 uur durende terugreis(verbazend genoeg duurde deze even lang als de heenreis) heb ik dit maar van me afgezet en heb me wederom op mijn boek geworpen...
Vandaag heb ik naast een lange wandeling(wat is lang, een kilometer of vier) me maar weer eens geworpen op mijn blog; deze verwaarloos ik de laatste tijd enorm, ik lijk veel andere zaken te prioriteren...
vrijdag 14 februari
Ik geloof niet, dat ik eerder een zo grote sprong in de tijd heb gemaakt op deze blog. Dit heeft niet te maken met onwil, maar vooral met een besluit dat ik tien dagen geleden heb genomen: Ik ga -en daar ben ik inmiddels mee begonnen- de emigratie in boekvorm uitgeven! Zo, dat is gezegd, ik kan niet meer terug...
Dit heeft tot gevolg dat mijn Noorse belevenissen zich beperken tot werken(ik heb van de laatste elf dagen negen gewerkt), slapen en... schrijven. Met dat laatste ben ik 4-8 uur per dag bezig, en nog gaat het niet snel genoeg... Als ik volgende week in Nederland ben, ga ik eens uitzoeken wat dit kan gaan kosten...
Het meest opzienbarende in het dagelijks leven is, dat er van de ene op de andere dag een nieuw huis bij mij aan de weg is neergezet. De fundering lag al, waarna nu het prefab huis is afgeleverd en in elkaar is gezet... Overigens wordt er nog altijd flink doorgebouwd in Bø: Het ziekenhuis wordt behoorlijk uitgebreid, en ondanks de temperaturen(-10 tot -20) gaat de bouw gewoon door.Ter vergelijking: In Nederland wordt er al vorstverlet(al dan niet frauderend) aangevraagd bij een gevoelstemperatuur van -6... Watjes!Toen ik 's avonds mijn mail opende bleek een vrees, welke ik al eerder op de blog uiting gaf, gegrond te zijn; ik ben niet geslaagd voor mijn Bergenstest. Ook leuk, er staat in het geheel geen argument in, alleen de woorden 'Ikke bestatt'... Volgende keer beter voorbereiden dus!
dinsdag 19 februari
Nadat ik heb genoten van een uitgebreid S-weekeinde(schrijven, slapen en schaatsen kijken) -en dat kon ook, omdat het weer koud en donker was- stond ook de afgelopen twee dagen weer het werk op het programma. De late dienst van vandaag stond in het teken van een weersomslag; in het weekeinde constateerde ik nog verbaasd, dat het meer dicht lag(dit was voor het eerst, en dat terwijl de temperaturen veel milder waren dan een tijd geleden, nu -5 tot -10, voorheen -20). Nu echter bleek de zon een zodanig dooieffect te hebben, dat de buitenthermometer +18 Celsius aangaf... Verbaasd ben ik op de veranda gaan zitten koffie drinken en eten...
Tijdens mijn late dienst echter liepen tegen de duisternis de temperaturen al snel tegen het vriespunt en rond vijf uur was alles weer aan het opvriezen. Dit had tijdens mijn thuisreis tot gevolg, dat de Liagrendvegen een totale metamorfose had ondergaan die het Vikingschip in Hamar niet zou misstaan en was veranderd in een prachtige ijsvloer. Tijdens een van de beklimmingen strandde ik dan ook, en de poging om achteruit te rijden mondde uit in dwars op de weg staan(als ik er niet langs kan dan niemand haha). Door een behulpzame buurvrouw(die ook zo rond 23.00 uur van haar werk kwam) werd een nabijgelegen boer gebeld en deze heeft me -nadat we de auto eerst aan de kat hadden geschoven- naar boven gesleept met de trekker, waarna ik mijn weg kon vervolgen. Voor alle zekerheid maar bij de brievenbus geparkeerd en de laatste anderhalve kilometer naar huis gelopen...De volgende ochtend bleek overal weer goed gestrooid, dat hielp...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten