Nederlandtrip

Ik vertrek mooi op tijd van huis, want ik heb me voorgenomen om nog even te buurten bij Jaap in Nordby voor ik definitief afreis naar het vliegveld. Achteraf wellicht niet de beste beslissing, want op de weg naar het vliegveld loopt de vertraging bij elke op- c.q. afrit loopt met rasse schreden op, waardoor ik al snel op het meest ongunstige reisschema zit. Gelukkig haal ik dat op het vliegveld met rasse schreden in...
Ik parkeer de auto onder dak, in de langdurig parkeermogelijkheid bij Gardermoen Airport Hotel. De ervaring van openluchtparkeren, de vorige keer bij Dalen, in het achterhoofd heeft me toch wat voorzichtiger gemaakt. Ik zie dat de shuttlebus naar het vliegveld vlak voor mijn neus wegrijdt, maar slaag erin deze een fractie later alsnog aan te houden, waardoor ik in alle rust naar het vliegveld kan. Als ik na twee uur mijn geliefde weer in de armen sluit is alle reistrubbel vergeten... 

Verjaardagsschoenen...

In de week die volgt heb ik de nodige activiteiten; enerzijds dingen die gelieerd zijn aan het vieren van mijn verjaardag, waarbij bezoek van de kinderen op zondag, maar achteraf ook op andere dagen, en van de ouwetjes(beider moeder) centraal staat; anderzijds ben ik voor mijn boek op zoek naar een drukker, en heb ik de nodige offertes opgevraagd. Nu maar afwachten. In de loop van de week krijg ik onverwacht een verlate verjaardagsmail van zoon Jelle...
Het belangrijkste deze week is uiteraard -zoals eigenlijk altijd- het ontspannen samenzijn. We gaan even uit eten, gaan naar de film en genieten gewoon samen. Nu is dit nooit een probleem geweest; toch merk ik een verandering, onze relatie lijkt stabieler. Op voorhand heb ik toch wel de nodige angst gehad voor het effect dat de emigratie op onze relatie zou hebben, maar ik moet constateren dat er uiteindelijk alleen maar groei is geweest.. Mooi man.

vrijdag 1 maart 
Tijdens mijn terugreis naar huis -na aankomst op Gardermoen zo om een uur of half twaalf 's avonds- lijkt alles eerst wel vrij rimpelloos te gaan; uiteindelijk blijkt dit toch weer even anders! Nadat de shuttlebus me naar de parkeerplaats heeft gebracht, start de auto niet... Waar heb ik dit eerder meegemaakt! Nu is de accu zelfs geheel 'dood', zo lijkt het. Navraag bij het hotel leert me dat zij op dit soort situaties voorbereid zijn en in het bezig zijn van een jumpstarter! In no time heb ik de auto weer aan de praat.
Met slechts een kwartier vertraging, zo rond kwart voor vier, kom ik in Akkerhaugen aan. De nacht omhult in alle duisternis mijn wandeling van de auto naar huis. Toch gebruik ik mijn lamp niet... ik geniet van het donker, de iets oplichtende sneeuw en de volle sterrenhemel.
Het weekeinde dat volgt, kom ik door concentratiegebrek amper aan schrijven toe en vermaak ik mezelf met met lezen, wandelen en schaatsen kijken...

woensdag 6 maart
Mijn eerste twee werkdagen zitten er weer op, ik probeer me in mijn vrije dagen extra op het boek te storten, niet in de laatste plaats omdat dit naar vermoeden de komende week ook niets wordt... Tevens orden ik de foto's die ik wil gebruiken enigszins. De eerste selectie liep in de duizenden foto's, dus dit moet drastisch verminderd haha.
De dooi is de laatste dagen -althans overdag- flink ingetreden. Dit heeft als voordeel dat er hier en daar wat kale(lees sneeuw- en ijsvrije) plekken in het pad ontstaan, helaas vriezen andere plaatsen even hard weer op in de avond waardoor de begaanbaarheid met name 's nachts behoorlijk minder is.

Onder de ijsvloer op de veranda ontstaan
ook holtes--- 

Het gevolg van deze afwisseling tussen dooi en vorst heeft een voor mijzelf sentimenteel gevolg; daar er holtes onder de ijsvloer op het pad ontstaan ontstaan er 'luchtbellen'. Op het moment dat je op deze luchtbellen gaat staat knapt het ijs met een knal: Bomijs! Bomijs is een sensatie die menig Nederlands jochie als jeugdsensatie kent(of moet ik zeggen kende?), het was dat witte ijs aan de kant van de sloot of -in mijn geval- het ondergelopen land aan de Julianalaan. De gebouwen die nu gezamenlijk het Friesland College vormen, maar ook de Antillenflat en de Curacaostraat waren er nog niet... een groot deel van het Nijlan was braakliggende terrein. Hier zette ik mijn eerste schaatsstreken en werden de nodige andersoortige streken uitgehaald... 
De week die volgt werk ik een paar dagen extra; dit heeft tot gevolg dat ik 's avonds niet verder kom dan de bank, tot een bepaalde creatieve productie blijk ik deze week niet in staat...

Sneeuwbuiven boven de Lifjell bij Bø, gezien vanachter mijn computer...