inhaalslag 6: Een boek ziet het daglicht...

Het andere gezicht van juni...
Het laatste blog -inhaalslag 5- geeft een beeld van een maand welke getekend wordt door kommer en kwel. Naarmate de maand vorderde was dit ook inderdaad het geval; vakantie was het in geen geval, al kende de maand ook een paar lichtpuntjes. Het eerste lichtpunt was het concert van Neil Young in de Ziggodome, wat ik samen met Corrie, haar collega Peter en zijn eega Margriet bijwoonde en absoluut niet had willen missen. Ouder, strammer maar nog steeds goede muziek makend bracht Neil het publiek in vervoering...
Het tweede lichtpunt is de geboorte van mijn eerste boek over Noorwegen; het moment, dat Dekker Drukwerken mij de eerste drukproef overlegde, bleek mij meer te doen dan ik verwachtte. Ook al heb ik het boek zelf geschreven, opgemaakt en samen met Corrie gecorrigeerd, op het moment dat ik een tastbaar bewijs hiervan voor het eerst in handen heb lopen de koude rillingen me over de rug en ben ik ontroerd.

Een week later, als ik het boek gedrukt en wel ophaal, herhaalt zich dit gevoel nogmaals... Ik ga die dag nog een paar keer bij de stapel kijken om me van de realiteit te overtuigen. Nu nog de verkoop...

inhaalslag 5: verbouwing/oppussing in juni

maandag 27 mei
Zoals de foto's al laten zien, neem ik in stijl afscheid van Noorwegen om mijn werkvakantie in Leeuwarden vorm te geven. Voor het slapen gaan werp ik nog eenmaal een blik naar buiten en zie dit uitzicht... Een dag later vertrek ik -na mijn werk- welgemoed in de richting van de boot, mijn auto afgeladen met de douchecabine en bakken vol gereedschap.
Als ik de volgende dag in een lekker zonnetje in Jonkerslân arriveer, ga ik niet onmiddellijk naar bed, maar bestel ik de op de boot opgestelde lijst met bouwmaterialen online. Mooi geregeld, dan wordt het morgen geleverd... Ik stap als een tevreden mens het bed in om met de lichaamswarmte van Corrie heerlijk in slaap te vallen. I love it when a plan comes together...
Op het moment dat ik 's middags naar de bouwmaterialenleverancier(mooi scrabblewoord, 3 keer woordwaarde) bel, hoor ik dat mijn leverantie vertraging oploopt. Dit blijkt bij controle in de verkeerde truck geladen en is onderweg naar Amsterdam. Geen start morgenochtend dus, maar een dag later... Nu is er genoeg te doen, dus maar zonder bouwspullen bezig... Blijk de volgende dag dat de bewoners ondanks toezegging niet allen nog niet verhuisd zijn, maar het ook nog eens een smeerboel is... En morgen(vrijdag) verhuist Corrie...lekker.
Ik heb afgesproken dat de materialen vrijdag tussen 8 en 10 worden geleverd, dat was geen probleem, dus om 7.30 ben ik onderweg naar Leeuwarden. Terwijl ik vrolijk over de snelweg rijdt, krijg ik een telefoontje, waar mij met Amsterdamse tongval wordt medegedeeld dat het hout al voor huis ligt(ach ja, ze zeiden dat ik vroeg moest zijn), voor nummer 4... Een 1 vergeten, verkeerde hoek... Om 8 uur 's ochtends dus samen met Edwin aan het sjouwen, alles moest 200 meter verderop in de garage... 
Als dan later op de dag de verhuizing ook nog bijna wordt gehinderd door de plotselinge aanwezigheid van onze nieuwbakken koning(die Corrie's verhuisdag heeft uitgekozen om een opening in de Grote Kerk te verrichten); hij gebruikt het Oranjepoortje waarnaar ons huis is genoemd -omdat het er tegenover ligt- en dus is de straat gevuld met dranghekken, lijkt dit negatieve karma een opmaat te worden voor de geplande en al enorm drukke verbouwing.

De verbouwing zal zich in de weken daaropvolgend ontwikkelen tot een periode waarbij vertragingen, kostenoverschrijdingen en ergernis meer en meer de plaats in nemen van plezier, lekker samenwerken en een mogelijke dag van ontspanning. Want die laatste zit er niet in tijdens mijn vier weken 'vakantie' al had ik het ook niet verwacht :). Er is overigens een onderdeel wat geheel volgens de verwachting verloopt: vanaf dag 1 heb ik rugpijn en ben ik genoodzaakt dozen met pijnstillers te verorberen...

Op woensdag 26 juni reis ik geheel conform de planning -toch een planning gehaald- weer richting Noorwegen vergezeld van mijn zus Marja. De spanning thuis is te snijden en voorstelbaar, daar ik het huis in chaos moet achterlaten. Mijn inspanningen van 10-12 uur per dag werken met de genoemde pijnlijke rug zijn niet voldoende gebleken om het huis goed achter te laten; ik begrijp ook de woede en teleurstelling, daar ik deze ook zelf voel. Ik rijd er van weg, maar laat het niet achter... De gevolgen blijven lang nadreunen. Echter, de vakantiedagen zijn op en het werk roept weer...

Inhaalsslag 4: 16 tot 27 mei

donderdag 16 mei 

De afgelopen dagen, terwijl ik foto's sorteerde en werkte, is het enorm slecht weer geweest: de regen viel met bakken uit de hemel. Hierdoor nemen de berichten over wateroverlast en 'flom'(overstroming) hand over hand toe. Als ik vanmiddag na mijn werk bij een huisje in Seljord ga kijken, is dit niet anders.

 

Niet alleen is het bij het huis slecht weer, de kolkende rivier overstemt het vrachtverkeer op de nabijgelegen E 134 met gemak. Prachtig... op de weg terug naar Bø besluit ik de stroompjes en watervalletjes te tellen die ik tegenkom; bij een totaal van 75(!) stokt het... Ook op de Liagrendvegen spuit het water uit alle gaten en tel ik 29 waterstroompjes, bij mijn oprit tel ik zelfs nog een bonus van 21 'uitspattingen'... Ik besluit direct na thuiskomst om een wandeling langs de watervallen 'in mijn achtertuin' te maken, begeleid door de inmiddels doorbrekende zon. Dit blijkt een schot in de roos, want de watervallen in mijn achtertuin, welke zich normaal manifesteren als stroompjes, storten zich als volwassen, bruisende watervallen van de berg; een genot om dit te zien!!!

 

 

 

 

 

 

 

Links een van de vijf watervallen die zich achter mijn huis hebben ontwikkeld...

 

 

 

 

vrijdag 17 mei: Nationale feestdag/ Grunnlovsdag

Het weer van de afgelopen dagen wierp voor de Noren zijn schaduw vooruit, maar geheel tegen de verwachting in speelt de Nationale feestdag, gekoppeld aan het ontstaan van de Noorse grondwet(grunnlov) in 1814, zich af in een stralend zonlicht. De optocht van de school, begeleidt door het plaatselijke korps, wordt door veel kinderen en hun ouders bijgewoond, allen in nationale klederdracht(bunad). Het trekt de nodige bekijks, en ook in het centrum van Bø zijn de nodige activiteiten gepland.

 

Natuurlijk bekijk ik het geheel van afstand, met de reserve van de nuchtere kaaskop wellicht, maar stiekem ben ik een beetje jaloers. Niet zozeer op het nationalistische gevoel wat zich bij deze dag manifesteert, maar vooral vanwege het feit dat een dag als deze het historisch besef van de jeugd, maar ook van ouderen vergroot, want wees nu eerlijk, welke Nederlander weet wanneer de Nederlandse Grondwet is geschreven en door wie? Terug in Akkerhaugen zie ik op televisie een toename van overstromingen in Noorwegen; in het Gudbrandsdal raakt een man voor de tweede keer in iets meer dan twee jaar zijn huis kwijt...

donderdag 23 mei

Bijna een week later blijkt het mooie weer van de Grunnlovsdag geen blijvertje te zijn geweest; de grindwegen zijn in erbarmelijke staat, zo ook de Liagrendveg... Was op weg naar huis het gat in de weg nog gemakkelijk berijdbaar, vandaag blijkt het gat een schier onneembare hindernis; de gemeentewerkers hebben in al hun wijsheid besloten om de weg in de gehele breedte uit te graven en weer vol te gooien. Men ging hierin voorbij aan het feit dat er nog goede, harde stukken in de weg zaten(foto links) en vervingen alles door zacht materiaal. Gevolg: je raadt het al, een flinke bui en het grootste deel spoelt weg(foto rechts). Desondanks besluit ik het er maar op te wagen ik slaag er in zonder problemen de hindernis te nemen.

de weg langs het
meer is
onbegaanbaar

Vervolgens werp ik me weer op de foto's; ik heb de sortering klaar en ben inmiddels bezig de juiste selectie bij de juiste tekst te voegen. Dit gaat als een tierelier, tot ik er rond vrijdag middernacht achter kom dat ik de foto's abusievelijk bij een onvolledig document heb gevoegd... Met de pest in mijn lijf begin ik overnieuw; ik vergewis me echter wel goed van tevoren dat ik nu wel het goede document bewerk! Rond 4 uur in de ochtend stop ik met mijn eerste herstelwerkzaamheden... Uiteindelijk zal dit de gehele volgende dag voortduren, tot -wederom- het nachtelijk uur. Als ik klaar ben, wijst de klok 04.47 aan op 26 mei. Nog even het geheel op USB zetten en dan morgen maar op weg naar Nederland; er is een verbouwing die op mij ligt te wachten...

Plotseling, nu ik alle werk even achter mij kan laten, lijk ik plotseling weer open te staan voor de natuur en neem ik ineens waar, dat het voorjaar, de zomer zo je wilt, heeft toegeslagen en de natuur in een lichtgroene deken hult...


 


 

Inhaalslag 3: 1 tot 15 mei

woensdag 1 mei

Op mijn reis terug naar Noorwegen -een paar afspraken met aannemers rijker- word ik vergezeld door Jildou en Tim, die ook wel weer even een blik op Noorwegen willen werpen. Het gemak van het bezoek is dat, nu ik veel moet werken, het eten gewoon klaar staat als ik thuis kom en ook de muffins bij de koffie zijn een gewenste aanwinst.

 

Ik krijg het voor elkaar om een dienst te ruilen, waardoor we vrijdags een toertje naar Dalen plannen; het blijkt qua weerskwaliteit de slechtste dag om dit te plannen, maar het plezier is er niet minder om. De tocht voert zich langs een geplande waterval, die zich teleurstellend ingehouden manifesteert, daar de vorst en koude het smeltwater nog niet in al zijn glorie wensen vrij te geven...

 

Dit wordt later op de dag volledig goed gemaakt door het plotseling verschijnen van twee elanden, welke we zelfs nog vast weten te leggen op de digitale plaat. Als we terug rijden, knapt langzaam het weer op en rijden we terug naar een sneeuwvrij Akkerhaugen.

De elanden bij Dalen(leuk, Dalen is een anagram van eland) maken zich vlot uit de voeten als we naderbij komen, als later onderweg de zon doorbreekt is het uitzicht over een meer(op weg naar Seljord) is prachtig...

 

zondag 12 mei

Nadat ik afgelopen maandag Jildou en Tim weer op het vliegveld heb afgezet, ben ik -een paar werkdagen daargelaten- dag in dag uit aan het werk geweest met mijn boek. In eerste instantie was de planning om dit tekstueel voor 1 mei klaar te hebben, maar daar ben ik -ondanks regelmatige inspanningen van 12-15 uur per dag- niet in geslaagd. Ik heb echter nog wel wat speling en 12 mei ligt het manuscript klaar voor controle... Nu nog de foto's sorteren en het pdf maken... Inmiddels heb ik helaas wat afschrijvingen binnen van uitgeverijen; NDC, Van Dorp en Boekscout.nl geven hiervoor alle een andere reden. Ik heb nog een paar ijzers in het vuur, maar wellicht geef ik De Verspringer, zoals mijn boek gaat heten, uit in eigen beheer. De dagen die volgen heb ik dienst, maar ben ik tevens vele uren bezig met een sortering van de duizenden foto's, welke ik de afgelopen jaren heb gemaakt. Het is geen sinecure...

Later in de week zie ik in de tuin een aantal vogelpaartjes, waarvan deze goudvinkjes(no: dompap) er wel het meest uitspringen... Ook vliegt er weer eens een koolmees(no: kjøttmeis) mijn huis binnen. Gelukkig heb ik het nerveuze, bange beestje vlot te pakken en kiest hij weer het vrije luchtruim....

 

 

 

Inhaalslag 2: April

woensdag 3 april
Na een handvol heerlijke dagen is Corrie vandaag weer vertrokken, terug naar de Lage Landen, de leegte welke ze dezer dagen moeiteloos opvulde weer in alle hevigheid achterlatend... Gelukkig leert de ervaring van het afgelopen jaar me dat dit een sleets gevoel is en zich laat opvullen met de nodige activiteiten. 

Ik start hiermee onmiddellijk mee en besluit de door Jaap bewaarde douchecabine op te halen welke ons bij de verbouwing zeer van pas zal komen. Hij blijkt maar net in mijn auto te passen, al kan het zijn dat wij inderhaast de auto niet al te goed inpakken... Eenmaal terug in Akkerhaugen blijkt dat ik nog niet omhoog kan door de gladheid; deze noopt mij de cabine langer dan gepland in de auto te houden. Slechts enkele dagen later kan ik de cabine naar boven brengen, al moet hiervoor de auto wel onderaan de oprit blijven staan....

dinsdag 9 april
Als ik me zondag realiseer dat ik al veel te laat ben met het aanvragen van een nieuw paspoort; het is al verlopen en ik heb 'm binnen drie weken(zijnde de standaard aanvraagtijd) al weer nodig! Ik maak dezelfde dag via internet een afspraak bij Nederlandse ambassade in Oslo... Op het moment dat ik de bevestiging binnen krijg(via de mail) en daaraan gekoppeld de nodige informatie realiseer ik me, dat ik de afspraak meteen weer ongedaan kan maken daar ik niet in het bezit ben van een bewijs van inschrijving van het bevolkingsregister...
De dag daarop ga ik hier direct mee aan de slag; het blijkt echter niet via de gemeente te gaan(zoals ik in Nederland ben gewend), maar via het in Bø gesitueerde skattekontor. Bij mijn volgends planpoging die middag blijkt de sofware van de ambassade aanvankelijk niet te werken, echter 's avonds slaag ik in mijn queeste. Hierdoor vertrek ik vandaag om 9 uur naar de Nederlandse ambassade in Oslo(waar ik zowaar voor de gehele dag parkeerontheffingkrijg),
daar aangekomen loop ik naar 'Japan foto' voor pasfoto's, welke geheel volgens de Nederlandse normen een pasfoto van mijn alweer iets meer uitgedijde hoofd gemaakt wordt... zonder bril zowaar!
Teruggekomen hoef ik niet op 'mijn' tijd te wachten, ik kan gezien de rust van het moment zo door. Ik heb daardoor tijd over, dus even rondlopen over nabijgelegen Slottspark(bij het koninklijk paleis) en vervolgens weer in de auto en op naar mijn werk, waar ik tegen verwachting mooi op tijd aankom.


Ik ben in de Noorse natuur de nodige kuddes tegengekomen, al dan niet vergezeld van een eventuele herder; dat ik hier midden in Oslo ook een vergelijkbare kudde tegenkom verrast mij in positieve mate... Het veelkleurige vee volgt en gehoorzaamt trouwens goed...
Overigens blijkt het prachtige hoofdstedelijke weer niet slechts positief op mijn persoonlijke gemoed, ook een voor mij rijdende Zweed lijkt hier op Jochem Myjeriaanse wijze van uit zijn dak te gaan...






dinsdag 16 april
Een week geleden heb ik bij de Ambassade gevraagd of mijn paspoort binnen twee weken geleverd kan worden gezien mijn reisje aan het einde van de maand; er werd me toen verteld dat dit wel zou lukken... Vrijdag jongstleden bleek de dame van de ambassade haar woord meer dan gestand te doen: al op de twaalfde(vrijdag) had ik een mail binnen, dat mijn paspoort op de ambassade klaar lag. Vandaag heb ik dit dan dus maar even opgepikt...
Nu ben ik dan de trotse bezitter van een paspoort uitgegeven door de ambassadeur van... Berlijn...??!!
Terug van mij pas-tur leg ik mij te bedde om de volgende ochtend verrast over een sneeuwlandschap te kijken. Desondanks blijkt de winter het langzaam op t geven...

dinsdag 30 april
Nadat ik de komende weken fors met mijn boek ben bezig geweest ben ik afgelopen vrijdag weer aangekomen in Nederland; ik heb van te voren de nodige afspraken gemaakt en handelingen gepland die moeten leiden tot een soepele verbouwing in juni... Ik realiseer me dinsdag 's avonds voor het NOS journaal, dat goed gelukt is en ik er tevens vandaag uitstekend in ben geslaagd niets mee te krijgen van de kroning; al gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik de afgelopen tijd veel te veel heb meegekregen van het foutenfestival op muziek, dat het Nederlandse volk haar koning aanbiedt... Morgen weer naar het Noorse thuisland...