Het spijt me zo...

Sorry. Mijn excuses. Unnskyld. Beklager. Sorry, hjer, it spyt my. I'm so sorry. Mes excuses. Ich bitte Sie um Unschuld. Scusi, per favore.

Niets gaat mij te ver om mij tegenover jullie, mijn trouwe volgers en lezers, te verontschuldigen aangaande de lange periode dat Derksen op mijn blog het beeld en de letteren vervuilde... Het is dan ook niet meer of minder dan schier onvergeeflijk, ook al heb ik er uiteraard mijn redenen voor gehad. Redenen, oorzaken, wat koop je ervoor als lezer? Niets, ik ben het me maar al te zeer bewust...

Wat zou ik ook alweer schrijven...?

Ik ben de afgelopen maanden erg intensief met een aantal zaken bezig geweest die ik helaas moest prioriteren. Het schrijven van een boek over mijn emigratie kostte mij maanden, en ook de daaropvolgende verbouwing heeft er diep ingehakt. Ik prijs mij rijk dat een aantal volgers de leemte van de blog heeft opgevuld met het aanschaffen en lezen van mijn boek De Verspringer, maar nogmaals, het zijn slechts redenen, oorzaken...
Wellicht hebben jullie je afgevraagd of ik misschien opzettelijk de blog wilde laten doodbloeden; dit is geenszins het geval! De komende week zal ik een inspanning doen om via een inhaalslag jullie een update van mijn recente verleden te geven, waarbij de belangrijkste gebeurtenissen van een maand worden gelardeerd met enkele mooie plaatjes. Daardoor wordt het originele concept van mijn blog enigszins losgelaten en maak ik een overzicht per maand. Na de update zal ik met frisse moed -nadat ik een eerste door mijzelf en de tijd opgeworpen drempel heb overwonnen- wederom verhalen over mijn Noorse wel en wee...
Ik zie jullie weer spoedig op deze plaats....