Zoals de foto's al laten zien, neem ik in stijl afscheid van Noorwegen om mijn werkvakantie in Leeuwarden vorm te geven. Voor het slapen gaan werp ik nog eenmaal een blik naar buiten en zie dit uitzicht... Een dag later vertrek ik -na mijn werk- welgemoed in de richting van de boot, mijn auto afgeladen met de douchecabine en bakken vol gereedschap.
Als ik de volgende dag in een lekker zonnetje in Jonkerslân arriveer, ga ik niet onmiddellijk naar bed, maar bestel ik de op de boot opgestelde lijst met bouwmaterialen online. Mooi geregeld, dan wordt het morgen geleverd... Ik stap als een tevreden mens het bed in om met de lichaamswarmte van Corrie heerlijk in slaap te vallen. I love it when a plan comes together...Op het moment dat ik 's middags naar de bouwmaterialenleverancier(mooi scrabblewoord, 3 keer woordwaarde) bel, hoor ik dat mijn leverantie vertraging oploopt. Dit blijkt bij controle in de verkeerde truck geladen en is onderweg naar Amsterdam. Geen start morgenochtend dus, maar een dag later... Nu is er genoeg te doen, dus maar zonder bouwspullen bezig... Blijk de volgende dag dat de bewoners ondanks toezegging niet allen nog niet verhuisd zijn, maar het ook nog eens een smeerboel is... En morgen(vrijdag) verhuist Corrie...lekker.
Ik heb afgesproken dat de materialen vrijdag tussen 8 en 10 worden geleverd, dat was geen probleem, dus om 7.30 ben ik onderweg naar Leeuwarden. Terwijl ik vrolijk over de snelweg rijdt, krijg ik een telefoontje, waar mij met Amsterdamse tongval wordt medegedeeld dat het hout al voor huis ligt(ach ja, ze zeiden dat ik vroeg moest zijn), voor nummer 4... Een 1 vergeten, verkeerde hoek... Om 8 uur 's ochtends dus samen met Edwin aan het sjouwen, alles moest 200 meter verderop in de garage...
Als dan later op de dag de verhuizing ook nog bijna wordt gehinderd door de plotselinge aanwezigheid van onze nieuwbakken koning(die Corrie's verhuisdag heeft uitgekozen om een opening in de Grote Kerk te verrichten); hij gebruikt het Oranjepoortje waarnaar ons huis is genoemd -omdat het er tegenover ligt- en dus is de straat gevuld met dranghekken, lijkt dit negatieve karma een opmaat te worden voor de geplande en al enorm drukke verbouwing.
De verbouwing zal zich in de weken daaropvolgend ontwikkelen tot een periode waarbij vertragingen, kostenoverschrijdingen en ergernis meer en meer de plaats in nemen van plezier, lekker samenwerken en een mogelijke dag van ontspanning. Want die laatste zit er niet in tijdens mijn vier weken 'vakantie' al had ik het ook niet verwacht :). Er is overigens een onderdeel wat geheel volgens de verwachting verloopt: vanaf dag 1 heb ik rugpijn en ben ik genoodzaakt dozen met pijnstillers te verorberen...
Op woensdag 26 juni reis ik geheel conform de planning -toch een planning gehaald- weer richting Noorwegen vergezeld van mijn zus Marja. De spanning thuis is te snijden en voorstelbaar, daar ik het huis in chaos moet achterlaten. Mijn inspanningen van 10-12 uur per dag werken met de genoemde pijnlijke rug zijn niet voldoende gebleken om het huis goed achter te laten; ik begrijp ook de woede en teleurstelling, daar ik deze ook zelf voel. Ik rijd er van weg, maar laat het niet achter... De gevolgen blijven lang nadreunen. Echter, de vakantiedagen zijn op en het werk roept weer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten