Blog 150: Een jubileum...

Toch een gedenkwaardig ijkpunt, mijn 150 blog sinds mijn Noorse emigratie... Des te opvallender, omdat dit samenvalt met een gezamenlijk verblijf in Noorwegen.

maandag 30 september
Nadat we gisteravond niet al te laat naar Hirtshals zijn vertrokken, komen we mooi op tijd aan bij de boot. In tegenstelling tot onze vaste gewoonte gaan we niet met Color Line, maar met de nieuwe verbinding van Fjordline naar Langesund. Goedkoop, maar het voelt enigszins onzeker. De laatste(en eerste) keer dat ik met deze nieuwe verbinding reisde vertrok deze niet alleen ruim twee uur te laat, maar deed de boot ook nog een uur langer dan toegezegd over de reis. Het voordeel(ten opzichte Color Line) van het vroege vertrek werd hierdoor grotendeels opgeheven... Maar het reist goedkoop... en op tijd, en we hebben prachtig weer tijdens de overtocht, al gebruiken we een deel om te slapen... De zonovergoten aankomst in Langesund is prachtig, door de scherenkust varen we naar de aankomstkade...

In de week die volgt blijkt het weer de enige wisselvallige... Zitten we de ene dag heerlijk buiten in de zon te eten, waarbij de temperatuur het toelaat dat we(of wellicht alleen ik) schaars gekleed gaan voor de tijd van het jaar; enkele andere dagen worden gekenmerkt door regen en zware bewolking. Juist op deze dagen kiezen we ervoor een lange 'biltur'(autorit) te maken. De eerste rit, op de slechtste dag, voort ons over een binnenweg via Kongsberg naar Notodden, de andere is wat langer en brengt ons in Aust-Agder en het Setesdal. Is tijdens de laatste tocht het weer op de fjell nog flink bewolkt(wat overigens mooie gele herfstbeelden oplevert), de terugreis breekt meer en meer de zon door. We komen dan ook bij prachtig weer laat, doch voldaan in Akkerhaugen aan.

 
 






       



De beelden spreken voor zichzelf, zo lijkt me...
Op de laatste volledige dag van Corrie's verblijf in Norge is het weer niet minder dan goddelijk, en we besluiten tot een wandeling tussen Bø en Hørte, naar Folkestadsåsane... Het weer en het landschap nodigen zodanig uit tot het maken van foto's, dat ik de foto's het verhaal laat vertellen. het spreekt voor zich, dat na zo'n week het afscheid weer moeilijk valt. We kunnen wellicht beter ruzie maken tijdens de laatste dag... 
Wandeling Folkestadsåsane in foto's(overigens heb ik altijd ruzie met de fotoseries, op het ontwerp staan ze recht, maar op de blog door elkaar- wie een gouden tip heeft mag het zeggen):

Inhaalslag 10: Bijna bij...

zondag 15 september
Daar ik voornemens was en ben om aanstaande dinsdag een tijdje naar Nederland te gaan, heb ik de afgelopen tijd een aantal diensten geruild. Hierdoor ben ik bijna drie weken vrij met slechts het gebruik van slechts een enkele vakantiedag... Vorige week maandag realiseerde ik me echter pas in volle omvang, wat dit voor mij betekent in dit 'werkblok'. Ik werk maar liefst twaalf dagen achtereenvolgend, waarin twee 'langhelger'(lange weekenden, waarbij je 3 dagen van elk 12 uur werkt) besloten liggen. Gevolg is dan ook dat ik 116 uur in 12 dagen werk. Gelukkig krijg ik de mogelijkheid hier een dag af te knabbelen(de laatste), waardoor ik iets uitgeruster aan mijn Nederlandreis begin. Echter, daar ik voor vandaag met de bewoners een Sverigetur/Harrytur heb gepland, wordt ook dit een werkdag van maar liefst vijftien uur...

De Harrytur is een reis naar Zweden, waarbij mogelijk een bootreis wordt ingepland, en waarbij de aandacht ligt op het aanschaffen van etenswaren, snoep en rook. Bij veel mensen ook alcohol, maar dat is bij ons niet toegestaan... Ik weet eerlijk gezegd niet waar de term harrytur vandaan komt; de woordennaslagbijbel Lulofs geeft me hierin geen duidelijkheid, daar harry als heikneuter, achterlijk wordt aangeduid.
Maar misschien is dat wel de Noorse blik op het goedkopere Zweden, wie zal het zeggen... Ik verlaat mijn huis om 6.30 uur, om bijna 17 uur later(23.15) weer terug te keren. De dag is gevuld met autorijden, tweemaal de boot tussen Sandefjord(N) en Strømstad(S) en vier uur shoppen in het met Noren afgeladen Zweedse winkelcentrum Norbysenter... Op de parkeerplaatsen tel ik slechts een handvol Zweedse kentekenplaten tegenover honderden, misschien wel duizenden Noorse auto's! 

woensdag 18 september
Nadat ik gisteren uitgerust de reis naar Nederland kon beginnen en vanochtend na een voorspoedige reis om half zes het bed in Leeuwarden kon opzoeken, ben ik om 10 uur weer opgestaan met het voornemen om de Polenreizigers Jildou en Corrie uit Eindhoven te halen. Ik heb nog niet genoeg gereden... Niet alleen was de verrassing bij de dames groot omdat ze werden opgehaald, deze groeide temeer daar dit gebeurde in mijn 'nieuwe ouwe' auto. Het vele reizen zorgde overigens wel voor de nodige vermoeidheid 's avonds(en niet allen bij mij)...

maandag 23 september
Ik kan helaas niet mee om Jildou naar Schiphol te brengen; zij vertrekt voor een half jaar naar India(waar ze sinds vorig jaar enigszins verslingerd aan is geraakt) om hier haar stage te gaan doen... Erg ondernemend, er zijn niet veel mensen(ook weinig andere studenten) die haar dit nadoen! Zij vertrekt -met een brok in de keel en in een tranendal, ook mij laat dit niet onberoerd- al vroeg in de ochtend om morgen in Chennai te landen. Gelukkig houdt zij via haar blog http://incredibleindiastageverhalen.blogspot.in/ het thuisfront op de hoogte...

zondag 29 september
Ik maak een sprongetje in de tijd; ik realiseer me dit ten volle, maar een en ander heeft er ook mee te maken dat mijn Nederlandse verblijf vrij harmonieus verloopt, dit in tegenstelling tot het tumult van eerder dit jaar... ik had mezelf ten doel gesteld het plafond van de vroegere filmkamer te isoleren; dit is geheel volgens de planning verlopen zowaar!!! Even dreigde de uitgebreide administratie van mijn moeder nog even zand in de goedlopende raderen te strooien(het moet strafbaar worden gesteld om ouderen post te sturen die impliceert, dat zij een grote prijs hebben gewonnen; en vervolgens de nodige onnodige artikelen denken moeten te bestellen), maar voor het laatste weekeinde zat het plafond erin...
Die zaterdag ben ik in alle vroegte naar Olst afgereisd, waar een informatiedag voor potentiele Noorse emigranten werd georganiseerd(door wie anders dan Placement...).

Ik had hier een tafel besteld om mijn boek aan de man en vrouw te brengen. Uiteindelijk heb ik er 25 kunnen verkopen, en contact gelegd met een verkooppunt in Nederland, bij de Noorse Boekwinkel te Wageningen. Al met al een geslaagde dag.
De dag kreeg -eenmaal terug in Leeuwarden- nog een uitermate prettig einde met het bezoek aan de Blokhuispoort, waar een Jailhouserock werd georganiseerd met tegenvallende Memphis Maniacs , maar waarbij de gezelligheid met Corrie, Henk en Geesje veel zo niet alles vergoedde....
Vanavond echter staat de thuisreis naar het Hoge Noorden alweer op het programma; het afscheid valt me geenszins zwaar, maar dit kan zijn oorsprong vinden in het feit dat mijn geliefde meereist...

Overigens is dit mijn 10de en laatste inhaalslag... Ik bevind me nu weer op zodanige aanvaardbare afstand van het heden dat ik weer het gevoel heb regulier te kunnen bloggen...

Inhaalslag 9: de eerste helft van september 2013

zondag 1 september
De eerste september 2013 staat voor mij in Noorwegen voor een aantal bijzondere ijkpunten:
- Allereerst werk ik vandaag precies een jaar bij Bø Kommune. Voorwaar een prestatie van formaat, daar ik nog niet eerder een jaar lang bij en Noorse baas in dienst was. And I'm still going strong...
- Ten tweede woon ik vandaag precies even lang in Akkerhaugen als ik in Tollefsrud heb gewoond, te weten 13 maanden; daar ik niet van plan ben om vandaag te vertrekken, is Akkerhaugen koploper in deze in mijn ogen overigens zeer twijfelachtige wooncompetitie...
- Ten derde is het vandaag de eerste dag van de nieuwe bezetting op het werk. Daar Bø kommune een fattige kommune(arme gemeente) is, moetsen wij helaas arbeidsplaatsen inleveren. Dit had gelukkig geen gevolgen voor mij, maar een aantal collegae is 'omplassert'(herplaatst). Daardoor is vandaag ook een dag, die een nieuw begin symboliseert... Al is het niet de meest positieve hernieuwing.

Ook de twee volgende septemberweken staan in het teken van vernieuwing, niet in de laatste plaats vanwege de kabinetsverkiezingen, Stortingsvalgen.
Overigens is de aanloop hiervan niet veel anders dan in Nederland, ook hier debatten en verkiezingsbeloften, welke later moeilijk waargemaakt lijken te kunnen worden. Niets menselijks is de Noor vreemd... 

Column: Noorse verkiezingen/ Stortingsvalg

Zittend op de bank, de laptop -geheel volgens de bedoeling van de naamgever- op schoot, kijk ik met een half oog naar de televisie. Het schouwspel wat telkenmale mijn oog van mijn facebookpagina wegtrekt is het avondvullende programma rondom de Noorse parlementsverkiezingen. Het Noorse parlement(Stortinget) is de afgelopen 8 jaar geleid door premier Jens Stoltenberg, welke samen met zijn eveneens linksgeoriënteerde coalitiegenoten een vrij pittige nederlaag te verwerken lijkt te krijgen. Zoals ook vorig jaar in Nederland komen de cijfers van alle gemeenten, uitgevoerd in prachtige kleuren en via een tweede scherm voorzien van de nodige verbale omlijsting, vrolijk bij mij de huiskamer binnen, Ook de tussengevoegde speeches van zowel de winnaars van de verkiezingen, als van de verliezers, dansen uitgelaten van mijn scherm. Het lijkt alsof verliezen ofwel -zoals het ook in de Noorse politiek ongetwijfeld heet- het beperken van het verlies zowaar gevierd kan worden...

Ondanks het feit dat ik 'niet mee mag doen', omdat ik geen Noors staatsburger ben, ben ik een zeer geboeid kijker, zoals ik dat vorig jaar was bij de Nederlandse Kamerverkiezingen.  Het verloop van het tellen(om 20.00 uur sloten de stembussen), de constante stroom van cijfers en statistieken, maken ook deze verkiezingen voor mij een ware beleving, welke ik schier ervaar als een thriller. Want zelfs al mocht ik niet mijn stem uitbrengen, het verkiezingsspel is voor mij een intrigerende, meeslepende belevenis waarvan ik niet meer of minder kan dan er naar kijken, het opslurpen, consumeren. Ook al heb ik morgen een vroege dienst, ik kan niet anders dan deze thriller uitzien tot de dader is gepakt, ik wil dit NU weten en het komt niet bij me op de rest op te nemen... pas als het laatste cijfer op zijn plaats is en er geen ruimte meer is voor interpretatie kan ik mij te bed begeven.

Uiteraard vraag ook ik mezelf af wat die drang is, die zich in Nederland heeft ontwikkeld, maar die ik ook ken van de Amerikaanse verkiezingen. Zo gauw de verkiezingsgegevens voor mijn ogen dansen ben ik zo goed als gehypnotiseerd, misschien wel geobsedeerd.  En toch is de Noorse verkiezing niet geheel anders dan de Nederlandse; de campagnes lijken op elkaar, in de aanloop voeren de dames en heren politici dezelfde, vaak oppervlakkige en bloedeloze debatten, terwijl de invloed hiervan minimaal lijkt. Niets menselijks is wat dat betreft de Noren vreemd. Een evident verschil echter zit meer in het verkiezingsproces  en is het feit dat de Noor al enkel weken va tevoren de gelegenheid heeft om zijn of haar stem uit te brengen; dit was iets nieuws voor me.

Op de televisie loopt het aantal getelde gemeentes op; de winnaars hebben uitgelaten toespraken, waarbij Høyre(Rechts, de conservatieve partij) uitermate blij is met de enorme winst van naar verwachting 18 zetels, de Fremskrittspartij jubelt zelfs om het behaalde resultaat. Overigens is de laatste partij in het bezit van een naam(frem is vooruit, skritt is stap) welke de programmainhoud evenmin weerspiegelt als de Nederlandse Partij van de Vrijheid(PVV); de stap vooruit is niet voor iedereen, zoals ook de vrijheid van de PVV haar beperkingen kent.

Desondanks kan ik me niet losmaken van het beeld, nog slechts 40 gemeenten te gaan... Ik kijk nu al vooruit naar de volgende verkiezingen, voor de gemeenteraden... Dan mag ik meedoen, omdat ik drie jaar in Noorwegen woon! Ik kijk er nu alweer naar uit!

Een nieuwe oude auto
De afgelopen dagen heb ik me georiënteerd op de aanschaf van een bolide welke mij door een al dan niet automatische vierwielaandrijving de gehele winter huiswaarts zou vervoeren. De afgelopen winter moest ik noodgedwongen dagelijks 700 meter huiswaarts lopen door wat ik gemakshalve de 'achtbaan' noem, gezien de steile stijgingen en daling van het parcours. Dit hield tevens in, dat voor de dagelijkse boodschappen af en toe een behoorlijke inspanning ofwel de nodige inventiviteit aan de dag gelegd moest worden... Ook al was dit eigenlijk geen probleem, de noodzaak tot een andere soort gemotoriseerd verkeer werd tevens gestimuleerd door de oplopende werkelijke en virtuele kosten van mijn Passat in de nabije toekomst. Na een korte tijd van internetsurfing heb ik een in mijn ogen dure, maar solide bolide gevonden en na een bezoek aan Larvik kom ik tot een vergelijk met de verkoper.
Terwijl ik huiswaarts rijd, voel ik me door de mooie route en het mooie weer -uiteraard geheel onterecht natuurlijk- gesterkt in mijn besluit.

 

Twee dagen na de verkiezingen heb ik de financiering rond en kan ik mijn nieuwe oude Quattro naast mijn huis in Akkerhaugen parkeren. Ik kan met een gerust hart naar Nederland rijden volgende week, waar ik Corrie hoop te verrassen.... Ze weet wel dat ik kom, maar niet dat ik een andere auto heb...

Inhaalslag 8: Augustus bezoekmaand???

Bezoek Marre en company
Eind juli belde Marre, dat haar geplande bezoek iets eerder uitvalt dan gepland; geen probleem natuurlijk. Zij is op Interrail, samen met een paar klasgenoten, en ze hebben dit in een project voor school kunnen gieten. Met een GO Pro-camera tot hun beschikking maken ze erg leuke filmpjes over Interrailen door Europa; erg leuk. Hun bezoekje blijkt gezellig en -overwegend- ontspannen, we maken een paar leuke tochtjes in de omgeving; zo bezoeken we de sluizen van Vrangfossen en strijken we een halve dag neer in Lona, vlak bij Bø...

Tijdens hun bezoek komt ook Jacob nog een nachtje over uit Vinterbro, om even -voor het eerst- te proeven aan het wonen in Akkerhaugen. Leuk om weer even bij te praten, dat gebeurt tegenwoordig meestal via de mail...

Bezoek Corrie en company
Doordat Marre and Co. eerder kwamen, was ook hun vertrek iets eerder gepland. Hierdoor had ik gelukkig wat meer tijd om het bezoek van Corrie, Edwin, Geesje, Henk en Jaap voor te bereiden... Daarnaast moest ik een aantal geruilde dagen werken, dus drukdrukdruk! Overigens redde ik dit ruimschoots op tijd(huis schoon, bedden opgemaakt etc.) dus geen probleem.
Ook al was van tevoren niet geheel duidelijk hoe het bezoek zou gaan, ik kan wel stellen dat de bezoekers naadloos in mijn leven pasten en dat dit dus liep als een trein... Enorm gezellig, actief en goed gehumeurd. Doe mij nog es zo'n groep... Naast activiteiten in de regio(wandelen aan en vissen in het Norsjø en een toertje naar Lona was het hoogtepunt toch echt de tocht naar de Låtefossen bij Odda, over Haukeli en de Hardangervidda... Maar wat lul ik nu, kijk maar gewoon naar de foto's en geniet!

Later in augustus staat het werk weer overwegend centraal; niet verrassend als je ziet hoeveel dagen ik al afwezig ben geweest; ondanks bijwerken heb ik toch ook nog wat in te halen... Het is echter op het werk zo rustig, dat ik eindelijk het gevoel heb dat de vakantie is begonnen haha. Daarnaast verbaas ik me over een aantal zaken: Twee vrouwelijke collega's praten met passie over hun favoriete zomerhobby(zalm en forelvissen), die ze ook met liefde bij het ijsvissen uitoefenen... Ik schijn toch nog in hokjes te denken, want ik verwacht deze passie niet bij vrouwen(sorry), dit onder meer ingegeven doordat ik dit in Nederland op deze wijze nooit eerder meemaakte... Een mannelijke collega spreekt overigens met dezelfde passie over zijn liefde voor de (rendier)jacht... Ook zo'n onbekend fenomeen voor een Nedernoor...
Aan het einde van de maand verbaas ik me over de verwondering, welke een jongetje met een veel te grote schooltas tentoonspreidt terwijl hij, gehurkt naast de weg, geconcentreerd langdurig naar een beestje in zijn handen kijkt. Ik ervaar dit als bijna ontroerend... 

Inhaalslag 7: Juli 2013, terug in Norge

Eenmaal terug in Noorwegen laat de verbouwing me niet los; niet alleen de teleurstelling blijft doorsudderen, kan ik maar moeilijk loslaten dat ik niet heb kunnen doen wat ik wilde; ook -en wellicht vooral- het daaruit voorgekomen conflict met Corrie hakt er nog steeds en langdurig flink in. Gelukkig heb ik enigszins afleiding door enerzijds mijn werk en anderzijds het feit dat mijn grote zus Marja mee is gekomen naar Noorwegen...
We proberen er ondanks het wat sombere weer de eerste dagen en mijn daaraan synchroon gekoppelde stemming toch maar iets moois van te maken, waarbij de 'tur' naar Oppland grotendeels een positieve rol speelt. Marja is zeer geïnteresseerd waar ik hiervoor woonachtig was, dus heb ik het idee opgevat om Tollefsrud te bezoeken... De huidige eigenaar, boer Hein, heeft me vorig jaar aangeboden om nog eens bij hem te overnachten... Niet alleen bleek hij niet thuis te zijn, het deed me meer dan ik had verwacht om te zien hoe slecht Tollefsrud er bij lag... Verder verwaarloosd, gras een meter hoog, een vals kreng van een hond die los rondliep; niet echt uitnodigend. Het aanzicht maakte me erg triest; gelukkig bleek ook Marja dit aan mij te merken en zochten we snel een overnachtingsplaats aan de andere kant van de rivier, bij Piltingsrud Gård.
Piltingsrud Gård is een prachtige, authentieke boerderij waarvan ik de eigenaren al een paar keer heb ontmoet(ook al vanuit mijn vorige werk). De overnachting in de stabbur was een beetje provisorisch maar daardoor niet minder leuk... Later die avond, bij de Statoil in Bagn, komen we boer Hein toch nog tegen; hij is hartelijk als altijd...

Het bezoek 's avonds bij Jan en Jeanette is gezellig en hartelijk als altijd; we overschrijden de 'planning' met uren. Even langs voor de koffie heet dat...
 
Ook de volgende dag maken we nog een mooi ommetje met een terugweg via Nesbyen, Gol en Geilo... Het laat zich raden dat ook hier de nodige plaatjes worden geschoten... Ondertussen bezichten we in Gol Åsgårdane Appartement, een vakantiecentrum dat te koop staat. Ik raak er wel behoorlijk enthousiast van eerlijk gezegd... ook al is het aardig aan de prijs!

De verdere maand staan een aantal zaken centraal, en daar besteed ik dus(naast eten en slapen) in hoofdzaak mijn tijd aan: Uiteraard werk ik veel, want de 'vrije' maand juni moet hier en daar wat worden ingehaald; daarnaast ben ik druk bezig met een bedrijfsplan, ik wil kijken of Åsgårdane haalbaar is...
 

Ook ben ik nog een weekeinde in Nederland(waarbij de avond voorafgaande aan de reis het mooie weer mij probeert in Noorwegen te houden), om een tussendeur in de hal te plaatsen. Het is duidelijk dat een afgebakende klus binnen een afgebakende tijd mij beter afgaat...
Het einde van de maand begint met een vervroegd bezoek van nicht Marre met haar vrienden; ze komen eerder dan verwacht, maar daarover volgende keer meer...