Ik zag twee beren...

Woensdag 24 augustus
Ik stond vandaag op voor een kort dienstje, van 5 uur en 42 minuten. Uiteindelijk besloten dit niet te draaien(en dus vrij te nemen) omdat enerzijds Corrie, Jildou, Dennis en Sanne er zijn, anderszijds omdat de bewonersbezetting vandaag nihil is.

Het weer vandaag was niet bjusterbaarlik helaas, maar dit mocht de pret niet drukken. Na een verlaat ontbijt zijn we even naar Fagernes gereden om wat te winkelen. Ik moest ook nog even bankzaken regelen want ik heb nog steeds mijn bankpas niet binnen; er is toegezegd dat deze z.s.m. komt nu! Na de boodschappen maar weer huiswaarts gekeerd, het weer was niet zodanig dat een verlengd verblijf een logische keuze was.  
's Avonds -volgens afspraak met Helge(de huiseigenaar)- maar even wat oude meubels  uit de schuur opgestookt in een kampvuur. Was errug leuk(maakt het jongetje in mij los), dus binnenkort weer even...   

Donderdag 25 augustus
Een wat bewolkte dag, met soms een bui.. deze stond voor mij in het teken van de Norskurs(tot een uur of half twee), gevolgd door een korte vergadering met Ragnhild. Hierna nog mijn wachtwoord voor het rapportagesysteem opgehaald bij Annemarie(na twee maanden, jaja) en gewerkt op Fekjaertunet, waarna ik tegen vijf uur huiswaarts ben gegaan. Op dit moment is er het nodige aan de hand op de tunet, vooral veroorzaakt door afwezigheid van bewoners in de komende maanden. Niemand die is aangenomen is zeker van het feit dat deze ook tijdens die periode op de tunet werkt; eerst moet gesproken worden met geldverstrekkers(lees: gemeenten waar de aanmeldingen vandaan komen). Wordt vervolgd...

Vrijdag 26 augustus
Uiteraard weer Norskkurs... ik krijg de mogelijkheid om naar inzicht een aantal dagdelen per week Noors te volgen of te missen; hoe dit er uiteindelijk uit zal zien zal de tijd leren. 

Er waren toch twee beren???

Het is mooi weer, dus Corrie en de kinderen gaan naar het Berenpark in Fla. Het Berenpark is de laatste jaren erg in opkomst en herbergt steeds meer lokale diersoorten; zie hiervoor de bijgevoegde foto's... Uiteraard zijn ze hier niet in het wild, maar ze komen nog steeds wel in het wild voor...

Zo van de muur van Fawlty Towers,
maar dan in het echt...

Vol verwachting...

Weekend 20 en 21 augustus
Gisteren mijn moeder naar Sandefjord gebracht, vandaag aan het werk op de Tunet... Wat heet aan het werk; er is één bewoner aanwezig en die is druk bezig met inpakken van zijn spullen, hij verhuist volgende week en wil alles het liefst zelf doen... Uiteraard blijf ik hem wel mijn hulp aanbieden! In mijn hoofd uiteraard bezig met de komst van Corrie en de kinderen...
Eénmaal thuis in de avonduren even de was gedaan en bezig geweest met de schoonmaak(nou ja schoonmaak). Ook zondag de boel even verder op orde gebracht, morgen is hier weinig tijd voor want dan heb ik een erg lange dag...

Maandag 22 augustus
Vroeg op, voor het eerst naar Norskkurs. Volgens mijn baas zou dit een cursus van een week zijn, althans ik ben voor een week aangemeld; echter al tijdens de introductie blijkt dat het een Norskkurs is die maar liefst 300 uren beslaat. Dat redt je echt niet in één week. Op zich wel leuk om allemaal mensen met andere nationaliteiten te leren kennen(Somalie, Eritrea, Iran, Irak, Filippijnen, Spanje, Estland etcetera), maar het gevolg is ook dat het niveau zeer uiteenlopend is. Ik heb direct maar bespreekbaar gemaakt dat ik niet in de gelegenheid ben om de cursus volgens planning te volgen, want er zal ook geld in het laatje moeten komen. De docent zal dit overleggen en nog met een voorstel komen.
Na de Norskkurs(die om 9.00 uur begint) direct door naar het werk(waar ik tot 21.00 uur ben). Op dat moment zitten de reizigers al lang en breed te zonnebaden op de boot!

 

  


's Avonds probeer ik een beetje vroeg naar bed te gaan, maar dit lukt niet echt. Ik ben 'litt urulig', zoals vroeger de avond voor Sinterklaas klopt mijn hart vol verwachting omdat Corrie morgen weer komt.

Dinsdag 23 augustus
De onrustigheid zet zich ook door tijdens de noorse cursus op dinsdag, ga dan ook maar iets eerder naar huis, kan nog mooi even boodschappen doen in de middag... Rond half twee komen Corrie en de kinderen aan. Lekker fit, want ze hebben op de boot allemaal uitstekend geslapen!!!
Sanne -en later ook Jildou- nemen het er gelijk van in de zon op het gazon... gelijk hebben ze.
Later op de dag wordt er even rondgekeken op het terrein, bij de rivier en richt iedereen zijn kamer even een beetje in; iedereen voelt zich vrij snel op zijn en haar gemak.
    

Et uke med mora min... Een week met mijn moeke

Maandag 15 augustus
Vandaag maar vroeg op, voor een vrije dag... kan moeilijk uit bed komen dus ben ik iets later dan gepland op pad(ongeveer 09.20 uur). Corrie is dan uiteraard allang op weg met ma... Ik heb gepland om in Drammen nog een boodschap te doen, maar de drukte op de weg, veroorzaakt door de wegwerkers(tot vier keer toe oponthoud is mijn deel), heeft tot gevolg dat ik direct door moet... Ook geen probleem. Uiteindelijk -nadat ik ook nog even met Corrie heb gebeld- heb ik nog wel tijd om naar de COOPmega te gaan, en precies om 13.00 uur loop ik de aankomsthal binnen. Een kwartier later is ma in 't zicht.

Door het werken aan de weg besluit ik een wat kleinere parallelweg te nemen, dit heeft bij ma een groot aantal' aha-erlebnisse' tot gevolg, zoals het kerkje van Andebu op de foto hier rechts. Het weer is echter nog steeds zoals de dag startte: druilerig. Voorbij Drammen echter begint het wat op te lichten en uiteindelijk komen we in de zon op Tollefsrud aan, waar we beginnen met een kop koffie in de avondzon.
Na een rondleiding in huis en maaltijd, besluit ma al vroeg naar bed te gaan; tegen 10 uur gaat ze afgepeigerd naar boven... Nog even de tijd voor mezelf dus, ook lekker.

Dinsdag 16 augustus
Rond een uur of negen hoor ik moeke omscharrelen in de badkamer; ik besluit er zelf ook maar uit tegaan.

Na ontbijt en koffie eerst maar een rondleiding over het erf en gebouwen gedaan; de ooh´s en aah´s zijn niet van de lucht, en ook de wandeling naar de rivier valt in goede aarde. Ook de aan ons gazon ontsproten paddestoelen oogsten de nodige bewondering.

´s Middags heb ik gepland om via Hedalen over de fjell richting Gulsvik te rijden. Een mooie tocht door een prachtige, nauwe kloof die ik ook al eens met Corrie heb gereden. Het weer is vrij redelijk, soms wat zon dus de tocht(die we overigens starten met een bezoekje aan Bergsrud en Fekjaertunet) is puur genieten. Na 12-13 km op genoemde tolweg echter blijken de overlangse gaten in de weg zodanig, dat ik besluit terug te gaan. Daar betaal je nou 50 kronen voor... ook de rest van de weg is niet goed, dus ik rijd voorzichtig terug, hier en daar de diepe kuilen voor de tweede maal ontwijkend.   

Eén van de grootste kuilen, een kilometer of 7 voor het einde, pak ik buitenom. Door omstandigheden kom ik in een week stukje weg, waardoor mijn wiel wegzakt. Ik probeer -achteraf een slecht idee, ik had beter kunnen stoppen en achteruit- te herstellen door naar links te sturen maar dit blijkt vruchteloos... Uiteindelijk zitten we met beide rechterwielen vast in een diepe blubbergreppel. geen bereik op de telefoon, dus ik besluit om naar de weg te lopen... het is mooi weer en maar 7 km. Ma blijft bij de auto(het duurt uiteindelijk twee uur voor ik terugben), lekker puzzelen.
In het zicht van het einde van de weg kom ik een zware 4wheel tegen. De Servische boswerkers willen ons wel helpen; uiteindelijk blijkt ook een oudere man gestopt. Het ontbreken van sleepkabels zorgt er echter voor dat deze behulpzaamheid niet gehonoreerd kan worden en onverrichterzake huiswaarts keert. Ma en ik rijden met de oudere man mee, die ons bij mijn werk afzet. Hier leen ik de dienstauto om thuis te komen... s Avonds nog een keer geprobeerd(in de regen) om de auto vlot te krijgen maar helaas.
Zo maak je nog eens wat nieuwe dingen mee...

Woensdag 17 augustus
Uiteraard stond de ochtend in het teken van het ophalen van de auto... Toen bleek dat de garage in Hedalen geen sleepauto had, kreeg ik het idee de ANWB in te schakelen. En eerlijk is eerlijk: In no time had men pechhulp voor me geregeld! Deze moest uit Hønefoss komen, maar dat bleek niet meer dan een uur te duren. 

Geholpen door een Ford...

...hoe diep kun je zinken?

De sleephulp(VIKING, hoe kan het ook anders) was erg opgewekt en optimistisch (zo´n kleine auto..., geen probleem, klaren we zo) en hij had de auto dan ook binnen vijf minuten uit de greppel en nog beter: ik reed er zo weer mee weg. Beetje viezer, maar verder geen probleem... Eigenlijk had ik hem gelijk gisteren moeten inschakelen natuurlijk. Even aan Jeanette(collega  en mede-Nedernoor) gevraagd of ze me kon helpen om de werkauto terug te brengen en ook dat was geen probleem.

Fagernes

Een uur of twee was ik weer thuis dus nog tijd genoeg om het prachtige weer goed te benutten met een korte biltur naar Fagernes; via Bagn maar even de parallelweg genoemen langs Reinli, en na een wandeling door Fagernes en een softijsje weer rustig teruggereden naar Tollefsrud. Eigenlijk de gehele dag heel mooi weer gehad, op een enkel zomers buitje van 5 minuten na.In de avond zat ma tot acht uur buiten in de avondzon, terwijl ik het eten voorbereidde.

Donderdag 18 augustus

Ma ontwart het uitzicht; ik zie van ver af
nog heel goed hoor...

Vanochtend beetje uitgeslapen, maar om een uur of 10 opgestaan omdat ik vandaag wel even naar een vergadering moest. Eerst een lichte aanvaring met ma, het is duidelijk dat ik thuis wonen(bij moeke dan) niet meer gewend ben hahaha. Het werk belde of de vergadering eerder kon beginnen dus in de auto en snel op weg...´
Toen ik terugkwam was ma even alleen te wandelen geweest, ze kon me goed verslag doen van het geheel. Ze was langs de weg iets zuidwaarts gewandeld en een pad naar -wat later bleek- een campinkje ingeslagen.
Ook 's middags gaat ze even te wandelen terwijl ik een hek probeer te demonteren; ze zoekt dan even het naastgelegen dorpje op. Eigenlijk een erg rustig en ontspannen middagje; mijn eerste middag thuis deze week.

Vrijdag 19 augustus
Vanavond om 19.55 uur vertrekt het vliegtuig weer, dus we starten de dag rustig op: Ontbijtje, koffie, paar broodjes.
We vertrekken iets later dan gepland, zo rond kwart voor twee. We hebben dus ruim 5 uur om een route van 3 uur af te leggen. Jammer dat het de donkerste dag van de week blijkt; het regent bijna de hele weg. Desondanks rijden we een wat alternatieve route: Ik wil eerst via de fjellweg(243 naar Nesbyen), maar op internet zie ik dat dit geen goed idee is gezien de erbarmelijke staat van de weg.

Weggeslagen weg aan de Vestsida in Hedalen

Dus ik denk via een klein Hedals weggetje te gaan, wat ik een paar weken geleden heb gereden... Ook niet dus, halverwege moeten we terug omdat de weg is weggeslagen! Het is even moeilijk keren, maar het lukt.

De Randsfjord; geen echte fjord,
wel het vierde meer van Norge...

Uit arren moede besluit ik dan via Bjoneroa en Jevnaker langs de Randsfjord te rijden, me onvoldoende realiserend dat er dan bij Hønefoss een file staat(een erg ongelukkige kruising). Het is een dag van vele verkeerd uitpakkende besluiten. Uiteindelijk passeren we Hønefoss nog ruim op tijd(ongeveer 16.00 uur); echter ook bij Utøya is het enorme druk, daar er een herdenking van de schietpartij(vandaag vier weken geleden) plaatsvindt door de nabestaanden van de slachtoffers(zie onder). Het aantal bussen is niet te tellen...

Gelukkig zijn we desondanks ruimschoots op tijd op vliegveld Sandefjord Torp, dus zitten we om 18.30 uur een broodje te eten in de vertrekhal. Tegen 19.00 uur besluit ma door de poort te gaan; dit gaat vrij vlot al lijkt het wel wat onwennig. Ze vergeet bijna haar koffer mee te nemen als ze haar ´bakje´ leeghaalt. Gelukkig komt ze tijdig tot inzicht, draait zich om, pakt de koffer en verdwijnt uit het zicht. Daarop bel ik nog even met Marja en Kees, doe boodschappen bij de COOP(is vlakbij) en rijd ik huiswaarts, waar ik in het donker en regen om 23.15 aankom. Waarschijnlijk komen Marja, Kees en Ma op hetzelfde tijdstip in Groningen aan.
Mooi op tijd om nog even te msn-en met mijn geliefde... Inmiddels nog een sms-je van Marja gekregen dat ma aangekomen is.

Dreigende kopers...

vrijdag 12 augustus
De afgelopen dagen was een niet al te drukke tijd; op het werk was het rustig, en ook thuis gebeurde er niet zoveel. Belangrijkste nieuws is dat mijn werkplek in september wat onzeker is; een aantal bewoners is verhuisd, één opgenomen en de aanmelding, welke eerst goed leek te verlopen, stokt enigszins om dat de 'thuisgemeentes' van de bewoners de kostprijs van onze zorg vooralsnog te hoog vinden. Wellicht is het handig om dit iets toe te lichten:
In Noorwegen is niet een zorgkantoor of verzekeraar verantwoordelijk voor de besteding van het geld, maar is de gemeente waar je woont verantwoordelijk. Deze koopt de zorg dus voor je in; wij hebben mensen uit heel Oppland, soms zelfs uit het westen van Noorwegen. De zgn. thuisgemeente is dan verantwoordelijk voor de kosten van de zorg; nu zijn er enkele gemeenten die zeggen dat ze voor dat geld in de gemeente betere zorg kunnen geven, dus gaat de aanmelding niet door... Kansje dus dat ik in september hetzij werkeloos, hetzij werkzaam voor een andere werkgever ben tot mijn contract per 1 oktober ingaat.
Maar het wonen hier doe ik met plezier, en totnogtoe leek de verkoop van Tollefsrud niet echt te vlotten. Maar dan komen de kijkers:
Op vrijdag kwam er een overigens relatief arrogante, vrij dikke, pafferige maar schijnbaar niet onbemiddelde man in een knap autootje. Een gloednieuwe Jaguar!!!!

 

En dan twee dagen later, zondag in alle vroegte word ik wakker door geluiden op het erf. Knarsend grind, eerst veroorzaakt door een auto, later door druk heen en weer lopen van Helge, de eigenaar... Omdat ik toch wakker ben, besluit ik ondanks het onzalige tijdstip(8.40 uur) uit bed te gaan en aan de koffie... Niet veel later wordt het geknars veruit overstemd door een ander geluid.

Mezelf voor een oude uitzending van MASH 4077 wanend komt daar een helicopter met kijkers aan; deze pikt Helge op om even boven het landgoed te vliegen! Overigens uitermate aardige mensen, zo blijkt als ze ook even in mijn huis willen kijken; ze tonen zich zeer belangstellend. Maar duidelijk is dat, als Jopie Jaguar al niet onbemiddeld is, zij dit in een overtreffende trap zijn; ook al omdat het later blijkt dat het de eigen 'chopper' is...

Pff... je maakt wat mee in Norge! En net als ik denk dat het kansloos is om hier de winter ook te wonen, raak ik in gesprek met Helge en stelt hij de vraag dat, als de door hem gevraagde 5500 kronen voor mij teveel is, wat ik wel zou kunnen betalen... Dat wordt blijkbaar dan toch vervolgd...

Kilometervreter

Zaterdag 6 augustus
Gisteren de dag besteed aan uitslapen, werken, schoonmaken en hangen op de bank of achter de pc... ook wel es lekker! Tussendoor nog even op Finn gezocht voor gratis banken... en één gevonden die zowaar nog beschikbaar was. Een lichtgekleurde Klippan van IKEA(ik sta reclame toe voor gratis producten), die ik vandaag om één uur kon ophalen.
Mooi op tijd uit bed dus, lekker ontbeten in de ochtendzon(het was wel een beetje aan de frisse kant dus de trui maar aan) en om 11 uur de auto in... OP dat moment werd ik gebeld door Trude(wiens bank het was) of de afspraak ook een uur kon worden verschoven... ook goed, dus wat later op pad getogen met een uitdraai van de routeplanner. Eerst bij het postkantoor in Sorum mijn internetbankierdingetje opgehaald, zodat ik ook vanaf thuis hiermee in de slag kan.

Otto Sverdrupsgate, Oslo centrum

De reis verliep voorspoedig, om drie minuten voor twee was ik bij de Otto Sverdrupsgate, in het centrum van Oslo. Nergens nummer 17 te bekennen. Even gebeld, maar naar lang heen en weer lullen bleek dat ik gewoon in de verkeerde Sverdrupsgate was... Ik moest in die zonder Otto zijn; je moet het maar weten. Het probleem was, dat Trude ene afspraak had en eigenlijk weg moest... ik kreeg nog tien(!) minuten om op het juiste maar mij minstens zo verkeerde adres te komen; wel uitgelegd dat ik net twee uur had gereden voor die bank... Uiteindelijk na 20 minuten(met dank aan de GPS op mijn telefoon, had ik beter eerder kunnen inschakelen) ter plekke gekomen. Zonder resultaat helaas, de vogel was gevlogen. Later zou blijken dat de bank dezelfde dag nog door een ander was opgehaald, terwijl mij gezegd was dat ze die dag niet terug zou komen... jaja. Ook pogingen om bijzettafeltjes en een tv op te halen bleken vruchteloos.

Raadhuis Oslo

Maar ach, het was mooi weer, ik heb nog een cadeau voor Jildou op de kop weten te tikken dus soit... Ook heb ik even gekeken bij het huis van Jaap en Renate; deze zijn echter op zoek naar de zon in Macedonie of Kroatie... Blijkt dat de zon hier is!

Het was stralend weer en daarom maar de gelegenheid te baat genomen en Oslo een beetje verkend, zo rond het raadhuis en een stukje van de haven.

De Arcadia, afgemeerd in de nabijheid van
Akershus Slott(onder)

In de haven was het bij cruiseschip Arcadia, overigens een immens schip(285 meter lang, 32 meter breed en een diepgang van 7,8 meter, capaciteit voor maar liefst ruim 2500 passagiers) en vooral  het nabijgelegen Akershus kasteel behoorlijk druk. Ook de onderstaande viermaster trok de nodige bekijks...

Ook in Oslo zelf was het in het centrum een drukte van belang; de onbezorgdheid viert alweer hoogtij, zo kort na de aanslagen van Anders
Breivik... Ergens wel logisch, want hij lijkt de enige dader, er is niet bewezen dat hij onderdeel uitmaakt van een netwerk en hij zit vast. Allemaal factoren die de onbezorgdheid voeden. Dit was wel anders geweest als de Al Qaida de aanslag had opgeeist. Maar toch doet het vreemd aan, die vanzelfsprekendheid waarmee het relaxte leven weer wordt geleefd.

's Avonds terug in Tollefsrud me nog maar even overgegeven aan de schoonmaak. A man's gotta do what a man's gotta do... vooral omdat het niet vanzelf gebeurt. Anders nooit weer natuurlijk...

Zondag 7 augustus
Een vrije dag met alle kenmerken van dien... uitslapen, lekker ontbijten, koffie met een boek, een ietsiepietsie schoonmaak- en opruimwerk(je moet toch het idee hebben dat je enigszins productief bent geweest) en wat filmpjes gekeken...
Daarnaast uiteraard mogelijkheden bekeken wat ik moet doen als ik in september geen werk zou hebben. Afgelopen vrijdag al even naar het flexburo van de GGZ Friesland gebeld, maar de juiste persoon op dat moment niet aanwezig... mezelf voorgenomen dat, als ik woensdag nog geen bericht heb  van mijn baas, ik zelf een gesprek met haar aanga. Mocht dit niet het gewenste resultaat hebben, dan probeer ik alsnog het flexburo of Lentis... 't Is heel gek, maar geen inkomen geeft toch even een probleem haha.

Maandag 8 augustus
Vreemde dag... Kom ik in verband met de zorg voor een bewoner vervroegd op mijn werk, blijkt dat een afspraak zonder ruggespraak is vervallen en de zorg al is geregeld... jammer maar helaas. Maar gekozen voor andere activiteiten, zoals een boodschap voor het werk doen in Fagernes en schoonmaken van een appartement...
Overigens valt me op de heenweg al op hoe mooi de heide op sommige plaatsen al bloeit. In opdracht van Corrie een paar foto's geschoten.


       






De koeien liggen overigens weer langs de weg; als ik hier vier uur later weer langskom (b)lijken ze nog niet van hun plaats geweest. Bruin leven, zo op de fjell. Of eigenlijk een roodbont leven...

Na mijn werk, om een uur of zes, richting Oslo gereden, er is weer een bank in zicht... Ditmaal wel met succes! Moet 'm nog wel even schoonmaken, maar dat lukt vast. Ook een tv opgehaald voor de tussenkamer. Al met al een dag waarop ik toch nog met voldoening terugkijk; alleen een beetje laat naar bed.

Dinsdag 9 augustus
Vandaag bezig met het uitladen van de auto en het inrichten van de tussenkamer. Is een behoorlijke klus, want de tv(Sony trinitron 32 inch van 10 jaar oud, dus een loodzwaar bakbeest; leve de uitvinding va n de LED-postzegel tv) en de bank(3-zits) zijn moeizaam te tillen door één man. Maar het lukt natuurlijk wel... ben zo koppig als wat, vandaar...
Kreeg overigens ook een mail van de baas; het lijkt wel goed te komen voor september. Dat is dan weer prettig.
tussenkamer... De tv wel op  zijn plaats gekregen, maar met houwen en keren... die til ik nooit weer alleen... Was gisteren toen ik hem oppikte bij een magere, tengere en vooral niet al te sterke Noor al een hele klus, maar alleen... Nou ja, 't is gelukt!

Partir c'est mourir un peu...

Dinsdag 2 augustus
Gisteravond laat weer op pad gegaan, op weg naar de boot welke om 12.45 uur vanaf Hirtshals gaat. Zoals ook eerder was het afscheid weer moeilijk; ik hou me maar voor dat dit een goed teken is. Maar het maakt het de rit noordwaarts en ook de dagen daarna niet gemakkelijk, die liefde... Maar ik was weer op pad. Uiteraard de auto weer tot de nok(nou ja, nok) toe volgeladen... Een tijd geleden ook -toen nog met Corrie- voor deze boot gekozen, om een uur of één, half twee 's nachts zijn we toen vertrokken en volledig 'uut de lieken' in Norge aangekomen. Hiervan geleerd hebbende, ben ik nu om 23.00 uur vertrokken zodat ik een paar uur slaapspeling had.

de boot in Hirtshals...

En inderdaad, dit was een goede keus. Van een uur of drie tot vijf geslapen(niet tot mijn wekker helaas), waarna ik ruim op tijd en in de stralende zon(ook niet geslapen dus) in Hirtshals aankwam; het was hier overigens net als vorige week enorm druk... Tijdens de wachttijd gesproken met een ouder
en een jonger Nederlands stel(het was vergeven van de Nederlanders) die allen een autorondreis hadden geboekt als eerste kennismaking aan Norge. Het oudere stel deelde mee dat zij hun eerste overnachting in Geilo hadden, 135 km van de boot. Ik heb ze maar even gezegd dat hier minstens 100km bij op moeten worden geteld. Leuk begin, na de bootreis in een onbekend land een afstand afleggen van Leeuwarden naar Tilburg over relatief kleine wegen... Goed van dat reisbureau... sukkels.
Op de boot direct een bank gezocht met mijn kussen, maar al snel door personeel gewekt, omdat het erg druk was en mensen een zitplaats zochten... weer niet slapen dus. Uiteindelijk kreeg ik gezelschap van een zevental hoogbejaarde(uiteraard Nederlandse) dames, welke op een busreis gingen. De ene -van afkomst Fries maar al vele jaren woonachtig in Zeeland- ging een beetje op een sentimental journey, daar ze met haar ega, welke een half jaar eerder was overleden, 23 maal naar Noorwegen was afgereisd... dit was dus haar 24ste keer! Tussen de met witgrijs haar gesierde dames(waarvan nog een paar een Frisian Connection hadden) en mij ontstond daarop een geanimeerd gesprek over Norge... Later toch nog even geprobeerd te slapen, en dat lukte zowaar. Met een paar koffie-, tank- en eetpauzes tussendoor was ik om een uur of negen weer thuis.

gedenkplaats aan de E16,
met op de achtergrond Utoya

Overigens bleek bij de gedenkplaats van Utoya aan de ´snelweg´ E16 de toestroom van mensen nog nimmer verstomd... Terecht natuurlijk.
Na msn-en met Corrie niet te laat naar bed gegaan, want morgen weer vroeg aan het werk.


Woensdag 3 augustus
Na een dag hard werken(onder meer een butikktur van 3 uur) en daarna lezen op het terras ben ik 's avonds een beetje uitgeteld op de bank blijven hangen... De naweeen van gisteren denk ik. Nog steeds niet een tv-kaart van Viasat gekregen, dus gewone tv zit er nog niet in. Filmpjes wel, maar dat is toch anders... Wel een code van mijn bankpas gekregen, nu de bankpas nog... kan ik zelfs geld halen!!! Wat een prachtig land toch... maar soms verrekte langzaam!

Donderdag 4 augustus
Vandaag een vergadering met onder meer mijn leidinggevende van de kommune(gemeente, want daar ben ik in dienst). Wat betreft het werk een aantal puntjes op de i gezet(werkinhoudelijk).  De nodige vragen beantwoord gekregen... zoals het feit dat ik tijdens het bezoek van mijn moeder wel een paar dagen vrij kan nemen; is wenselijk nietwaar? Helaas kreeg ik ook antwoord op een vraag die ik niet heb gesteld... Dit behoeft nadere uitleg.
Ik heb in eerste instantie met Sor-Aurdal kommune een contract afgesloten voor twee maanden, dit eindigt formeel 25 augustus. Tegelijkertijd werd ik enorm gestimuleerd om te solliciteren naar een vaste functie m.i.v. 1 oktober(2 vacatures), dit heb ik al in mei gedaan, voor ik ben begonnen aan mijn vikariat(tijdelijke baan). Al op de eerste dag van mijn vikariat werden mij toezeggingen gedaan terwijl er nog vergaderd moest worden, op 1 juli was zeker dat ik één van de vaste krachten zou worden, van wie het contract op 1 oktober zal beginnen. men wilde me graag hebben, roemde mijn ervaring en kennis... heerlijk is dat!
So far, so good, ikke sant(nietwaar)? Van de ene werkneemster, die al bijna twee jaar hier werkt, loopt 1 oktober het contract af, en dat wordt dus niet verlengd. Ik werk deze zomer het meeste met háár samen, voelt vreemd hoor...

Snap je ´t nog

Nu hoorde ik dus donderdag, dat het feit of ik in september op Fekjaertunet werk afhankelijk is van het feit of zij elders werk vindt voor die tijd... anders ben ik in het slechtste geval werkloos in die maand! Dat viel me dus enigszins rauw op mijn dak. Wel aangegeven dat ik anders wel iets anders wil doen, maar garanties zijn daar voorlopig nog niet voor... Dus wellicht verplicht op vakantie naar Nederland en daar werken!
Organisatorisch gezien snap ik het wel hoor; op een team van 2 man met de zorg voor -op dit moment- 2 mensen is de financiele draagkracht minder groot dan bij een organisatie met 1000 werknemers... Maar ik had het niet zien aankomen, die duidelijkheid heb ik even gemist. We hopen er maar het beste van.

Even Nederland

Woensdag 27 juli
De afgelopen dagen niet al teveel bijzonders gedaan, of het moet zijn dat ik even mijn bankzaken heb geregeld... Binnenkort krijg ik dan ook mijn bankpas van mijn Noorse rekening!
Het merendeel stonden de dagen in het teken van mijn vertrek naar Nederland; vooral vandaag uiteraard...Al vroeg opgestaan, want eerst moest ik werken tot een uur of één 's middags. Ik had mijn spullen al meegenomen naar het werk, dus ben direct vanuit Hedalen vertrokken. Mooi, droog weer om te rijden.

Bloemenzee met op achtergrond Utoya..

Onderweg een paar keer vrijwillig gestopt(voor koffie in Vik, een keer om me nogmaals te verbazen over de hoge waterstand en een keer om letterlijk even stil te staan bij de aanslag op Utoya vorige week. Met name de laatste stop was erg indrukwekkend; het leek alsof iedereen die er langs kwam even stopte om zijn/haar respect te tonen of een bloemetje te leggen... Gevolg was een enorme bloemenzee, zelfs tot aan het water.


Door een onvrijwillige stop van bijna een uur even verderop(wegwerkzaamheden) kwam ik aardig krap in mijn tijd te zitten, dus maar even een paar andere stops gecanceld. Hierdoor was ik -inclusief tankbeurt- iets meer dan een half uur van tevoren bij de boot, die afgeladen bleek!!!
Op de boot m'n kussen mee, maar van het voorgenomen rustmoment kwam eigenlijk niets door het vele lawaai dat de andere passagiers(vaak ook jonge kinderen)produceerden... Uiteindelijk maar even met wat mensen aan de praat, en om een uur of half tien van de boot gereden. Het gas erop en Denemarken vlot doorkruist alvorens ter hoogte van Flensburg een paar bakken koffie tot me te nemen; moet toch wakker blijven nietwaar?
Dit later nog eens herhaald en daarna goed doorgereden... om 5.50 uur was ik in Jonkerslan; en eigenlijk zonder dip.
Als een blok in slaap gevallen...

Zondag 31 juli
Stonden de laatste dagen vooral in het teken van samenzijn met Corrie, inkopen doen voor Norge en het deels inpakken van de bus; vandaag was natuurlijk de beurt aan het verjaardagsfeest van Ma aan de Grote Wielen.
Zoals het bij Ma hoort, was het keurig verzorgd... Daarnaast was het ook nog gezellig! En uiteraard ontbrak het verhaal niet, dat Ma als lid van LZC ooit de Grote Wielen heen en weer heeft overgezwommen.
Maandagavond weer retour naar Norge... met een beetje dubbel gevoel natuurlijk.