Redding vanaf thuis, kursus

Zaterdag 22 oktober
Niet alle wonderen die geschieden gebeuren snel, zo bleek vandaag; na een aanvraag die 97 dagen, een uur en zo'n klein half uur heeft geduurd, heb ik eindelijk mijn Viasat-smartcard binnen... en het werkt ook nog! Dus gelijk maar even het filmkanaal opgezocht en wat oude actie gezien... Mission Impossible... Maar ook het Noorse nieuws(Nyheter), documentaires en al wat niet meer is te ontvangen.
Daarna toch maar weer gewoon aan het vertalen geslagen...

Zondag 23 oktober
Als je, zoals ik, naar Noorwegen gaat en je gezin achterlaat weet je dat je er over het algemeen alleen voorstaat. En dat is mede daardoor geen probleem, de dagen glijden voorbij en wat je vooral mist is het sociale kader. Even kunnen zeggen wat er op het werk gebeurde, even die omhelzing, het oogcontact, de lach of het chagrijn delen.
Maar je weet dat dit een gevolg is van je eigen keuze, dus je legt je erbij neer dat de enige manier om contact te hebben via de computer of de telefoon is. Je bent alleen en daar pas je jezelf bij aan, dus vaak voel je dat niet zo erg.
Soms echter ben je niet gewoon alleen, maar voel je jezelf ook erg alleen. Ik heb het nog niet zo vaak gehad, maar vandaag absoluut wel... Je maakt een balans op en bijna alles pakt negatief uit; en dat niet alleen, de angst steekt ook op dat je relatie onder dit avontuur zal lijden. Zoals ik al zei, ik benoem dan alles even negatief.
En dan ben je even op de computer bezig en is Corrie online... Via Skype! Het is dan ontzettend fijn om mijn hart te kunnen luchten, even mijn gevoel te legitimeren en -vooral- even een andere invalshoek te horen en een schop onder mijn hol te krijgen! Just what the doctor prescribed...
Daarna met dubbele energie met de vertaling bezig gegaan, want met Corrie een aantal pagina's afgesproken. Langzamerhand buigt het gevoel dan verder, de goede kant uit. Ze zullen vaker komen, deze dagen, maar ook die kunnen we aan...

Dinsdag 25 oktober
Vandaag geen regulier werk, of op zijn hoogste een paar uurtjes... ik heb cursus in Fagernes en moet wederom Norskkurs laten voor wat het is. Rond half acht komt collega Anny al aanwaaien; errug vroeg maar ja, ze is bang te laat te komen... We rijden met de dienstauto naar Fagernes, maar niet voor we nog even koffie hebben gehad. Ik wil niet helemaal verkeerd beginnen na een bloody korte nacht! Al ben ik daar zelf verantwoordelijk voor...
De cursus in Fagernes wordt georganiseerd door het Rusforum Valdres, een samenwerkingsverband van diverse organisatie(ziekenhuis, psychiatrie, gemeenten, verslavingszorg en jeugdzorg) on de de titel 'Fra bekymring til handling', wat zoveel betekent als 'Van zorg(zorgen maken) tot handeling'.
In de inleiding, 's ochtends, wordt via een Power Pointpresentatie gedrag van alle leeftijdsgroepen onder de loep genomen en worden een aantal herkenningssignalen genoemd. Alles niet altijd helemaal goed voor me te volgen maar het meeste wel; met dank aan de powerpoint. Ook de invloed van ouders met verslavingsproblematiek op hun kinderen en het gedrag op school wordt onder de loep genomen. 's Middags worden we in workshopgroepen ingedeeld waarbij we onze eigen visie en houding bespreekbaar maken. Grappig, ik zit in een groep met nog een Nederlander, Rudolf(Ruud), die al 30 jaar in de regio woont. Er blijkt nog een andere landgenote rond te lopen, uit Vestre Slidre. Small world, lille verden...
Thuisgekomen ben ik wel aardig 'af', dus ik besluit de bewoonsters maar even te bellen. Als er niets bijzonders is kan ik mooi thuisblijven. Aldus geschiedt en ik val op de bank in slaap... maar een uurtje gelukkig.

Woensdag 26 oktober
Normaal heb ik woensdags een dagdienst, maar daar we een Hønefoss-kino-tur hebben afgesproken met de meiden, beginnen Anny en ik later.
Terwijl ik naar het werk rijd valt me op dat er nog steeds gele bomen zijn; ditmaal echter komt de gele herfstkleur niet van de berken(deze zijn allang kaal, een uitzondering daargelaten), maar door een naaldboom:  de lariks. Ook mooi... Tegen twee uur heb ik de koffie klaar voor een verlate husmøte. Anny komt nog wel, maar blijkt niet fit te zijn dus ze gaat niet mee...
Rond drie uur vertrokken, eerst even inkopen doen en een heerlijke kebab gegeten. Maar toen was het vijf uur, en zeven uur begon de film. Beide dames wilden niet zolang wachten(en ook ik niet dus heb ik de nadelen maar even benadrukt haha) dus maar weer terug naar Hedalen. Daarna terug naar huis met de dienstauto, omdat ik die morgen voor een beurt moet brengen...

Rustigjes

Naturlijk heb ik weken dat er niet al te veel te melden valt, en eerlijk gezegd was dit er een. Zo terugkijkend was mijn terugreis de meest bewogen dag, en ook met afstand de meest vermoeiende.
Dinsdag moest ik eigenlijk naar Norskkurs, maar ik heb dit maar laten lopen... het gevolg van een onrustige en navenant korte nacht, deed me besluiten mijn werkdag iets in te korten. Van 9-21 leek me nu niet gewenst, dus gewoon van half twee tot negen gewerkt.
Woensdag de eerste husmøte(groepbespreking) met de beide nieuwe bewoonsters. Vooralsnog lijken ze vlot te wennen; maar kijken of dit zo blijft.

Niet helemaal eerlijk; bij Expert hebben
ze wel tv, meerdere zelfs

Ook donderdag heb ik Norskkurs geskipt; er was overleg met de beide bewoonsters bij het NAV(arbeidsburo zeg maar) over hun inkomen. Lijkt allemaal goed geregeld. Daarna even bij de Expert langs, kijken of ik iets kan regelen met betrekking tot mijn tv-aanvraag van eind juli(!!!!). En het leek te lukken, na veel heen en weer gebel en gefax heb ik betaald en komt wellicht mijn smartcard binnen een paar dagen. Al is de nodige scepsis natuurlijk, gezien de ervaringen, welzeker op zijn plaats.
Vrijdag naast het werk vooral bezig geweest met de vertaling voor Valdres Bilberging. Ik merk dat het me een beetje op mijn nek zit, kom in mijn vrije tijd aan weinig andere dingen toe. Niet dat ik zoveel anders heb, maar wil wel de keuze hebben om andere dingen te doen en die ruimte voel ik nu niet
Ach, tijd genoeg voor 'slapper av'(ontspannen dus) als het klaar is...

Bliksembezoek...

Vrijdag 14 oktober
Vandaag rustig aan opgestaan, gegeten en wat hout  gesorteerd en maar even voor een bliksembezoek naar Nederland gegaan. Ryanair is gewillig! als alles goed gaat vlieg ik om 19.55 vanuit Oslo Torp en ben ik 24.00 uur(of moet je zeggen 00.00 uur) in Jonkerslan. De bedoeling was om een uur of een te vertrekken, maar dit is grandioos mislukt omdat ik zo lekker bezig was... Dus de mooie weg 40 maar gelaten voor wat+ie was en de vaste route genomen.

Spiegelbeeld, vertel eens even...

Om 14.37 uurreed ik de oprit af, en een paar prachtige uitzichten, waaronder gezicht vanaf de E18 over het meer bij Finnsand -overigens doe je dat op zijn Noors; je stopt midden op de E18, neemt rustig een foto, en rijdt weer door- met een prachtige weerspiegeling in het stilstaande water. Overigens is de E18 de weg tussen de twee grootste steden in Noorwegen, Oslo en Bergen. Stel je voor dat je op de weg tussen Amsterdam en Rotterdam stopt om een mooie foto te maken... en niet op de vluchtstrook)was hier ook niet), niet op een parkeerplaats, maar gewoon op de weg... Doodgemoedereerd, geen auto te zien... Zo is deze foto dus gemaakt. Negen uur en een minuut reed ik de parkeerplaats bij Jonkerslan op. Mijn hurgolfje bleek uitstekende diensten te bewijzen, en reed als een tiet...

Zaterdag en zondag
Het weekeinde bleek uitermate ontspannen te verlopen; het mooie weer droeg hier absoluut aan bij. Maar ook het gevoel, dat het zo gewoon was dat ik even over kwam uit Noorwegen. Ook het gevoel even niets te moeten... heerlijk! Dus bestond ons weekeinde uit uitslapen, boodschappen doen met een omweg van 160 kilometer en als hoogtepunt een wandeling in De Deelen, die er in de najaarszon fantastisch uitzagen... Hieronder even een fotoimpressie:

Mooie natuur, zoals De Deelen op een zonnige nazomer dag betoverend kan zijn, vind je ook gewoon in Nederland; vaak vlak bij huis, daar hoef je niet beslist voor naar Noorwegen... voor een foto, gemaakt vanuit een stilstaande auto op de Grote Weg wel...

Maandag 17 oktober

Walgelijk vroeg op, want om half acht rijden; dat wordt een kwartiertje later maar soit...

de dranghekken, de incheckkooi, twee jaar
geleden bestonden ze nog niet voor Ryanair

Na een voorspoedige rit zonder vertragingen, dus ik ben veel te vroeg, in Duitsland aangekomen lever ik zonder problemen de huurauto in en begeef mij naar de bomvolle Ryanairvertrekhal. Opvallend, het is de laatste tijd veel drukker dan een jaar of meer geleden. Ik zit nu voor de man, die vrijdag nog naast me zat en na een Oktoberfest in Bremen met collegae uit de bouwsector huiswaarts keert.

Binnen acht uur na vertrek ben ik op mijn werk, waar ik kennis maak met een nieuwe bewoonster van de appartementen. Rond half tien ben ik weer thuis..

Voor de vorst vogels voeren...

Dinsdag 11 oktober
Een druk dagje niet alleen veel te doen, maar vooral ook lang achter elkaar.

Het profiel is al veel geavanceerder, elk facet
heeft zijn eigen subprofiel voor meer grip. in
geval uitgebreid met spikes...

Vanochtend al vroeg onderweg naar Leira, waar ik had afgesproken om mijn nieuwe winterbanden onder de auto te laten zetten... Mijn gratis winterbanden dus! Iets na 7 uur vertrokken, dus was ik om 8 uur in Leira... Het zijn tijden waaraan mijn bioritme nooit zal wennen; echter ook de wil om hieraan te wennen ontbreekt ten enen male. Ik werd direct geholpen, dus was mooi op tijd voor Norskkurs(9.00 in Bagn). UIteindelijk kwam ik er achter dat ik in plaats van piggfri banden banden met piggs(spikes) heb gekregen. De keuze voor piggfri was ingegeven door de gedachte dat Corrie deze volgend jaar nog kon gebruiken; dit kan nu dus niet. Daarentegen ga ik nu nog veiliger de berg op naar mijn werk bij sneeuw en ijs... Dat is ook wat waard.
Om half twaalf mijn standaard onderbreking van Norskkurs om 12 uur bij de wekelijkse teambespreking te zijn. Daarna werken tot 21.00 uur; we hebben op dit moment een nieuwe bewoonster die de nodige startbegeleiding behoeft. 
Daarna thuis met de vertaling bezig; je moet wel wat doen voor gratis banden.

Woensdag 12 oktober
Vandaag alweer vroeg mijn bed uit, welk een martelgang... Echter het grote voordeel van vroeg op is dat je moeder Aarde in haar puurste vorm aantreft! De nachtvorst is hier nog niet zo hevig, de meeste sneeuw is al weer weg, maar schoonheid in Norge heeft vele gezichten...
Op het werk is het erg rustig, dus daar kabbelt het aardig voort, de meeste drukte ligt 's avonds bij de vertaling. Hier gaat erg veel werk in zitten... Ik heb contact gehad met de fabrikant, ze zouden me de gebruiksaanwijzing digitaal opsturen maar ik heb nog niets ontvangen; er wordt ook nog niet op de mail gereageerd. Maar even afwachten dus.
Als ik 's avonds even heb afgewassen en het vuilnis buiten zet, is het helder weer en is de maan omvloerst door een lichte nevel...

Donderdag 13 oktober
Deze donderdag is een pure møte-dag, althans zo voelt het... Dit had als voordeel dat ik, omdat de personalmøte vroeg begon, niet naar Norskkurs kon... dus iets later uit bed. Het voordeel is dat ik nog even tijd heb om buiten wat te doen. Nog wat hout gesorteerd en naar mijn bod(spreek uit boed, is mijn berging) gebracht en het vogelvoer opgehangen. Het duurt even voor het is ontdekt, maar daarna storten de mezen en roodborsten zich erop. De restjes, die op de grond vallen, worden door de vlaamse gaaien verorbert.
Noren houden van møtes(vergaderingen), dat is wel duidelijk. In een vergadering wordt alles wat ter tafel komt in alle facetten besproken, waarbij de zijsporen niet worden vermeden. Hierbij wordt noch gewerkt met een agenda, noch met een specifiek ander structuurmiddel.
De vergadering heeft een eindtijd, maar deze wordt vooral ingegeven door de volgende afspraak van een van de leden. Vandaag wer de vergadering gevolgd door nog een vergadering, de boveiledningsmøte. Had de eerste meer van een groot werkoverleg, dit is meer gericht op onze bewoners.
Na een uur of drie, vier vergaderen en nog eventjes napraten met je collega's hierover doorgewerkt tot een uur of half negen. Wel kunnen regelen dat ik morgen vrij ben... lekker.
  

Winterbanden horen bij sneeuw

donderdag 6 oktober
Ik kan niet helemaal beweren dat deze donderdag zich in absolute stilte wentelde, maar veel scheelde het niet. Omdat het mijn eerste vrije ochtend was, begon de dag met even lekker uitslapen; iets waar ik overigens best goed in ben! Daarna koffie, en terwijl ik op de bank zat in de ochtendzon even gelezen... heerlijk. 

Doordat ik een man aan het werk zag in de schuur besloot ik zelf maar weer eens aan de slag te gaan met het sorteren van brandhout. Helge heeft een grote stapel oud hout in de schuur liggen, en daar bevindt zich nog best wel aardig wat bruikbaar en brandbaar hout tussen. Dus aan het werk met drie sorteerbulten: de brandstapel(buiten, rommel dus), aanmaakhout(klein) en bruikbaar hout(van grote blokken tot klein bruikbaar hout). Wat fikt, dat fikt...

Ook 's middags op het werk bleek de stilte oorverdovend; geen bewoners, geen collega's, alleen ik met mezelf. Gelukkig had ik het nodige te doen, zoals aan de slag met een voorbeeldsite voor het werk(overigens tijdelijk te zien onder http://fekjaertunet-overgangsboliger.jouwweb.nl/), maar op sommige momenten is de stilte confronterend aanwezig. Dan ben ik blij dat ik 's avonds even kan skypen met Corrie... 

vrijdag 7 oktober

Vandaag dus een lunsjmøte met Bjørg. De nodige zaken naar tevredenheid aan de orde gebracht, tevens met haar gesproken over de website... Nu bleek dat de 400 kronen eigenlijk geen probleem zijn en de website wel gemaakt kan worden... jammer dat ik 'm net uit de lucht heb gehaald, moet ik weer overnieuw. Gelukkig heb ik de proefsite als voorbeeld. Ik zal voor het gebruik van de site wel even een rutinebeskrivelse(protocol) maken, daar zijn ze hier gek op.

Na de møte op weg gegaan naar Leira, om bij Valdres Bilberging te kijken naar winterbanden, dit was een aanrader van Jaap(die eigenlijk hier weer Jacob heet maar dat gaat me niet zo gemakkelijk af). Uiteindelijk pakt dit verrassend goed uit: Er wordt me het aanbod gedaan om een handboek, behorende bij een sleeptruck welke in Nederland is aangeschaft, vanuit het Nederlands naar het Noors te vertalen voor een aanzienlijke korting op mijn vinterdekk(winterbanden). En die kosten hier nogal wat...

We spreken af dat ik komende weekeinde een aantal voorbeeldpagina's zal maken. Is hij daar tevreden over, dan gaan we maandag verdere afspraken maken.

zaterdag 8 oktober

Gisteravond dacht ik er goed aan te doen de wekker niet te zetten... lekker uitslapen! Vanochtend... nee ik moet zeggen vandaag is het de vraag of ik hier goed aan heb gedaan. Half één mijn nest uit, zelfs te laat voor de ochtendzon in de huiskamer. Dus de hele dag achter de feiten aan lopen. Hoewel, gewoon wat schrappen en je bent er weer... Dus stofzuigen en afstoffen kan later wel.

Wederom hout gesorteerd; je ziet het haast nog niet, maar inmiddels wel twee kuub in de berging gelegd. Het is trouwens koud in huis, al wordt dit wel wat beter als de haard in de huiskamer aan gaat. In de tv-kamer daarentegen is het lekker warm en behaaglijk. Alleen staat de computer waarop ik vertaal in de huiskamer...

zondag 9 oktober

Vandaag niet buiten geweest omdat het absoluut herfstweer is: regen en harde wind(net als vorige week zondag overigens). Dus naast eten, koffie en een filmpje eigenlijk alleen aan het vertalen geweest. Met Corrie samen aan het flexwerken geweest; ik trof haar toevallig even op skype, terwijl ze aan het werk was met haar beheersplan voor IVN en ik worstelde met mijn vertaling. Het is net of je in dezelfde ruimte zit te werken... Zo nu en dan zeg je wat, je hoort elkaars geluiden, reageert soms op elkaar; een apart sfeertje, het voelt heel eigen.

Ondertussen vordert de vertaling gestaag en heb ik aan het einde van de dag 11 pagina's klaar. Het gaat niet zo snel, maar ik wil het ook graag goed doen.

maandag 10 oktober

Vanochtend weer vroeg op, na een slechte nacht.. kon nooit in slaap komen.

 

Tijdens mijn vertrek uit Begnadalen was de wereld gewoon groen; echter terwijl ik Bagn naderde nam ik al een paar licht met sneeuw bepoederde akkers waar en voorbij Bagn was de sneeuw zelfs prominent aanwezig. Ook de auto's hadden een flinke sneeuwmuts... Om een uur of negen was ik in Leira, waar de supermarkt nog niet open bleek(althans de goede niet) waardoor ik maar direct naar Valdres Bilberging(lees Viking, de Noorse Theo Faber) ben doorgereden. op wat grammaticale fouten na, die me werden gegeven, was eigenaar Geir tevreden over de inhoud van de vertaalde pagina's.

Uiteindelijk zijn we er op uitgekomen dat ik de banden gratis krijg voor de vertaling, en hij even voor me op zoek gaat naar tweedehands velgen(nieuw zat er niet aan). Toch een besparing van 600 euro... Morgen worden ze er omgezet...
Daarna direct doorgereden naar het werk, waar om half twaalf een møte bij de VKV op de rol stond over 'mijn' bewoners. De VKV is de lokale arbeidstrainer en werkt samen met het NAV.

Het wordt een lange werkdag(want ik werk tot negen uur vanavond door), maar wel leuk, want er komt een nieuwe bewoonster, die ik een beetje wegwijs moet maken... Overigens trof ik ook op de Hedaalse toppen al sneeuw aan.

Uitzicht over het Hedal met sneeuw op de achterste toppen... walgelijk dat ik hier moet leven!

Vanmiddag ook even contact gehad met Marcel de Fouw van Falkom(truckproducent). Hij zal proberen mij de tekst van het handboek in Word toe te zenden... beter. Daarnaast worden me wellicht ook de foto's en afbeeldingen toegemaild. Dat zou het allemaal wel wat makkelijker maken...

Net begonnen... en voorbij is de herfst alweer!

zaterdag 1 oktober

herfstkleuren op weg naar mijn werk...

Een dag als vandaag geeft me op meerdere manieren een gevoel van een nieuwe start; een herstart zo je wilt. Niet alleen is het de eerste dag van de maand, het is ook de eerste dag na een verschrikkelijke week.. Het weer is uitstekend, en de mooie herfstkleuren worden hier nog extra door benadrukt. Daarnaast start vandaag mijn nieuwe contract; formeel nog wel op tijdelijke basis maar dit bleek gisteren, bij de douane, in mijn voordeel te werken. Door dit tijdelijke contract immers hoef ik niet de auto met onmiddellijke ingang te importeren, een kostenpost van bijna 9000 euro... Dus dat tijdelijke houden we erin!
Verder sprak ik vandaag voor het eerst alleen met de nieuwe bewoners; daardoor lijkt het alsof mijn werk nu echt is begonnen. Het blijkt een leuke groep te zijn, waarvan ik al een paar kende, maar ook onderling lijken ze goed op elkaar te reageren. Belangrijk natuurlijk, omdat ze wel een tijdlang elkaars  directe sociale kader zullen zijn...
Uiteraard is met de ontspanning ook weer het genieten begonnen, van de prachtige herfst, omzoomd door heerlijk nazomerweer. Nu pas zie ik dat de gouden bergen, welke mij zijn beloofd, naast mijn huis staan!
's Avonds heb ik in toenemende mate last van mijn buik; wat ik ook doe het lijkt niet te stoppen. Uiteindelijk neem ik wat pijnstillers en mijn medicijnen en ga bedwaarts. Ik probeer een paar keer over te geven, maar het blijkt dat ik daar geen ster in ben...

zondag 2 oktober
Dit was zo'n dag die je het liefst zo snel mogelijk vergeet; blijkbaar was de gifbeker nog niet helemaal leeg.
Vannacht pas om een uur of vijf, half zes in slaap gevallen, nadat ik uiteindelijk een onrembare kotsbui heb gehad. Het was alsof mijn lijf explodeerde, een enorme druk op mijn slapen tijdens projectielbraken, maar daarna wel de opluchting.
Rond een uur of half twaalf ontwaakte ik in een regenachtige, miezerige dag met een absoluut gevoel van lamlendigheid.
De dag kroop langzaam aan me voorbij tijdens het lezen van een boek en een paar oude Donald Ducks... altijd leuk. Maar vroeg weer onder de wol...

maandag 3 oktober
De dag start nog met een lichte regen, maar als snel breekt de zon door. Ik voel me weer helemaal op en top, al wordt dit in de loop van de dag overschaduwd door wederom buikpijn... het voelt echter beduidend anders(ik zal niet zeggen beter) en ik concludeer dat ik tengevolge van mijn nachtelijk avontuur, spierpijn in mijn abdomen heb. Het gevolg is dat ik niet moet hoesten of lachen, maar me verder eigenlijk uitstekend voel. Niet lachen dus...
Sprak ik eergisteren nog over de prachtige herfst, vandaag lijkt het erop alsof deze 'overnight' voorbij is. Als ik op mijn werk van het uitzicht geniet, valt het me op dat ik welhaast geen gele boom meer in mijn blikveld vang; slechts een enkele gele berk siert het verder weer zo groene landschap. Jammer, want ik vond het een mooi gezicht, dat felgele contrasterend met het groen van de naaldbomen.

dinsdag 4 oktober
Een vermoeiende dierendag achter de rug... Maar dit had niets met dieren van doen. Om een uur of negen begonnen met een møtedag, vergaderen over en met onze toekomstige bewoner(althans drie van hen). Buiten het feit dat dit leuk is, is het tevens enorm vermoeiend, de hele dag alleen maar Noors spreken. Ik raak er trouwens wel wat meer aan gewend.
Na de møtedag hadden ik samen met collega's een etentje gepland bij mij thuis ter afsluiting van de deelname van Christina aan ons team; omdat ik door de møte eerder naar huis kon maar even wat voorbereidingen gedaan, zodat we snel konden aanschuiven.
Ook al zaten we met twee Nederlanders(Christina is ook Nederlandse) en twe Noren aan tafel, de voertaal bleef Noors; blijkt dat de Noren helemaal geen Nederlands beheersen!!! Dus weer vermoeiend, maar wel veldig koselig...


woensdag 5 oktober
De herfst verdwijnt langzaam, en Koning Winter sluipt naderbij... Vanochtend moest ik voor de eerste keer dit jaar krabben; de nachtvorst had een dun vlies over mijn auto gelegd; overigens was dit met spoed te verwijderen dus veel vertraging leverde dit niet op... Het maakte me overigens wel bewust van het feit dat ik met spoed aan winterbanden moet gaan denken; en het bij denken alleen niet laten! Ik hoor overigens van meerdere kanten ook meerdere verhalen over het type wat ik zou moeten kiezen...

kleine spikes steken
uit het profiel

Profiel is opgedeeld
in kleine profieltjes
voor meer grip

In Noorwegen zijn twee typen winterbanden: De piggdekk(met kleine spikes) en piggfri dekk(goed zo, zonder spikes). De één vertelt me dat spikes zo handig zijn als je elke dag bergop moet zoals ik, de ander roept dat hij nog nooit piggdekks heeft gebruikt... Beide komen ze dan met argumenten die uitermate redelijk lijken te zijn. Dus de twijfel blijft; qua kosten maakt het niet veel uit! Voor 500 euro heb je beregoede winterbanden(Nokian en Continental, beide top getest), nog es 500 euro en je hebt er ook nog velgen bij. 'Slechts' 1000 euri dus. Pfff...
Nog maar ff nadenken dus.
Nog even met een voorbeeldsite van het werk bezig geweest... Moest de stekker uit de vorige trekken omdat er overleg gevoerd moest worden over de kosten. Dat duurde te lang. Jammer, het ging maar om NOK 400(€ 50) op jaarbasis. Deze week maar even de proefsite laten zien... als ik gesprek heb met Bjørg, mijn bazin.

De rug gerecht... en en kleine overwinning

woensdag 28 september
De nacht is niet heel bjusterbaerlik verlopen, maar dat is logisch; desondanks ws ik mooi op tijd op mijn werk. Ik heb me bezig gehouden met wat administratie en leeswerk tot Anny kwam; daarna samen bezig geweest met de voorbereiding van de hutten op hun nieuwe bewoners. Schoonmaken dus. Overigens blijkt er nog een nieuwe bewoner te komen, we staan dus binnenkort op vier!
Daarnaast me ook weer flink verbaasd: de kat komt, dat is door Fekjær beslist...

De gele avondzon kleurt het landschap

Vreemd, want Fekjærtunet -zo is mij verteld- valt organisatorisch on der de gemeente en niet onder Fekjær(al doet de naam anders vermoeden). Eén en ander maakt me wel duidelijk dat ik behoefte heb aan duidelijkheid omtrent onder meer de verdeling van de verantwoordelijkheden binnen het samenwerkingsverband van Sør-Aurdal kommune(mijn baas), Fekjær Psykiatriske Senter en NAV/VKV. ik merk dat ik het op zijn zachtst gezegd vervelend vind als er zorginhoudelijke zaken van de Tunet zonder onze inbreng worden afgehamerd... een overdenking van onze kant, met argumenten voor en tegen, wordt weggewuifd met het argument dat het al besloten is. Jammer, maar helaas.

De gele tinten van de berken contrasteren prachtig met het groen van het het naaldbos...

Op weg naar huis geniet ik als vanouds van de herfstkleuren en het mooie weer, ik heb het gevoel dat het land me weer een beetje omarmt... Opvallend is vandaag de harde wind, die niet gepaard gaat met kou, maar zwoel aanvoelt. 

donderdag 29 september
Vanochtend om 9.00 uur me weer eens gemeld bij norskkurs; het blijkt dat ik de laatste weken niet veel heb gemist, want ik pak het zo weer op. Heb gisteravond nog even wat huiswerk gedaan en dat betaalt gelijk uit.
Direct na norskkurs door naar het werk, waar Grete langs zal komen met de nieuwe bewoners van Fekjaertunet. Ik ken de meesten al, het lijkt een leuke groep te worden en ze zijn enthousiast over de hutten, die en passant onderling worden verdeeld.
Als ik 's avonds terugrijd naar huis, is het al donker. Het is de eerste keer dat ik na mijn werk met donker terugrijd... Zo tegen een uur of acht is het eigenlijk al in een diepe schemering tegen het donker aan. Opvallend is, dat de temperatuur nog steeds rond de 20 graden is. Ook hier is er dus sprakle van een 'oude wijvenzomer', net als in Nederland. Alleen noemen ze het hier niet zo... meer de uit de USA overgewaaide Indian Summer, al is die eigenlijk meer broeierig...

vrijdag 30 september
Het uur U is genaderd, ik ga vandaag naar Hamar om de Toll te spreken... Het weer is in ieder geval goed, net als de laatste dagen dik boven de 25 graden en een lekker zonnetje: een goed begin. Na een ritje van twee uur(160 kilometer) kom ik aan in het zonovergoten Hamar...
Nu nog de Toll-Oost zien te vinden; deze gaat over mijn regio. Navraag bij de benzinepomp geeft duidelijkheid, de bewegwijzering op het industrieterreintje waar ik heen wordt gedirigeerd iets minder. Uiteindelijk vind ik het douanekantoor; ergens bij een zij-ingang van een gebouw, trappetje op en ja hoor, daar staat het al...
Het begint in ieder geval beter dan in Larvik; de man aan de balie is welwillend en in het bezit van een gezonde dosis humor. Nadat hij mijn probleem heeft aangehoord, haalt hij zijn chef(een vrouw, hoe kan het ook anders in Scandinavie) erbij en legt haar de situatie uit. Ik heb - een uitermate slim idee van mijn levensgezellin Corrie- mijn arbeidscontracten meegenomen, en op het moment dat duidelijk is dat ik voor 20 juni jongstleden nog nooit in Norge heb gewerkt en vooralsnog op tijdelijke basis werk wordt gesteld dat ik uiterlijk tot volgend jaar juni -of eerder als ik een vaste aanstelling heb- in een auto met Nederlands kenteken mag rijden. Vreemd dat zoiets dan niet bij de knurften in Larvik bekend is... Opgelucht verlaat ik het gebouw, niet in de laatste plaats omdat de nodige complottheorien nu geen opgeld meer doen.
Ik had er zelfs al een beetje rekening mee gehouden dat ze wilden dat ik mijn auto zou achterlaten of die 70.000 kronen moest betalen; dus was de auto verderop geparkeerd en had ik gewoon gezegd dat ik met openbaar vervoer was gekomen, ik mocht toch niet met de auto rijden. Echter de noodzaak van dit verhaal ontbrak gelukkig ten enen male, waardoor ik met een gerust hart kon terugkeren naar Tollefsrud en Hedalen(ik moest nog wel aan de slag); uiteraard niet voordat ik nog een blik had geworpen op de nabijgelegen schaatstempel, het Vikingschip... 

Vikingskipet

Op de terugweg ook nog even bij de kommune in Bagn aan geweest om mijn urenlijst in te leveren... Loon is ook belangrijk nietwaar?
Thuis snel even een lunch opgepikt en op het moment dat ik naar Hedalen wilde rijden schoot er een pluimstaart voor me langs; even snel vastgelegd... Al met al een vruchtbare dag, waar de dip langzamerhand uit mijn hoofd verdwijnt, mede door de steun van het thuisfront...

Partir c'est mourir un peu...(2)

Maandag 26 september
Vertrekdag... mooi weer, de auto inpakken en weer de verre einders opzoeken. Al zijn de horizonten die in opzoek vervuild met bergen... kan het beter?
Het voelt inderdaad alsof het beter kan, na zo'n relaxte week in Jonkerslan wil ik eigenlijk helemaal niet weg! Maar ook al weet je dat het moment eraan zit te komen, het raakt je toch vol op het moment dat je wegrijdt... Ik weet niet of ik hier ooit aan zal wennen. Het afscheid scheurt door mijn lijf, elke keer weer...
De reis verloopt voorspoedig; op een licht, niet noemenswaard oponthoud in Duitsland na geen enkele vertraging en ik ben dan ook al om half negen in Hirtshals. Het is dan wel net donker, dus ik probeer wat te slapen, maar dat blijkt vruchteloos. Later op de boot haal ik dit echter ruimschoots in.

Dinsdag 27 september
De boot arriveert -prachtig op tijd- om een uur of twee in Larvik, op het moment dat ik van de boot afrijd maak ik een voorzichtige calculatie, dat ik zo rond half zes in Tollefsrud ben. Direct op bed, en daarna om 14.00 uur weer aan het werk. Twee uur later sta ik nog steeds in Larvik, bijkans briesend van woede.
Zoals wel eerder word ik door de douane aangesproken met de vraag wat ik kom doen. Zoals wel eerder antwoord ik dat ik sinds kort werk heb in Noorwegen en dat ik met de verhuizing bezig ben. Waar dit eerder geen probleem was, is dit het nu plotseling wel. De grenswachter van dienst gebied mij de auto aan de kant te zetten, omdat ik niet gerechtigd ben me in een Nederlandse auto voort te bewegen. Als ik in eerste instantie en met een beetje humor mijn rijbewijs laat zien met als doel de -op dat moment op naieve wijze door mij als zodanig beoordeelde- goede man gunstig te stemmen, word ik naar het kantoor van de ekspedition/toll verwezen, honderd meter terug. Daar aangekomen blijkt er een immense rij goedwillende maar niet al te snelle vrachtwagenchauffeurs voor mij te staan, waar maar één loket de nachtelijke rijders bedient... Ik been nogmaals terug naar de knurft van dienst en leg hem mijn situatie uit, dat ik 's middags weer moet werken en dat ik heus wel iemand ben die zich optimaal aan de regels wil houden, maar ook graag naar huis wil om te slapen... De hakkenkruk van dienst verwijst mij nogmaals naar het loket, alwaar ik een formulier moet halen waardoor ik misschien verder mag. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat ik mijn auto moet laten staan... en dan?
Wederom bij het loket aangekomen blijkt dat de rij niet alleen niet is afgenomen, maar zelfs gegroeid. Een veelheid aan nationaliteiten blijkt de wachtruimte te bevolken en ik mag uiteraard als laatste aansluiten; ik blijk uiteindelijk sowieso de laatste te zijn die überhaupt de wachtruimte binnen komt lopen. Al wachtend neemt in eerste instantie de kwaadheid toe, even later buigt deze zichzelf om in een verslagenheid en een enorm klotegevoel. 
Als alle chauffeurs na een uurtje of twee aan de beurt zijn geweest, mag ik mijn zaak verdedigen. Ik voel me direct strijdbaar, maar realiseer me dat ik met diplomatie meer zal bereiken. Na ruim een kwartier heen en weer praten, weet ik inmiddels van de heren dat ik, als ik vast in Noorwegen woon, niet in een auto met Nederlands kenteken mag rijden. Als ik voorzichtig opper dat ik dat ook niet van plan ben, maar dat hierop uitzonderingen mogelijk zijn, wordt dit even nonchalant als verveeld weggewuifd als zijnde klinkklare nonsens. Ik ben verkeerd geinformeerd, is de boude bewering. Daar je enige deskundigheid van de heren mag verwachten, neem ik aan dat het loket hier gelijk in heeft. Desondanks zal er een oplossing moeten worden gevonden. In een moment van grootmoedigheid besluit de loketveldwachter van de douane mij een formulier mee te geven, waardoor ik wel naar huis mag rijden, maar meer niet. Ik besluit fanatiek ja-knikkend me hier niet aan te houden; ik zal met de auto naar het werk moeten nietwaar? Daarnaast moet ik mij voor vrijdag 15.30 uur melden bij het Tollkontor in Hamar om de auto te importeren. In al zijn wreedheid rekent de loketdemon me voor dat ik moet rekenen op een te betalen importbedrag van bijna 70.000 kronen. Dat klinkt veel, en dat is het ook, namelijk ongeveer 8.500 euro... heb je zelfs hier een leuke bak voor...
Als ik tegen vieren de Noorse duisternis inrijdt merk ik dat ik veel te veel tijd heb om na te denken en een gevoel van verslagenheid en toenemende twijfel maakt zich van mij meester. Een wegomlegging bij Tønsberg doet daar ook geen goed aan... De anders zo prettig besloten duisternis geeft me een enorm gevoel van eenzaamheid; dit was uiteraard al enigszins het geval sinds ik was vertrokken. Ik vraag me af waar ik mee bezig ben; ik laat degene achter van wie ik het meest hou in dit universum, waardoor mijn ziel zich verscheurt voelt omdat ik haar pas over een week of zes weer zie, om me te vestigen in een land dat me zeker op dit moment geheel en al niet welkom heet maar me afstoot. Terwijl ik me normaal door een tegenslag strijdbaarder voel, ben ik nu totaal van de mik... het liefst keer ik om.
Maar waar de duisternis me enerzijds belet verder te gaan, belet zij me tevens om terug te gaan, en opgesloten in het septemberdonker, wat mijns inziens in Noorwegen het Grootste Duister is omdat de winter vaak gepaard gaat met sneeuw en helder weer, waardoor de duisternis iets oplicht terwijl in september de wolken het aards duister isoleren...
Tegen zeven uur in de ochtend, in de vroege ochtendschemer, kom ik in aan op Tollefsrud, waar ik op mijn telefoon via een sms-je van Anny lees dat ik om 12 uur moet beginnen... 
Na een korte ochtendrust en een verfrissende douche ben ik inderdaad om 12 uur op mijn werk, om te constateren dat er nog niet heel veel is veranderd, behalve dat er nu drie bewoners komen in plaats van twee... Ik verbaas me echter over het feit, dat geheel tegen de huisregels in er de aanvraag is gedaan voor een kat in één van de appartementen. We -Anny, Grete en ik- bespreken de voors en tegens van een huisdier, in combinatie met de uitzonderingspositie die dit geeft... Het bijpraten met collega's doet me goed, ook al voel ik me de hele dag met regelmaat terneergeslagen. 'Larvik' heeft er bij mij behoorlijk ingehakt... gelukkig heb ik 's avonds nog even contact met het thuisfront; fijn dat er uit die hoek altijd begrip en steun is te verwachten, dat sleept me overal doorheen... En vandaag was dat wel nodig!  

Lekker thuis...

Een week lekker thuis, de kop zegt het al... maar dat begon niet zo... Nog voordat ik thuiskwam liep Nederland me alweer ietwat over de schoenen. Als je zo rond een uur of half zes de inmiddels virtuele grens passeert bij het Duits aandoende plaatsnaampje Bad Nieuweschans, is het nog wel lekker rustig op de weg. Ben je daarentegen Groningen gepasseerd en op weg naar het Friese thuisland, dan kom je tot de ontdekking dat tussen zes en half zeven alreeds een onafgebroken sliert auto's zich aan beide zijden van de autosnelweg voorthaast. Voor mij, ondanks de moeilijke rit in Norge, een half uur om er alweer helemaal genoeg van te hebben... Maar dat terzijde.
Een week ook, waarin van alles moest, maar op een tempo dat het ontspannen bleef en wat het belangrijkste was: vaak met Corrie. Dus vermaakte ik me in huis, maar ook met bezoekjes aan m'n ouwe moeke en een aantal regelzaken, zoals de adreswijziging bij de belastingdienst, het kopen van een andere auto(de vorige had toch een knauw gehad in de greppel) en fotograferen van mijn stripboeken met als doel deze te verkopen. Deze en andere dingen hielden me aardig bezig en ook het weer was over het algemeen aangenaam... dus ik heb geen klagen gehad over de week in Jonkerslan... Maar eigenlijk ga ik veel te snel.

19-20 september
Een paar regelzaken... Zo moest ik mijn adres wijzigen bij de belastingdienst in Nederland, omdat ik over een deel van dit jaar nog steeds belastingplichtig ben. nu had ik bij de gemeente Opsterland mijn eerste adres in Norge achtergelaten, dit geven zij dan weer door bij het GBA en die informeert alle instanties.
Echter, na tien dagen op dit adres ben ik naar Tollefsrud verhuisd, dus werd de post verkeerd bezorgd. niet heel erg, want wie zit er op een blauwe envelop te wachten, nietwaar. Maar gezien het ongemak toch maar even gewijzigd; dit bleek via internet niet te kunnen dus FtF gedaan... 't Kost even een reisje, maar dan heb je ook wat.
Tevens op maandag de andere auto gekocht, ook een Volvo V70 uit 2000, bleek ik het kenteken niet meer op mijn naam te kunnen krijgen omdat ik in Noorwegen woon! Zo leer je nog eens wat...

donderdag 22 september
Vandaag heb ik meegewerkt en rondgekeken op een kaasboerderij! Gisteren heb ik al wat rondgevraagd op en gesproken met eigenaars van de kaasboerderijen De Deelen en De Gelder, deze verwezen me echter naar elders, daar zij met een gesloten systeem werkten en er dus niet zoveel te zien was...
Na wat rondbellen kwam ik in contact met Dory en Theo van Kaasboerderij De Stelp in Oldeberkoop. Nadat ik duidelijk had gemaakt dat ik in Noorwegen als onderdeel van een mogelijk toekomstig werk ook graag kaas wilde maken(de Noorse, vaak flauwe, jonge kaas is niet zoveel bijzonders) werd ik door beide uitermate hartelijk onthaald en werd me het gehele proces en het bedrijf met enthousiasme en veel informatie uit de doeken gedaan. Eigenlijk het proces van koe tot kaas, want ook de melkrobot werd tot in detail uitgelegd. Geweldig! Het geheel was enorm nuttig, maar ik ging ook met een goed gevoel weer mijns weegs. Wat wijzer, wat enthousiaster... Het is aan te raden om hier zelf eens te kijken, ook met je gezin...(www.dekaasboerderij.nl)


vrijdag 23 september
Vandaag nog wat boodschappen in Leeuwarden gedaan; onder meer een camera, om mijn stripboeken mee te fotograferen. Daarnaast even bij mijn moeder langs geweest en wat andere boodschappen gedaan.
Daar 's middags mijn bezoek aan mijn zoon niet had opgeleverd wat ik wilde -er werd niet door hem open gedaan- besloot ik dit 's avonds nog eens te proberen, nu met meer succes. Het gesprek dat met hem en zijn moeder volgde heeft mijn gevoel van machteloosheid niet doen afnemen... Vervelend als je het gevoel hebt dat het niet goed gaat en je niets kunt doen...

weekend 24+25 september
Terwijl je je voorneemt een rustig weekeinde tegemoet te gaan, stonden deze dagen toch al in het teken van de terugkeer naar Noorwegen, ook al wilde ik daar nog niet bij stilstaan.
Volop foto's gemaakt van de stripboeken; ik wil deze via het internet aan de man proberen te brengen. Een aantal houd ik voorlopig nog in mijn bezit, echter het merendeel is gefotografeerd voor de verkoop... Daarnaast heb ik de nodige etensvoorraden ingekocht ter bestrijding van het dure Noorse leven, en mijn spullen klaargezet om in te pakken... Baal een beetje, want de afgelopen week voelde als een warm bad; lekker ontspannen...