De rug gerecht... en en kleine overwinning

woensdag 28 september
De nacht is niet heel bjusterbaerlik verlopen, maar dat is logisch; desondanks ws ik mooi op tijd op mijn werk. Ik heb me bezig gehouden met wat administratie en leeswerk tot Anny kwam; daarna samen bezig geweest met de voorbereiding van de hutten op hun nieuwe bewoners. Schoonmaken dus. Overigens blijkt er nog een nieuwe bewoner te komen, we staan dus binnenkort op vier!
Daarnaast me ook weer flink verbaasd: de kat komt, dat is door Fekjær beslist...

De gele avondzon kleurt het landschap

Vreemd, want Fekjærtunet -zo is mij verteld- valt organisatorisch on der de gemeente en niet onder Fekjær(al doet de naam anders vermoeden). Eén en ander maakt me wel duidelijk dat ik behoefte heb aan duidelijkheid omtrent onder meer de verdeling van de verantwoordelijkheden binnen het samenwerkingsverband van Sør-Aurdal kommune(mijn baas), Fekjær Psykiatriske Senter en NAV/VKV. ik merk dat ik het op zijn zachtst gezegd vervelend vind als er zorginhoudelijke zaken van de Tunet zonder onze inbreng worden afgehamerd... een overdenking van onze kant, met argumenten voor en tegen, wordt weggewuifd met het argument dat het al besloten is. Jammer, maar helaas.

De gele tinten van de berken contrasteren prachtig met het groen van het het naaldbos...

Op weg naar huis geniet ik als vanouds van de herfstkleuren en het mooie weer, ik heb het gevoel dat het land me weer een beetje omarmt... Opvallend is vandaag de harde wind, die niet gepaard gaat met kou, maar zwoel aanvoelt. 

donderdag 29 september
Vanochtend om 9.00 uur me weer eens gemeld bij norskkurs; het blijkt dat ik de laatste weken niet veel heb gemist, want ik pak het zo weer op. Heb gisteravond nog even wat huiswerk gedaan en dat betaalt gelijk uit.
Direct na norskkurs door naar het werk, waar Grete langs zal komen met de nieuwe bewoners van Fekjaertunet. Ik ken de meesten al, het lijkt een leuke groep te worden en ze zijn enthousiast over de hutten, die en passant onderling worden verdeeld.
Als ik 's avonds terugrijd naar huis, is het al donker. Het is de eerste keer dat ik na mijn werk met donker terugrijd... Zo tegen een uur of acht is het eigenlijk al in een diepe schemering tegen het donker aan. Opvallend is, dat de temperatuur nog steeds rond de 20 graden is. Ook hier is er dus sprakle van een 'oude wijvenzomer', net als in Nederland. Alleen noemen ze het hier niet zo... meer de uit de USA overgewaaide Indian Summer, al is die eigenlijk meer broeierig...

vrijdag 30 september
Het uur U is genaderd, ik ga vandaag naar Hamar om de Toll te spreken... Het weer is in ieder geval goed, net als de laatste dagen dik boven de 25 graden en een lekker zonnetje: een goed begin. Na een ritje van twee uur(160 kilometer) kom ik aan in het zonovergoten Hamar...
Nu nog de Toll-Oost zien te vinden; deze gaat over mijn regio. Navraag bij de benzinepomp geeft duidelijkheid, de bewegwijzering op het industrieterreintje waar ik heen wordt gedirigeerd iets minder. Uiteindelijk vind ik het douanekantoor; ergens bij een zij-ingang van een gebouw, trappetje op en ja hoor, daar staat het al...
Het begint in ieder geval beter dan in Larvik; de man aan de balie is welwillend en in het bezit van een gezonde dosis humor. Nadat hij mijn probleem heeft aangehoord, haalt hij zijn chef(een vrouw, hoe kan het ook anders in Scandinavie) erbij en legt haar de situatie uit. Ik heb - een uitermate slim idee van mijn levensgezellin Corrie- mijn arbeidscontracten meegenomen, en op het moment dat duidelijk is dat ik voor 20 juni jongstleden nog nooit in Norge heb gewerkt en vooralsnog op tijdelijke basis werk wordt gesteld dat ik uiterlijk tot volgend jaar juni -of eerder als ik een vaste aanstelling heb- in een auto met Nederlands kenteken mag rijden. Vreemd dat zoiets dan niet bij de knurften in Larvik bekend is... Opgelucht verlaat ik het gebouw, niet in de laatste plaats omdat de nodige complottheorien nu geen opgeld meer doen.
Ik had er zelfs al een beetje rekening mee gehouden dat ze wilden dat ik mijn auto zou achterlaten of die 70.000 kronen moest betalen; dus was de auto verderop geparkeerd en had ik gewoon gezegd dat ik met openbaar vervoer was gekomen, ik mocht toch niet met de auto rijden. Echter de noodzaak van dit verhaal ontbrak gelukkig ten enen male, waardoor ik met een gerust hart kon terugkeren naar Tollefsrud en Hedalen(ik moest nog wel aan de slag); uiteraard niet voordat ik nog een blik had geworpen op de nabijgelegen schaatstempel, het Vikingschip... 

Vikingskipet

Op de terugweg ook nog even bij de kommune in Bagn aan geweest om mijn urenlijst in te leveren... Loon is ook belangrijk nietwaar?
Thuis snel even een lunch opgepikt en op het moment dat ik naar Hedalen wilde rijden schoot er een pluimstaart voor me langs; even snel vastgelegd... Al met al een vruchtbare dag, waar de dip langzamerhand uit mijn hoofd verdwijnt, mede door de steun van het thuisfront...