Achtervolgd door pech

Vrijdag 17 februari
Ik heb vandaag een ree gezien... en nog van heel dichtbij ook! Zo zou je het gebeuren van vandaag positief kunnen benaderen. Helaas lukt dit me even niet. Ik zal bij het begin beginnen.
Omdat ik gisteren mijn afspraak bij de arts niet had verzet, besloot ik vanochtend vroeg te bellen; en wie schetst mijn verbazing, ik kan vandaag nog komen! Ik besluit rustig mijn koffie op te drinken, en begeef me naar mijn onmisbare auto... Daar aangekomen realiseer ik me dat ik vergeten ben om de zak met etensafval mee te nemen, die staat open en bloot op het aanrecht dus ik besluit van hygiënewege deze nog even op te halen. Dit lijkt een onbelangrijk detail in de dag, maar zal later van groot belang blijken voor de gebeurtenissen verder in deze dag.
Het heeft al een paar dagen wat gedooid, met als gevolg dat de weg mooi droog is; ik heb de tijd, dus rijd ook rustig aan en geniet van het mooie weer en de mooie omgeving.


Bij Sæterbygda laat ik de auto rustig uitrijden tot de toegestane snelheid, wat uiteindelijk echter niet voorkomt dat, net voorbij de tweede flauwe bocht, ik even op de remmen moet omdat een rådyr(ree) vanaf de rotskant voor de auto langs schiet. Was de weg het grootste deel mooi droog, net hier is hij licht opgevroren en dus snotterglad.. Ik krijg -mede door deze ijslaag- het niet voor elkaar om de auto uit de slip te krijgen en beland met mijn neus in de sneeuw... de rotsen goed ontweken maar daar houdt het mee op. Had ik maar gewoon de afvalzak laten staan... zo zie je maar weer.

Mag je hier niet parkeren dan?

Wel een straf hoor, hier wachten

Ik besluit op de Austsidavegen op zoek te gaan naar een boer met trekker; deze beroepsgroep blijkt moeilijk bereikbaar dus keer ik op mijn schreden terug naar de auto, waar ik met wat hulp een sleepauto bel. Op dat moment heb ik niet het idee dat de schade zo groot is, ik heb immers alleen maar sneeuw aangereden? Dus ik wacht goed gehumeurd in de ochtendzon op de hulptroepen. In eerste instantie wordt het vermoeden bevestigd door het feit dat de auto direct weer start; helaas duurt dit maar 10 meter...
Uiteindelijk blijkt bij de garage dat ik meer schade heb dan verwacht; door de sneeuwdruk van voren en van onderen(door indooien is de sneeuwmassa erg compact; enerzijds een prachtig stootblok en anderzijds schadeveroorzaker) is de 'topplokk' kapot gegaan(cilinderhuis of zo). Dat kost hier(en volgens mij nemen ze dan nieuw) 40.000 kronen, meer dan 5000 euro... De auto is dus total loss. Mijn humeur is inmiddels wat minder en ik besluit naar huis te liften; iets wat overigens vrij vlot gaat. Thuisgekomen blijkt dat de auto- en daarmee ook de huissleutel nog in het contact hangt. gelukkig is de garage tot 17 uur open en is de buurvrouw genegen om even met mij heen en weer te rijden.
De avond beleef ik nu niet echt als een feest; tijdens skypen zowel ikzelf als Corrie zijn in mineur...

Zaterdag 18 februari
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar; ik zou maandag solliciteren in Bergen maar weet nu niet hoe hier te komen. Openbaar vervoer duurt een uur of acht heen en terug; dus ik moet dan morgen weg en overnachten in Bergen. Ik ben dan maandag wel vrij verder.
Om het negatieve gevoel te laten verdwijnen, werp ik me maar weer op solliciteren en het kijken van de WK schaatsen. Overigens is het duidelijk dat de schaatssport hier geen prioriteit heeft; alle vormen van skiën gaan voor waardoor ik me dooderger aan het gebrek van samenhang in de schaatsverslaggeving... het zij zo. Tussendoor even lekker fysiek bezig geweest in de schuur(hout hakken en sorteren), want het is nog steeds heerlijk weer, een paar graden boven nul(of zoals ze hier zeggen varmgrad, graden onder nul is kaldgrad) dus aangenaam om even buiten te zijn.

Zondag 19 februari
Eerst maar even een gat in de dag geslapen... ik was geheel en al afgepeigerd! Daarna even naar de rivier gelopen; mijn camera weer vergeten!

En dan nu de kijkersvraag: Welke vogel of vogels zie je hier?

Tijdens het schaatsen, dat vandaag wat regelmatiger werd uitgezonden(soms zelfs live), wel foto's gemaakt van de mezen voor het raam, die zich tegoed doen aan de 'meisebollen'(heet dat in Nederland ook mezenbollen?) De kolonie mezen doet zich voor dit raam, maar ook in de bomen achter huis zeer tegoed aan mijn winterkost. Achter huis is het aantal voedervogels(mezen, maar ook goudvinken, boomklevers en roodborstjes) gegroeid naar bijna 30...
Sven en Irene worden wereldkampioen, prestaties van formaat...

's Avonds nog een paar brieven geschreven, en aan Bergen gemaild dat ik gezien de gegeven omstandigheden niet kan komen, maar dat ik graag op een later tijdstip een afspraak maak...