De zon is terug...!!!

Maandag 6 februari
Lekker belangrijk zul je zeggen, de zon is terug... En dat leek het eerst ook niet; ik heb hier geen last van de poolnacht, het is vaak mooi weer en de duisternis treedt niet al te laat in. Dus de zon terug? Big deal! Maar toch, ik zal me nader verklaren...
Het Begnadal, waar ik woon, loopt in grote lijnen van noord naar zuid. Ik woon echter net in een kronkel, die meer oost-west loopt. Doordat een zuidelijke berg(de berg van mijn huisbaas zeg maar haha) in de winter gedurende een paar maanden de lage zon afschermt, wordt het directe zonlicht aan mijn zicht onttrokken. Het is dus wel licht, maar niet zonnig... Je staat daar als Nederlander niet zo bij stil, maar is wel een item bij het zoeken van en huis...
Vanochtend stond ik koffie te maken, en ineens schuift het zonlicht in al zijn weelde bij me naar binnen; misschien kon dit al eerder, maar tijdens de bewolking van afgelopen weekeinde en de daaraan gekoppelde sneeuw was dit nog niet echt zichtbaar. Nu dus wel... Geheel onverwacht voelt dit als een warme deken, die zicht om de serene schoonheid van Tollefsrud vouwt. Ik merk dat ik hierdoor een lichte staat van euforie bereik...
De rest van de dag speelt dit nog positief door, terwijl ik op het werk ben. Lekker gevoel...


Dinsdag 7 februari
Vanochtend wederom niet naar norskkurs geweest; ik moet dit nu zelf betalen, dus zet dit even op een laag pitje. Daarnaast ben ik vannacht tot diep in de nacht aan het solliciteren geweest; je moet je prioriteiten duidelijk stellen nietwaar?

Horen, zien en zwijgen

Ik merk dat mijn collega's nergens over praten. Ik merk dat ik het vervelend vind dat er helemaal niets wordt gevraagd, dat problemen blijkbaar worden doodgezwegen. Misschien is dat de noorse manier: waar je niet over praat dat is er niet. ik wist inmiddels dat Noren er niet aan gewend zijn om geconfronteerd te worden, dat directe is niet hun 'way of life', al schijnt wat noordelijker(Trøndelag) de cultuur wat anders te zijn. Ik zal me dus erg moeten aanpassen aan de volgende regio waar ik kom werken, onderzoeken wat de communicatiecultuur daar is... De kans is in ieder geval klein dat ik in deze regio aan de slag kom, al heb ik ook hier een sollicitatie lopen als nachtdienst... Ik lees 's avonds een e-mail van het Haukeland Universiteitsziekenhuis in Bergen, waarin me wordt gevraagd contact op te nemen in verband met een 'innkalling til jobbintervju'. Mooi zo, dat is de eerste...

Woensdag 8 februari
Nadat ik vandaag met collega Anny een geanimeerd gesprek had over de gevolgen van het gebrek aan structuur bij een bewoonster(een gevolg van het feit dat de dagbesteding in Hedalen is gestopt) en de daaraan gekoppelde inactiviteit/somberheid, heb ik maar weer eens een directe vraag gesteld. Op deze vraag, welke van de bewoners nu over mijn communicatie bij haar heeft geklaagd, was het antwoord allemaal. Vreemd hoor, want ze zeggen allemaal dat ze hier geen problemen mee hebben.
Uiteraard heeft dit ook te maken met het omgaan van mijn collega's met deze communicatievragen. Dat klinkt wel wat betweterig, maar zo is het niet bedoeld... Ik heb wel vaker gezegd dat ze dit gerust naar de bewoners zelf kunnen terugspelen, maar de 'pampercultuur' lijkt hen hiervan te weerhouden... Je moet de jongeren zo weinig mogelijk eigen verantwoordelijkheid geven nietwaar?
Ach, gedane zaken nemen geen keer... Volgende week nog even een gesprek met mijn baas, dan kan ik het meeste afronden.
Inmiddels weer een oproep voor een gesprek, ditmaal van de ouderenpsychiatrie van het Blakstadziekenhuis tussen Oslo en Drammen... Ik zal deze week een gesprek plannen.
Het is de hele week al prachtig, zonnig weer, heerlijk...