Solliciteren

Dinsdag 14 februari
Gister en vandaag gebeurde er niet zoveel... ook hier glijden de etmalen met regelmaat voorbij in een dagelijkse routine; zodanig dat een Noorse emigratie gewoon lijkt. Maar het is een routine met een hoog bijzonderheidsgehalte. Dagelijks wordt je geconfronteerd met een land wat je nooit 'for granted' kan nemen, een land met een onvergelijkbare schoonheid die me telkens doet verrassen. Jammer dat ik soms wordt afgeleid door werk en alle andere besognes...
Uiteraard ben ik bezig met solliciteren, er moet brood op de plank, nietwaar? Omdat ik voor mijn gesprekken ver moet rijden(het ene wat verder dan het andere), heb ik bij mijn baas verlof aangevraagd. Een soort van gedeelde verantwoordelijkheid, het is wel haar besluit om mijn contract, wat voor vast zou moeten worden aangesteld, niet wordt verlengd... Maar ik mag alleen in mijn eigen tijd solliciteren, dus als ik dan toevallig moet werken wordt ik dan gewoon niet betaald... Haar een zorg of ik weer aan de slag kom.
Na norskkurs weer aan het werk, van daar uit maar even een mail gestuurd naar de SAFH(het autorisatiekantoor). Het gaat daar allemaal niet erg snel, als paardenstront door een trechter, zeg maar. 's Avonds heb ik me maar even een beetje voorbereid op het sollicitatiegesprek, wat ik in Blakstad heb.

Woensdag 15 februari
Het is een stralende dag om te solliciteren... De rit naar Blakstad, dat iets ten zuiden van de E18 aan de Oslofjord tussen Oslo en Drammen in ligt, verloopt dan ook uitermate voorspoedig en ik arriveer ruim op tijd. Opvallend is, dat ook dit ziekenhuis(je) kampt met een parkeerprobleem. Blijkbaar is het moeilijk om de vele ruimte efficiënt in te richten... De binnenzijde van de kliniek doet erg oud/ziekenhuisachtig aan, ook de geur is die van een ouderenafdeling... beetje muf in combinatie met desinfectans, zo'n echte ziekenhuisgeur.

Het gesprek loopt soepel, ik kan goed uit mijn woorden komen en kan hen ook uitstekend volgen; het is duidelijk dat men wel geïnteresseerd is, maar het feit dat ik geen autorisatie heb hen iets terughoudender maakt.Dat zal ik nog wel vaker tegenkomen...
Ook de terugreis gaat vlot, en na bijna 260km voor een gesprek gereden te hebben(totale afstand) smaakt de koffie heerlijk. Want het plastic bekertje water wat ik bij Blakstad aangeboden kreeg is niet echt wat ik gewend ben. Onderweg heb ik natuurlijk wel gebruik gemaakt van  de Statoil kop!

Donderdag 16 februari
Vanochtend ben ik voor norskkurs eerst even bij mijn baas langs gegaan met de vraag of ze iets voor me wilde ondertekenen; ik moet formulieren opsturen voor mijn uitkeringsaanvraag! Ik kon de formulieren half twaalf weer ophalen... Doe lekker belangrijk. Dit dan ook gedaan en na norskkurs, waar ik het geheel even koipeerde, direct door naar de NAV(zit in hetzelfde gebouw). Deze hebben de formulieren even gecheckt en waren zo aardig deze even voor me op te sturen.
Uiteindelijk vergeten om bij de dokter(zit ook in hetzelfde gebouw) langs te gaan om mijn afspraak voor maandag te verzetten(dan moet ik solliciteren in Bergen).
Ik had namelijk een afspraak op het werk... Op het werk rustig mijn dingen afgemaakt, ben morgen vrij, lekker, mijn enige vrije vrijdag in een zeswekelijks rooster.