Alle start is moeilijk, ook herstart

Donderdag 2 februari
Vandaag ben ik weer begonnen met werken; na drie dagen afstand nemen en vier dagen vrij vond ik het wel weer tijd worden... Je bent een vent of niet haha! Maar weer aan het werk gebeurde niet zomaar, ik had namelijk wel een beetje lood in mijn schoenen. Niet geheel onlogisch, als je oorzaak en gevolg samenvoegt... In principe waren het wel de klachten van bewoners over mijn 'slechte' Noors(ik zit op niveau 2, en dat wordt overal geaccepteerd) die tot gevolg hadden dat mijn contract niet wordt verlengd; anderzijds is het natuurlijk uiteindelijk aan de baas hoe hier mee om te gaan en dat is mijns inziens niet op de meest subjectieve (verschrijving, ik bedoel natuurlijk objectieve) manier gegaan... ik had mijn baan liever zelf over een half jaar opgezegd!
Aldus bleek het even zoeken naar de juiste werkhouding, en die vond ik niet een-twee-drie; het gevolg was dat ik me een beetje heb lopen verschuilen vandaag, veel op kantoor, schrijfwerk en zo... en ik heb me (te) weinig bezig gehouden met de mensen zelf. Begrijpelijk misschien, maar achteraf baal ik dan weer een beetje. Daarbij had ik niet de juiste schutkleur om op te gaan in mijn omgeving...
Mijn collega's hadden afgelopen maandag al aan de bewoners medegedeeld dat mijn baas had besloten mijn contract te ontbinden, een aantal kwam bij me vragen waarom, was negatief verrast en enigszins ontsteld over de reden... Voor wat het waard is, want ze zijn niet bij mij gekomen toen ze me 'niet begrepen'...

Vrijdag 3 februari
Vandaag maar met een wat positiever insteek weer aan de slag gegaan: Ik zal me goddome niet laten kennen! Gelukkig bood het aanzicht op de berg een extra stimulans om door te rijden... Het zonovergoten sneeuwlandschap was weer een sprookje(jammer dat mijn prinses er niet bij is)...
En uiteindelijk viel het mee op het werk, ik ben flink actief geweest op het sociale vlak, en heb daarmee een beetje mezelf overwonnen. En, zoals ik wel vaker hier heb aangegeven, heeft en paar rondjes skypen me ook wel weer goed gedaan. Ik ben een echte man en heb dus de nodige veren in mijn reet nodig om mijzelf bevestigd te zien...
In een wat oudere krant(vorige week) viel me een artikel op over het weer: De winter blijft hier in februari nog flink aanwezig, aldus de weervoorspellers... De vraag is nu of het klopt, want de voorspellingen hier hebben met regelmaat een redelijk natte-vinger-gehalte en daarbij was de krant de VG, de Noorse Telegraaf zeg maar(de grootste, goedkoopste,ook dat schreeuwerige, sensatiebeluste, alleen niet 'fout' in de oorlog); anderzijds is wiskundig gezien de kans dan groter dat het klopt(min keer min is plus...). Ik ben benieuwd.

Zaterdag 4 februari
Nog drie weken werken... hier althans. Ondanks alles geeft dit toch een beetje een vreemd gevoel. Het zal jullie niet verbazen dat ik nogal ambivalent tegenover mijn werk sta; enerzijds wil ik mijn werk goed blijven doen en is het mijn eer te na om het bijltje er bij neer te gooien, anderzijds... WTF!
Daar de jeugd gezamenlijk in de 'nieuwe' auto van een van hen een rit maakt, besluit ik de website van Fekjærtunet aan te pakken. Deze heb ik zelf gebouwd, maar hij is nog niet in de lucht... Moet nog wel even voor ik weg ben...
Zover heb ik alle pagina's klaar, ook tekstueel. Alleen behoeft dat laatste nog wel even controle, zo goed is mijn Noors nou ook weer niet... Zeker niet volgens mijn baas haha!!!
Ik eindig mijn werkdag met een rondje langs de bewoners en keer daarop tevreden huiswaarts. Moe doch voldaan...

Zondag 5 februari
Ik probeer niet te lang uit te slapen op mijn enige vrije dag, want ik ben van plan om even een stuk de berg op te gaan. Het sneeuwt behoorlijk maar dat mag de pret niet drukken. Ik merk overigens dat ik daar de laatste tijd in aan het veranderen ben. Schoenen aan, jas aan, wanten en muts en hoppa maar weer. Bijna elke vrije dag... Corrie kan trots zijn. Overigens is het -12, dus ik ben binnen 1,5 uur weer terug. Lekker opgefrist, dat wel. Ik krijg de nodige foto's van Sipke, die al schaatsend naar Oudkerk, Bartlehiem en Dokkum gaat. Laat dat me nu wel een beetje jaloers maken. Al dat mooie, harde, zwarte ijs gaat volledig aan mijn neus voorbij.
Ik begrijp van Corrie en Sipke, maar ook via Facebook en teletekst dat de elfstedenkoorts inmiddels flink aan het toeslaan is. Het blijft Friesland, het enige echte Friese carnaval wordt maar incidenteel gevierd. Maar ijsmeesters hebben we ook in Noorwegen; de bevroren meren kunnen de onderstroom verraderlijk dunne plekken hebben...(trygg=veilig). Volgens de krant moet er nog twee weken worden gewacht...
Alleen gaat het hier niet om schaatstochten, maar om langlauftochten op de meren. Ik heb bij Lillehammer trouwens wel mensen zien schaatsen, daar stonden op het meer zelfs vliegtuigjes...