Herkaderen

Zaterdag 28 januari
Het sneeuwt... niets bijzonders hoor, want het sneeuwt al bijna de gehele week schier onophoudelijk. De brøyter(sneeuwruimer) is alweer een paar keer langs geweest. Het blijft een fenomenaal gezicht en ik merk dar het me erg rustig maakt. Ook de temperaturen zijn aardig constant... een graadje of  10, 12 onder nul. Dit is overdag, maar het verschil met de nacht is niet erg groot.
Vandaag ben ik, naast solliciteren en Noors leren, bezig geweest met het herkaderen en minimaliseren van mijn problemen... Even kijken wat ik van mijn managementcursus heb opgestoken, zo'n 15 jaar geleden. Herkaderen is in mijn optiek het vanuit andere ooghoeken bekijken en beoordelen van een bestaande situatie met als doel zowel de situatie als de daaruit voorkomende problemen in een ander perspectief te plaatsen. Mooi gezegd, niet?
Voor ik me bewust was van de term herkaderen werd ik hier lang geleden al eens mee geconfronteerd door Fred, een vriend van me. Ik hen Fred al een jaar of veertig van zowel de middelbare school als van Cambuur(waar hij me ooit mee naartoe sleepte). Eén van die dingen die Fred en ik jarenlang samen deden, was het afreizen van de oefenwedstrijden van Cambuur in de aanloop van het nieuwe seizoen. Eén van deze wedstrijden had de volgende situatie tot gevolg:
We reden op de weg van Drachten naar Leeuwarden(de Waldwei) nog nagenietend van de in Bakkeveen gespeelde oefenwedstrijd SC Cambuur-FC Den Haag, naar ik meen een gelijkspel, maar dat doet niet ter zake. Terwijl we op hoogte van Nijega(zo heette het toen nog) reden, zagen we op de parkeerplaats bij de benzinepomp een auto met pech, ondersteund door de Wegenwacht. Fred merkte droog op: 'Dat su ik nou nooit hewwe wille, so'n geel autootsje. Se staan altied anne kant fanne diek... Gelukkich is er altied één die se helpe wil!'. Herkadering in optima forma... 
Dus toen mijn eigen teleurstellingen maar eens even onder de loep genomen.
- Tollefsrud ging niet door. een droom te einde. Ik vond en vind dit een fenomenale locatie, waar ik met lede ogen vertrek. Maar is het niet zo dat er nog vele droomlocaties staan in Norge, waar minder investeringen voor nodig zijn? Dat voor mij bepaald wordt dat ik niet verder kan is waardeloos, maar ontslaat me ook van heel veel financiële en fysieke investeringen... Het probleem is dus dat het gevoel wat de locatie mij geeft de overhand heeft. Maar locaties zijn er wel meer en zeker met een lager investeringsniveau.
- Mijn baan kwijt... Ik vind het helemaal niet erg mijn baan kwijt te zijn, ik vind het vooral erg dat ik dit niet zelf heb kunnen doen en dan pas op het moment dat ik iets anders heb. Het werk zelf was inhoudelijk niet van dien aard dat ik het altijd was blijven doen; het probleem is vooral nu de onzekerheid, de keuzes die ik nu moet maken. Ergens anders aan de bak of noodgedwongen terug naar Nederland?
De conclusie uit probleem één is duidelijk, ik wil wel op zoek naar een andere locatie, minder arbeidsintensief, maar wel in Noorwegen. De conclusie uit probleem twee geeft aan dat ik voor financiële zekerheid moet zorgen. En solliciteren doe ik al...
Herkadering: Dus ik heb geen problemen, alleen mogelijkheden...

Zondag 29 januari
Verrassend: het sneeuwt vandaag!

Ik ben een beetje op tijd opgestaan; zo rond een uur of negen. Dit was ook wel nodig, want ik moet even het ritme pakken, morgen errug vroeg op. Gisteren daarentegen heb ik een gat in de dag geslapen, eindelijk weer eens lang - en dan bedoel ik op zijn minst acht uren- achter elkaar!
Ook vannacht heb ik goed geslapen, wellicht is mijn gemoedsrust weer even beter... Gisteravond nog even schaatsen gekeken, het WK Sprint. Wisselend succes voor de Nederlanders, en mijn huidige landgenoten bakken er al helemaal niets van. Al hebben we hier een soort Theo Koomen als schaatscommentator; deze maakt van elke rit en belevenis, iedereen lijkt de rit van zijn leven te rijden. Dat een 23ste plaats het uiteindelijk gevolg is, doet niet ter zake.
Het is overigens wel een weekeinde waarin ik erg voel er alleen voor te staan. dat is natuurlijk ook zo, maar door het schaatsen kom ik niet echt aan skypen toe waardoor de enige stemmen die ik hoor uit de tv komen. Uiteindelijk blijkt dat ik met niemand van af vrijdag 13.15 uur(school) tot maandag 8 uur(ook school). Dan merk je toch dat je dat mist, een beetje aanspraak soms. Al heb ik ook wel dagen dat ik dat koester, dat is weer de ambivalentie in de situatie.
's Avonds maar weer lekker voor het schaatsen... De dames redden het net niet om op het podium te komen, maar Stefan Groothuis red het zowaar om door een fenomenale 1000 meter vanaf de vijfde plaats op te stomen naar de hoogste ereplaats! Knap hoor...


Maandag 30 januari
Examendag...
Om kwart voor zeven sta ik op, want ik moet tegen acht uur fris en fruitig bij de Statoil in Bagn staan. We reizen met een groepje van norskkurs naar Gjøvik voor het examen Noors nivå 2.het is even een reisje van anderhalf uur(twee uur naar Tollefsrud), maar ach...

Half tien zijn we in Gjøvik op de Kallerud Høyskole, een leerfabriek zonder sfeer, maar pas om elf uur heb ik mijn eerste prøve. Dat komt omdat er een heleboel mensen getest worden die dag, en niet allemaal op dezelfde tijd.
Zo heb ik pas om half vier mijn mondeling examen, daardoor moeten mijn meerijders(die alleen mondeling examen doen) drie tot vier uur wachten tot ik klaar ben om terug te kunnen rijden.
skøyte) gisteren heeft gezien. Daar had de snelste toch echt het goud... en hij was ook Nederlands... maar voor de uitslag zal ik geduld moeten oefenen... Voor 9 maart hoor ik dit...
Als ik rond een uur of zeven 's avonds weer thuis ben, heb ik een mailtje van mijn neef Sipke. Deze geeft mij met prachtige plaatjes regelmatig een visuele update van Leeuwarden. Ditmaal stuurt hij een paar foto's van sneeuwklokjes te midden van de 'eerste sneeuw'. Ik kan een glimlach niet onderdrukken, daar deze sneeuw haast een laagje poedersuiker op een oliebol lijkt... Maar de sneeuwklokjes zijn mooi!