Kruistocht naar Noorwegen: Ut i naturen/ buiten in de natuur

Dinsdag 24 april
Nadat de grootste woede is geluwd, heb ik vandaag maar weer gepoogd het dagelijks leven op te pakken. Dat dit niet helemaal is gelukt, blijkt uit het feit dat ik niet naar norskkurs ben geweest; vannacht zo slecht geslapen dat ik voor alle zekerheid vanochtend nog een paar uurtjes mee heb gepakt...
Daarna maar aan het solliciteren en -misschien uit een soort schuldgevoel- het nodige schoolwerk gedaan.
Daar het weer, zij het niet voorzienend in een alles koesterende warmte, een stralende vorm aannam ben ik maar even naar de rivier gelopen, dit is wel vaker een tochtje wat me even tot rust brengt, al mijmerend over het stromend water...
Tijdens deze tocht viel me op, dat de bomen, heesters en struiken zich langzamerhand overgeven aan het ontluikende voorjaar. Waar een week geleden de knoppen vanuit een licht wantrouwen ten opzichte van het Noorse klimaat zich angstvallig gesloten leken te houden, geven ze zich nu beetje bij beetje bloot...

Woensdag 25 april
Sinds ik terug ben uit Nederland overweldigt me soms, terwijl ik buiten loop, de hoeveelheid aan kwettergeluiden die ik waarneem en welke ik, op een enkeling na moet ik tot mijn schande erkennen, amper vogels aan kan determineren. Ja, een koekoek of het kloppend geluid van een specht, een kraai of merel, dat soort herkenbare geluiden, maar het geluid van de parende roodborst of heel veel andere vogels is aan mij niet besteed. Let wel, ik geniet ervan met volle teugen, maar de herkomst moet ik je schuldig blijven...
Op uiterlijk gaat het beter; en ik leer elke dag! Zo herken ik zanglijster, die samen met zijn vouwtje hier al tijden rondhuppelt, en denk ik ook het paartje keepjes te herkennen, al heb ik daar de bevestiging van Peterson voor nodig...
Een vogel die ik vandaag overigens niet kon thuisbrengen, maar in groten getale(15-20) bij mij aan het ravitailleren was, bleek de kramsvogel te zijn. Uiteraard kende Corrie hem dan weer wel... jammer is dat haha!